بچه های استادیوم!

زمانی که همه داشتیم غصه ی این را می خوردیم که فوتبال ما دو قطبی است و تیم های دیگر طرفدار ندارند، طرحی آمد که تیم های تهرانی که تعدادشان کم هم نبود به شهرستان ها بروند.

در این میان نمایندگان استان ها  به تکا پو افتادند که هر طور شده یکی از تیم های تهرانی مورد نظر را به استان خود منتقل کنند.

غافل از اینکه چاله نکنده می خواستند مناره را بکارند و بدون داشتن زیرساخت های لازم برای تیمداری در لیگ برتر صرفاً می خواستند که حتماً تیم داشته باشند.

البته انتقال چند تیم در این بین موفقیت آمیز بود و باعث شور و نشاط و هیجان در بین اهالی این استان ها شد و تماشاگران زیادی را به استادیوم ها کشاند.

 ولی یک سری از تیم های بی طرفدار تهرانی دست به ابتکار عجیبی برای پر کردن سکوهای خالی ورزشگاه هایشان زدند.

آنها بچه های مدرسه ای را از مناطق دور افتاده و حومه شهر تهران با مینی بوس به استادیوم می آورند و به آنها آبمیوه و کیک می دهند تا تیمی را که حتی نام تمام  بازیکنانش را نمی دانند تشویق کنند.

جالب اینجاست که لیدری به عنوان نگهبان بالای سر آنها می ایستد و بر سر هر کس که تشویق نکند فریاد می کشد و در پاره ای اوقات نیزحتی آنها را کتک میزند.

چرا تیم ها باید به استانهایی منتقل شوند که طرفدار کمی دارند و مجبور به این نوع حرکات می شوند؟  

مگر نه اینکه استانهایی مثل لرستان و کردستان هستند که مردمشان نشان داده اند علاقه شان به فوتبال زیاد است و باعث رونق لیگ می شوند؟

و اینکه ختم کلام این است که هر که زورش بیشتر است و نفوذ بیشتری دارد می تواند تیم برای شهر و استان خود در لیگ برتر دست و پا کند و استان های با پتانسیل بالا باید در حسرت داشتن یک تیم بسوزند؟