فلسفه حضور چاوز در بارگاه امام رضا(ع)

سفیر پیشین ایران در ونزوئلا شباهتهای چاوز و احمدی نژاد را بدلیل مردمی بودن آنها دانسته و گفت: هدف از سفر آقای چاوز به مشهد آشنایی ایشان با فلسفه اسلام در برابری انسانها بدون توجه به مقام و منصب دنیایی آنها بود.

سفیر پیشین ایران در ونزوئلا در ادامه نشست بررسی روابط دو کشور در خبرگزاری مهر در پاسخ به علل وجود اشتراکات فراوان در نوع حکومت و ادبیات "هوگو چاوز" و "محمود احمدی نژاد" گفت:

 رهبران مردمی شباهتهای فراوانی باهم دارند، چرا که از متن مردم برمی خیزند. همانگونه که در شعارهای تبلیغاتی احمدی نژاد به مردمی بودن ایشان اشاره شده بود، چاوز نیز دارای چنین ویژگی در ونزوئلا است. وی از جنس حکمرانان قبلی ونزوئلا نبوده و سابقه حضور در متن قدرت را نداشته است، همین طور طرفداران وی نیز از قشرهای پایین دست جامعه اند، طبیعی است کسانی که مخاطبشان مردم عادی هستند، شباهتهایی در نوع رفتار و ادبیات داشته باشند.

احمدی نژاد هیئت دولت را در سفرهای استانی تشکیل می دهد، کاری که چاوز نیز با برگزاری برنامه "الو پرزیدنت" در تلویزیون انجام می دهد به این صورت که هیئت دولت با حضور در این برنامه به صورت زنده به خواسته های مردمی گوش فراداده و دستورات و مصوبه های دولت در این برنامه مشخص می شود. اما اینکه بگوییم ارتباطی ارگانیک بین این رفتارها وجود داشته باشد، نه اینگونه نیست، طبیعی است که برخی مسائل در این دو کشور مشابه باشد زیرا مخاطبان هر دو رئیس جمهور، مردم و بویژه اقشار پایین دست هستند.


سبحانی طرح موضوع مسلمان شدن چاوز را با سفر سال گذشته وی به مشهد مرتبط دانسته و در این رابطه این گونه توضیح داد: چاوز از رهبران مردمی آمریکای لاتین و مسیحی است، اگر چه مواضعش همواره نزدیک به مسلمانان بوده و از آنها دفاع کرده است، وی در سخنانی که داشته این سوالها را مطرح می کند که چه کسی جنگ جهانی را به راه انداخته، آیا هیتلر مسلمان بوده است؟ آیا کسانی که بمب اتمی را در هیروشیما انداختند، مسلمان بودند؟ آیا کسانی که قتل عامهای بزرگ جهان را انجام داده اند، مسلمان بوده اند؟ این دفاعیات چاوز موجب شد که خیلی ها وی را به مسلمان بودن متهم کرده و حتی به شوخی نام محمد علی چاوز را روی او بگذارند. ولی ماجرای رفتن وی به مشهد فلسفه ای داشت. ما در مکتب و دین خودمان این فلسفه را داریم و خواستیم که چاوز نیز با گوشه ای از این فلسفه آشنا شود.

حضور چاوز در بارگاه امام رضا فلسفه داشت

وی افزود: ماه مبارک رمضان بود و طبق هر سال حدود 4 هزار نفر میهمان افطار در حرم امام رضا (ع) بودند. قرار بود چاوز با این فلسفه آشنا شده و ببیند که در این سفره افطار دیگر سمت و منصب مهم نیست، وزیر و وکیل و مدیر و زیردست افتخار می کنند که در کنار یکدیگر بر سر این سفره بنشینند. پس از این مراسم نیز خادمان مشغول تمیز کردن صحن می شوند که خود این افراد ممکن است از متشخص ترین افراد جامعه باشند، اما افتخار خود می دانند که در خدمت زائران امام رضا باشند. این همان مدینه فاضله ای است که قرار بود برای چاوز به نمایش در بیاید. اما برخی رسانه ها با نادیده گرفتن بزرگی و زیبایی این کار، موضوع مسلمان شدن چاوز را مطرح کردند. به نظر ما هر چه رهبران انقلابی بیشتر با فلسفه و ایدئولوژی اسلام آشنا شوند، تاثیری به مراتب عمیق تر و گسترده تری دارد. ما وقتی که این فلسفه را برای چاوز توضیح دادیم بسیار تحت تاثیر قرار گرفت. به همین دلیل بحثهای دیگری مطرح نبود بلکه هدف اصلی آشنایی ایشان با واقعیت اسلام بود.

