گل ـ فوتباليستهاي ايراني هميشه برندهاند. اين واقعيتي تلخ و آزاردهنده است كه ظاهراً راهي براي ايستادگي مقابل آن نيست. مديران باشگاههاي ايران كه اصولاً سياست آنها بر مبناي تحرك در نقل و انتقالات است، براي جذب مهرهها سركيسه شل ميكنند و با توجه به رقابت بين باشگاهها و البته كمبود ستارههاي درجه اول اين فوتباليستها هستند كه در اين بين به سادگي بازي را ميبرند.
امسال و در حالي كه كارشناسان فوتبال بارها و بارها به فقر بازيكن در فوتبال ايران اشاره كرده و از افت كيفي فوتبال و بازيكنان نسل فعلي ناليدهاند، قبل از آغاز رسمي فصل نقل و انتقالات بازيكنان فوتبال اعداد خود را به نسبت سال گذشته 200 تا 300 ميليون بالا برده تا از اين راه دنيا و آخرت خود را تضمين كنند.
امسال و در شرايطي كه كسادي اقتصادي نقل همه محافل است ستارگان فوتبال ايران در مذاكرات نرخي در حدود 400 تا 500 ميليون را به باشگاهها پيشنهاد ميكنند كه در اين ميان برخي مثل محمدرضا خلعتبري يا مهدي رحمتي ارقامي بالاتر را نيز پيشنهاد دادهاند، مثلا رحمتي به تنهايي 800 تا 900 ميليون ميخواهد و خلعتبري نيز در مذاكره با دايي با پيشنهاد 500 ميليون نقد به اضافه 300 ميليون پاداش مواجه شده كه خود به نظر بالاتر از حد شايستگي بازيكني مثل اوست.
در حال حاضر يك بازيكن معمولي در بوندسليگا كه در تيمهاي ميانه جدول بازي ميكند، در همين سطح حقوق ميگيرد با اين تفاوت كه ماليات شديدي بر دستمزدها برقرار است و البته يك فوتباليست در آلمان همه وقتش را بايد در اختيار باشگاه بگذارد.
اگر به دنبال نشانههاي ضعف در فوتبال ايران هستيد، اين بخش ماجرا را از ياد نبريد. جايي كه هزينه گزاف خريد بازيكنان مانع از توسعه زيرساختهاي فوتبال ميشود.