ممنوعیت ورود جوان ها به پارک؟!

alef_rastgoo@yahoo.com

دشمن که متوجه شده نمی تونه با جنگ گرم و سرد و نرم خللی در امنیت کشور بوجود بیاره دست به «جنگ خیس»(wet war) زده و برخی از جوانان رو اغفال کرده و با دادن تفنگ آبپاش رایگان به اونها سعی در رسیدن به اهداف شومش داره!

در همین زمینه خبرگزاری فارس از قول یک جوان نوشت نوشت: "اين تفنگ‌ها را عده‌اي رايگان در اختيار ما قرار دادند تا در بوستان آب‌وآتش اهداف آنها را پياده كنيم."
البته هنوز برای ما مشخص نیست که اهداف آنها چه بوده که قرار بوده با چند تفنگ آبپاش پیاده بشه!

بعدشم همه ی این حرف ها به کنار؛ آدم هرجایی که آب بازی نمی کنه! می خوای آب بازی کنی برو حموم! اینقدر اونجا آب بازی کن که جونت در بیاد، قبض آبت هم که اومد چشت در بیاد! آدم که پا نمیشه بره توی پارک جلوی چشم زن و بچه ی مردم آب بریزه روی همدیگه!

اصلاً پارک جای جوون ها نیست که؛ باید ورود جوون ها به پارک رو ممنوع کرد! تا دیروز می رفتن پارک یا نامزد بازی می کردن یا [...] بازی، یا اینکه بعضی هاشون اونجا نقل و نبات می خریدن(!) این روزها هم که می رن پارک آب بازی!
 پارک جای بچه هاست که مثل بچه ی آدم سرسره بازی می کنن؛ پارک جای پیرمردهاست که خیلی متشخص و مثل یک شهروند واقعی می شینن و با هم شطرنج بازی می کنن؛ نه جای این جوون ها که هر جا می رن یه آتیشی می سوزونن!

***
چرا الکی شلوغش می کنین؟! چرا برخی مسئولین فرهنگی رو به کم کاری متهم می کنین؟! چرا فکر می کنین شبکه های فارسی1 و من و تو و ... به اهداف شومشون دست پیدا کردن و سبک زندگی ما ایرانی ها رو تغییر دادن؟! هشتاد درصد کجا بود؟! این عصرایران از قول دکتر گلزاری نوشته: "80درصد دختران دبیرستانی دوست پسر دارند!"؛ اصلاً چنین چیزی محاله، دروغه، مگه دبیرستان های ما مختلط هست که باعث بشه دخترها و پسرها بتونن با هم دوست بشن؟! چی؟! توی چت روم ها؟! در خیابون ها و پارک ها، تلفن همراه ...

اصلاً بی خیال! حتماً منظور ایشون این بوده که "80 درصد دخترها دوست هایی دارند که پسر هستند!" که این موضوع اصلاً اشکال نداره! خب همه ی دخترها با پسرعمو، پسرعمه و ... دوست هستند؛ البته از اون نوع دوستی ای که مادربرزگشون رو دوست دارندها! نه بیشتر(!)

***

کلاً همه شاغل هستند حتی اگر خلافش ثابت شود! در خبرها داشتیم که مدیرکل کار و امور اجتماعی استان قم هر فرد را که حداقل یک ساعت در هفته کار انجام می‌دهد را شاغل عنوان کرد. در همین راستا از مسئولین عزیز درخواست داریم خودشان را خسته نکرده و همه ی مردم را از یک کنار شاغل محسوب کنند. بالاخره هر کسی در یک هفته یک ساعت کار انجام می دهد. یکی یک ساعت در هفته دستش را در دماغش می کند، دیگر یک ساعت در هفته به شوهرش غر می زند، دیگری یک ساعت در هفته در خیابان ها آسفالت سابی می کند، دیگری یک ساعت در هفته ... بالاخره مهم کار کردن است، نه مفید و غیرمفید بودنش!