گزارش خبرنگار بی بی سی از سفر به کره شمالی

مایکل بریستو خبرنگار بی بی سی در گزارشی به سفر اخیر خود به شهر پیونگ یانگ پایتخت کره شمالی پرداخت.

در این گزارش آمده است:

رسانه‌های دنیا به شکل کم‌سابقه‌ای به پیونگ‌یانگ دعوت شدند تا گزارشگر یک رژه نظامی عظیم باشند.

مقامات رسمی از این مراسم برای حمله به "امپریالیسم" آمریکا استفاده کردند، ‌درست به همان سیاق که در موقعیت‌های پیش‌‌آمده قبلی این کار را می‌کردند.

اما علاوه بر این‌ها، کره شمالی چیز دیگری را هم به دنیا نشان داد؛ این کشور مردی را به نمایش گذاشت که به عقیده بسیاری رهبر آینده کره شمالی خواهد بود.

از قبل نیز به نظر می‌رسید که کیم جونگ اون، جانشین پدرش کیم جونگ ایل، رهبر فعلی کره که از وضع جسمانی مساعدی برخوردار نیست، شود.

دستیابی به اطلاعات دقیق از کشوری که یکی از رازآلودترین کشورهای جهان است، کار آسانی نیست.

روزنامه‌نگاران، تحلیلگران و دولت‌های خارجی اغلب مجبورند که از روی وقایع نمادین دست به نتیجه‌گیری زده و اطلاعات مورد نیاز خود را استخراج کنند.

ماه گذشته کیم جونگ اون به مقام یک ژنرال چهار ستاره ارتقاء درجه پیدا کرد و به مناسب عالی در دولت و حزب کارگران کره منصوب شد. بسیاری براین باور بودند که آقای کیم جوان در نهایت جانشین پدرش خواهد شد.

آخر هفته گذشته روزنامه‌نگاران خارجی هنگامی که به شکل غیرمنتظره‌ای اجازه دیدار از کره شمالی را پیدا کردند، بخت آن را یافتند که این شک را به یقین مبدل کنند.

تنها چند ساعت بعد از نشستن در فرودگاه فرسوده پیونگ یانگ که تردد هوایی ناچیزی در آن صورت می‌گیرد، ما خود را در "آریرانگ" یا همان بازی‌های همراه با سرودخوانی سنتی کره‌ای یافتیم.

معمولا اجرای سالانه این بازی‌ها طی چند هفته پیاپی و با حضور ده‌ها هزار تن از خوانندگان، ‌آکروبات‌ها و ژیمناستیک‌کاران در یک استادیوم رو باز صورت می‌گیرد.

محل اجرای برنامه توسط حلقه‌ای از سربازان مسلح به مسلسل احاطه شده بود و تماشاگران تحت کنترل های امنیتی قرار گرفتند.

ظاهرا منتخبی از مهم‌ترین افراد کره شمالی به این برنامه دعوت شده بودند، ‌از افسران ارتش در یونیفورم کامل نظامی گرفته تا افراد غیر نظامی با کت و شلوار کاملا رسمی.

در قسمتی از برنامه، نورافکن‌ها ناگهان بر روی جایگاه‌هایی تابیدند که برای مهمترین مهمانان در نظر گرفته شده بود؛ جایی که کیم جونگ ایل که به او "رهبر عزیز"‌می‌گویند به همراه پسر سومش، کیم جونگ اون نشسته بود. تماشاگران روی خود را به آن سو گرداندند و برای آن دو هورا کشیدند.

این دو تن بار دیگر در رژه روز بعد در انظار ظاهر شدند، ‌رژه‌ای که در میدان کیم ایل سونگ شهر پیونگ یانگ صورت ‌گرفت. این میدان به نام پدر رهبر فعلی کره و بنیان گذار کره شمالی نامگذاری شده است.

این رژه به مناسبت شصت و پنجمین سالگرد تاسیس حزب کارگران کره ترتیب داده شده بود.

کره شمالی از این رخداد برای نمایش قسمتی از ساز و برگ نظامی خود استفاده کرد. سکوهای پرتاب راکت، موشک‌ها و تانک‌هایی که از لوله اگزوز آنها دود غلیظ خارج می شد، از آن جمله بودند.

علاوه بر این، هزار سرباز در حالی که قدم آهسته می‌رفتند، یک رژه نظامی بی نظیر را به نمایش گذاشتند. هنگامی که آنها از مقابل جایگاه؛ جایی که کیم جونگ ایل و پسرش در حال نظاره بودند، می‌گذشتند زمین زیر پاهایشان می‌لرزید.

هنگامی که رژه به پایان رسید، بسیاری از آنهایی که در مراسم شرکت کرده بودند به طرف جایگاه شتافتند و نام کیم جونگ ایل را با صدای بلند سرائیدند.

بسیاری می‌گریستند؛ اگر چه در کشوری که پذیرش کامل رهبر فعلی جزو ضروریات است معلوم نمی‌شود که آیا آنها در گریستن خود صادق بوده‌اند یا نه.

کیم جونگ ایل به صدای جمعیت پاسخ داد و قدم پیش نهاد، دست زد و برای جمعیت دست تکان داد. او در هنگام طی کردن عرض جایگاه، آشکارا می‌لنگید و شکننده و نحیف به نظر می‌رسید.

گفته می‌شود که او در سال ۲۰۰۸ دچار یک حمله قلبی شده است. بیماری او می‌تواند دلیلی باشد برای شتاب او در معرفی و ارتقاء درجه پسر سومش که بیست و چند سال بیشتر ندارد.

تا همین چند وقت پیش نام کیم جونگ اون حتی در خود کره شمالی‌هم به زحمت شناخته شده بود، اما مردم این کشور اکنون دیگر او را "ژنرال جوان" می‌نامند.

زمانی نمانده تا خانواده "کیم" سلطه آهنین خود بر کره شمالی را برای یک نسل دیگر ادامه دهد.