پنجره: اصل برنامه نود را میپسندم، اما درباره نحوه اجرای آن انتقاداتی دارم. همین که عدهای احساس کنند در رسانه ملی زیر ذرهبین هستند، باعث میشود دقت بیشتری در کارها صورت بگیرد؛ اما اینکه بخواهیم اصلکاریها را رها کنیم و تنها به چند نفر ایراد بگیریم، کار درستی نیست.
در یکی از برنامههای نود که شاهد حضور علی دایی بودیم، بخش عمدهای از وقت این برنامه به این مربی اختصاص پیدا کرد، در حالیکه لزومی ندارد چند ساعت از وقت یک برنامه از رسانه ملی، به یک نفر اختصاص یابد. بهنظر میرسد راهکارهای دیگری برای جذب تماشاگر وجود دارد، اما تهیهکننده برنامه چندان به آنها توجه ندارد.
در این برنامه اصلکاریها که پشت صحنه هستند به حال خود رها شدهاند و چند مربی و داور که جزو زحمتکشان این فوتبال هستند، مورد تخریب واقع میشوند.
بهنظرم عدم نظارت باعث شده این برنامه در روند کاری خود دچار این مشکلات شود. مدیران شبکه سه، افراد مثبت و خوبی هستند؛ اما اگر نظارت بیشتر باشد، تهیهکننده برنامه بهسمت و سویی میرود که علاوهبر حاشیههای تماشاگرپسند، زیباییهای فوتبال را هم نشان دهد، نه اینکه فقط به تخریب بپردازد.
سئوال مهم این است که چرا برنامه باید یکنفره بوده و مجری برنامه، تهیهکننده هم باشد؟ اگر از گروه کارشناسی قوی پشت برنامه، استفاده شده و برنامه هم یکنفره نباشد، مشکلات کمتر میشود. اگر ایرادی به برنامه نود وارد است، متوجه تهیهکننده است.
این که مسئولان شبکه سه به تهیهکننده اعتماد کرده و او با استقلال کامل کارش را انجام میدهد، فاکتور بسیار مثبتی است؛ اما از این امتیاز باید بهخوبی استفاده کرد. این اعتماد باعث میشود یک نفر بتواند کارش را بهخوبی پیش ببرد، اما اگر از این موضوع در جهت تخریب افراد و تمسخر آنها استفاده شود، درست نیست.
وقتی محمد مایلیکهن از بدیهای فوتبال و دوپینگ و دلالی میگوید، منظورش دایی، استیلی، پیروانی و جلالی نیست؛ اینها افراد پاکی هستند. منظور مایلیکهن جریاناتی است که در پشت پرده وجود دارد. متأسفانه نود به این مسائل نمیپردازد. پرداختن هنرمندانه به ناپاکیهای پشت صحنه فوتبال چیزی است که از این برنامه انتظار میرود.
متأسفانه نبش قبر و تازه کردن کینهها، پرداختن به حواشی زرد و تمسخر و تخریب افراد، از جمله مواردی است که در برنامه نود دیده میشود و انتظار است که با حضور یک گروه کارشناسی، این مسائل از بین برود.