يك محقق آمريكايي مي گويد توانايي برخي افراد براي تحمل طعمي كه به نظر ديگران نا خوشايند است ممكن است در تكامل انسان نقش مهمي ايفا كرده باشد.
به گزارش ساينس ديلي استيفن وودينگ متخصص ژنتيك جمعيت در دانشگاه تگزاس معتقد است توانايي چشيدن غذاهاي تلخ توسط ژنها كنترل مي شود.
حساسيت به طعم تلخ در حفاظت بدن انسان از سموم محيطي اهميت زيادي دارد. مزه تلخ با دخالت در تشخيص تركيبات شيميايي مضر در مواد غذايي بويژه سموم بكار رفته توسط گياهان براي دفاع از خودشان در برابر موجودات گياهخوار به پيشينيان ما كمك كرده از مسوم شدن اجتناب ورزند.
به هرحال هنوز آنچه متخصصين ژنتيك تحت عنوان مزه سنج و غير مزه سنج مي نامند وجود دارد.
به گفته دكتر وودينگ اين نوعي انتخاب طبيعي است كه به فعال ماندن دو شكل از يك ژن در جمعيت كمك مي كند. در غياب اين نوع انتخاب طبيعي مي توان انتظار داشت يك فرم حذف شود.
اما چنين چيزي رخ نداده زيرا به دلائلي غلبه شديد يكي بر ديگري رخ نداده است و اين يك وضعيت غير عادي به نظر مي رسد.