به گفته مدیرکل آمریکای جنوبی وزارت خارجه حدود یک میلیون عرب در ونزوئلا زندگی می کنند که اکثریت آنها مسلمان اند. این افراد پس از جنگ جهانی اول در زمان فروپاشی امپراطوری عثمانی از سوریه وارد ونزوئلا شدند. همانطور هم اعراب زیادی از لبنان به برزیل مهاجرت کردند و گفته می شود که تعدادشان در این کشور به 10 میلیون نفر می رسد. آنان اعراب مسلمان و مسیحی بودند اما فرزندانشان در طول سالیان با زندگی در میان مسیحیان و رفتن به مدارس و مجامع مسیحیان این کشورها، مسیحی شدند. برای مثال "خوزه سلامت خان" وزیر صنایع فعلی ونزوئلا هندی الاصل است و با اینکه پدرش مسلمان بوده، خودش مسیحی است. از میان اعراب ونزوئلا چیزی حدود 100 هزار نفرشان مسلمان بوده و 10 درصد آنها نیز شیعه اند. آنها مساجد بزرگی و مراکز فرهنگی متعددی در این کشور دارند، و همچنین بزرگترین مسجد شیعیان آمریکای جنوبی در ونزوئلا قرار دارد. در حال حاضر نیز شماری از طلاب این کشور در حال تحصیل علوم دینی در حوزه علمیه قم هستند.


سبحانی در بخش پایانی سخنان خود به این سوال که آیا در بخش هسته ای همکاری بین ایران و ونزوئلا وجود دارد، پاسخ داد: در حال حاضر هیچ بحثی در این زمینه مطرح نیست و دو کشور در حال حاضر هیچگونه همکاری در زمینه هسته ای ندارند و تا کنون مذاکره و صحبتی نشده و در دستور کار نیز نیست. اما این بدان معنی نیست که ایران و ونزوئلا در آینده هم همکاری در این زمینه نخواهند داشت. طبق قوانین بین المللی همه کشورها حق دارند در راستای بهره مندی ار انرژی صلح آمیز هسته ای، با یکدیگر همکاری داشته باشند. از این رو شاید در آینده برنامه هایی برای همکاری در این زمینه تعریف شود، اما در حال حاضر بحثی مطرح نشده است.

وی با رد گمانه زنیهای برخی رسانه ها در مورد وجود نشانه هایی برای اینگونه همکاریها بین دو کشور گفت: این گمانه زنیها معمولا با توجه به داده های غلط صورت می گیرد، به عنوان مثال یک کارخانه دوچرخه سازی ایرانی زمانی در ونزوئلا دوچرخه هایی با نام تجاری "اتمیک" تولید می کرد، یعنی در کنار تولیداتی با اسامی ایرانی نظیر البرز و زاگرس، محصولی نیز با این نام در این کارخانه تولید می شد، این بود که به یکباره توجه رسانه های مخالف به این موضوع جلب شد و آنها با این ادعا که این مسئله به انرژی هسته ای مربوط است، مدعی تولید مواد اتمی در این کارخانه شدند. این موضوع باعث شد که چاوز شخصا به این ادعاها پاسخ دهد. وی در اظهاراتی ادعاهای این رسانه ها را به تمسخر گرفت و گفت که لابد زمانی که افراد سوار این دوچرخه ها شده و پا می زنند، غنی سازی هم انجام می دهند. برای همین تاکید می کنم که ما هیچ برنامه ای در این زمینه نداریم و همکاریهای ما بسیار مهمتر و اساسی تر از این موضوعات است.