.png "عصر ایران")
۱۲ ارديبهشت ۱۴۰۴
به روز شده در: ۱۲ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۰۳:۰۰
خلاصه بازی مس رفسنجان - پرسپولیس (فیلم) کد ۱۲۳۰۷۳
مرگ بر فوتبال دفاعي؛ زنده باد فوتبال زيبا
آفريقا سرزمين شجاعان است، تا به حال دنيا به كام آنهاي بوده كه نمي‌ترسند، به احترام تمام شجاعان دنياي فوتبال، ووزلاها اين پيام را پخش مي‌كنند:«مرگ بر فوتبال دفاعي، زنده باد فوتبال زيبا!
گل ـ آلمان همه را متعجب كرده، حتي خود آلماني‌ها را! اين جمله را از اوليور كان داشته باشيد:«تيم ملي آلمان شبيه اسپانيا بازي مي‌كند»، اين يعني تصويرها و تصورهاي پيش ساخته را دور بريزيد، كليشه‌ها را بشكنيد، ديگر نگوييد كه فوتبال آلمان يك فوتبال ماشيني است، يك فوتبال حسابگر كه مثل كارخانه‌هاي كشورش به دنبال حداكثر بهره‌وري در حداقل مصرف انرژي مي‌گردد.
تصوير تازه‌اي از آلمان كه بايد شناخت آلماني با مشخصات فوتبال لاتين، آلماني كه مثل روباه نيست، مثل عقاب است، حمله مي‌كند، گل مي‌زند و از فوتبال خودش لذت مي‌برد و ديگران را هم در اين لذت شريك مي‌كند، حتي براي كساني مثل من كه از فوتبال آلمان تنفري ديرين دارند.
آلمان جديد به دنبال آسان‌ترين راه تا فينال نيست كه اتفاقا‌ً سخت‌ترين مسير را انتخاب مي‌كند، آلمان جديد برد يك بر صفر راضي نيست، حتي مقابل انگليس و تا آخرين لحظه به دنبال آن مي‌گردد كه چهار بر يك، پنج بر يك شود ...
آفريقا سرزمين شجاعان است، سرزمين شكارچيان دلير، در آفريقا شكار نصيب كسي مي‌شود كه شير را وادار به وحشت كند، اين همه آن چيزي است كه جام جهاني 2010 تا به امروز دارد فرياد مي‌زند، ترسوها نه تنها شكارچيان موفقي نيستند كه احتمال دارد خيلي زود خودشان تبديل به صيد شوند.
آنها كه كليشه‌ها را نگه داشتند و با ذهنيت‌هاي قديمي، به قاره سياه پا گذاشتند، خيلي زود در اكوسيستم فوتبال آفريقاي 2010 حذف شدند.
در جام جهاني 2010، جايي براي فوتبال ايتاليايي و كاتاناچيو نبود، دون فابيو و دون مارچلو، مثل «دون كورلئونه» پدرخوانده، شاهد به تاراج رفتن ميراث فوتبال ايتاليايي بودند، فوتبال دفاعي جواب نمي‌دهد ديگر، چه مي‌شود كرد؟ «مايكل» داستان فوتبال ايتاليا كيست؟ خون تازه، جون تازه.
دفاعي بازهاي قديمي هم خيلي وضعيت بهتري نداشتند، «اوتوري هاگل» آيا هنوز مي‌تواند چشمان مغرورش را از روي مخاطبان بردارد و بگويد «مهم نيست كه يك بر صفر مي‌بريم، مهم اين است كه مي‌بريم و قهرمان مي‌شويم»، لارس لاگربرگ و آن فوتبال تاكتيكي و منظمش در بعد دفاعي چه شد؟ دومنش بدون زيدان يك افتضاح به تمام معنا بود، مرگ فوتبال دفاعي، مرگ فوتبال نتيجه‌گرا مي‌خورد. فاتحه!
آفريقا سرزمين شجاعان است،جاي مرداني مثل اوكاداي جنوبي كه از برون سير نمي‌شود، اين را مي‌شود از هر بار كه تيمش توپي را خراب مي‌كند فهميد، همان كه حتي از برد سه بر يك مقابل دانمارك هم راضي نيست، جاي بيلسا است كه ده نفر هم از اسپانيا نمي‌ترسد، مهاجم به زمين مي‌فرستد و دستور حمله مي‌دهد، جاي يوآخيم لو است كه عادات فوتبال آلماني را عوض مي‌كند، جاي مربي اسلوواكي است كه در مقابل ايتاليا هميشه دستانش فلشي بود به سمت دروازه حريف و حتي يك لحظه دستور عقب‌نشيني نداد و بالاخره جاي مارادوناست، كسي آمده، برگشته تا به يادمان بياورد بالاتر از تمام تاكتيك‌ها در فوتبال، عشق به فوتبال قراردارد.
