آیا این همان هلندی بود که می‌شناختیم؟

 حمیدرضا کشاورز – هلند همیشه تیم جذاب رقابت‌های جام جهانی و جام ملت‌های اروپا بوده است. نمایش‌های درخشان و تهاجمی آنها همیشه ستایش طرفداران فوتبال را به همراه داشته و همواره آنها را مدعی قهرمانی می‌دانسته‌اند. با این حال، دستاورد هلند از رقابت‌های معتبر دنیا بسیار ناچیز است: تنها یک قهرمانی در یورو 88.

امسال هلند رویکرد همیشگی خود را کنار گذاشت و رو به بازی درگیرانه و تدافعی و مبتنی بر ضد حمله آورد تا روند ناکامی‌اش در رقابت‌های بزرگ را سرانجام به پایان برساند. آنها در شش دیدار خود در جام جهانی بیش از حریف کارت زرد گرفتند و اوج خشونتشان در فینال بود که هشت کارت زرد و یک کارت قرمز دریافت کردند، آن هم در شرایطی که به نظر می‌رسید هوارد وب، داور دیدار بیش از اندازه با بازیکنان مدارا می‌کند. برای مثال، خطای نایجل دی‌یونگ روی ژابی آلونسو در اواسط نیمه اول هیچ جریمه‌ای جز کارت قرمز نمی‌توانست داشته باشد.

با این حال هلند موفق بود. استعداد بالای بازیکنان هلند باعث شده بود آنها در رویکرد جدید دفاع و ضد حمله هم عالی کار کنند. هلند با استفاده از این روش به فینال رسید، اما نتوانست گام نهایی را به درستی بردارد و با وجود پیروزی در هر شش مسابقه پیشین، در نهایت به عنوان دوم رضایت داد.

هلندی‌ها دو بار دیگر نیز نایب‌قهرمان جام جهانی شده بودند، اما در آن هنگام یوهان کرویف و هم‌بازی‌هایش چنان نمایش دیدنی و جذابی داشتند که خیلی‌ها جام‌های 1974 و 1978 را بیش از آلمان و آرژانتین قهرمان، با نام هلند به یاد می‌آورند.

نارنجی‌پوشان امسال برای سومین بار به دیدار نهایی راه یافتند، اما آنها حتی اگر قهرمان هم می‌شدند باز تیمی خاطره‌انگیز نبودند. این در حالی است که آلمان در این جام نمایش‌های درخشانی داشت. مردان یواخیم لو قهرمان نشدند، اما رویکرد آنها به حدی تماشایی بود که حتی منتقدان فوتبال آلمان را هم مجذوب کرد.

البته هلند در تغییر رویکرد تنها نبود و برزیل، دیگر تیم همیشه دیدنی را هم در کنار خود می‌دید که دست از بازی‌های زیبا برداشته و به فکر نتیجه است. این روش برای هیچ کدام از این دو تیم جواب نداد و دست آنها را از جام کوتاه کرد.

با این حال هلند همواره تیم بزرگی خواهد بود. دنیای فوتبال یک قهرمانی در جام جهانی به آنها بدهکار است، اما نه به این هلند خشن و دفاعی.

*گل