با همين عشق است كه مي‌توان «جنتلمن‌ها» را مات كرد، آن ريش و سبيل و آن كت شلوار مانع آن نيست كه عشق كودكانه «ديه‌گو» را به فوتبال مخفي كند، در دنياي مارادونا هم ترس به فوتبال جايي ندارد. مي‌تازد، مي‌تازد، با نهايت سرعت مي‌تازد، فوقش به ديوار مي‌خورد به لذت مي‌ارزد ...
آفريقا سرزمين شجاعان است، تا به حال دنيا به كام آنهاي بوده كه نمي‌ترسند، به احترام تمام شجاعان دنياي فوتبال، ووزلاها اين پيام را پخش مي‌كنند:«مرگ بر فوتبال دفاعي، زنده باد فوتبال زيبا!»
تماشاخانه
تصوير تازه‌اي از آلمان كه بايد شناخت آلماني با مشخصات فوتبال لاتين، آلماني كه مثل روباه نيست، مثل عقاب است، حمله مي‌كند، گل مي‌زند و از فوتبال خودش لذت مي‌برد و ديگران را هم در اين لذت شريك مي‌كند، حتي براي كساني مثل من كه از فوتبال آلمان تنفري ديرين دارند.
آلمان جديد به دنبال آسان‌ترين راه تا فينال نيست كه اتفاقا‌ً سخت‌ترين مسير را انتخاب مي‌كند، آلمان جديد برد يك بر صفر راضي نيست، حتي مقابل انگليس و تا آخرين لحظه به دنبال آن مي‌گردد كه چهار بر يك، پنج بر يك شود ...
آفريقا سرزمين شجاعان است، سرزمين شكارچيان دلير، در آفريقا شكار نصيب كسي مي‌شود كه شير را وادار به وحشت كند، اين همه آن چيزي است كه جام جهاني 2010 تا به امروز دارد فرياد مي‌زند، ترسوها نه تنها شكارچيان موفقي نيستند كه احتمال دارد خيلي زود خودشان تبديل به صيد شوند.
آنها كه كليشه‌ها را نگه داشتند و با ذهنيت‌هاي قديمي، به قاره سياه پا گذاشتند، خيلي زود در اكوسيستم فوتبال آفريقاي 2010 حذف شدند.
در جام جهاني 2010، جايي براي فوتبال ايتاليايي و كاتاناچيو نبود، دون فابيو و دون مارچلو، مثل «دون كورلئونه» پدرخوانده، شاهد به تاراج رفتن ميراث فوتبال ايتاليايي بودند، فوتبال دفاعي جواب نمي‌دهد ديگر، چه مي‌شود كرد؟ «مايكل» داستان فوتبال ايتاليا كيست؟ خون تازه، جون تازه.
دفاعي بازهاي قديمي هم خيلي وضعيت بهتري نداشتند، «اوتوري هاگل» آيا هنوز مي‌تواند چشمان مغرورش را از روي مخاطبان بردارد و بگويد «مهم نيست كه يك بر صفر مي‌بريم، مهم اين است كه مي‌بريم و قهرمان مي‌شويم»، لارس لاگربرگ و آن فوتبال تاكتيكي و منظمش در بعد دفاعي چه شد؟ دومنش بدون زيدان يك افتضاح به تمام معنا بود، مرگ فوتبال دفاعي، مرگ فوتبال نتيجه‌گرا مي‌خورد. فاتحه!
آفريقا سرزمين شجاعان است،جاي مرداني مثل اوكاداي جنوبي كه از برون سير نمي‌شود، اين را مي‌شود از هر بار كه تيمش توپي را خراب مي‌كند فهميد، همان كه حتي از برد سه بر يك مقابل دانمارك هم راضي نيست، جاي بيلسا است كه ده نفر هم از اسپانيا نمي‌ترسد، مهاجم به زمين مي‌فرستد و دستور حمله مي‌دهد، جاي يوآخيم لو است كه عادات فوتبال آلماني را عوض مي‌كند، جاي مربي اسلوواكي است كه در مقابل ايتاليا هميشه دستانش فلشي بود به سمت دروازه حريف و حتي يك لحظه دستور عقب‌نشيني نداد و بالاخره جاي مارادوناست، كسي آمده، برگشته تا به يادمان بياورد بالاتر از تمام تاكتيك‌ها در فوتبال، عشق به فوتبال قراردارد.
با همين عشق است كه مي‌توان «جنتلمن‌ها» را مات كرد، آن ريش و سبيل و آن كت شلوار مانع آن نيست كه عشق كودكانه «ديه‌گو» را به فوتبال مخفي كند، در دنياي مارادونا هم ترس به فوتبال جايي ندارد. مي‌تازد، مي‌تازد، با نهايت سرعت مي‌تازد، فوقش به ديوار مي‌خورد به لذت مي‌ارزد ...
آفريقا سرزمين شجاعان است، تا به حال دنيا به كام آنهاي بوده كه نمي‌ترسند، به احترام تمام شجاعان دنياي فوتبال، ووزلاها اين پيام را پخش مي‌كنند:«مرگ بر فوتبال دفاعي، زنده باد فوتبال زيبا!»
نظرات کاربران
لینک کوتاه: کپی لینک