استقلال ،اميدوار كننده اما بدون جام

تیم مرفاوی الاهلی و ذوب آهن را با یک روش تمرین شده شکست داد. دفاع تیمی و حملات هوشمندانه و برنامه ریزی شده در هر دو بازی به چشم آمد و استقلال توانست با تکیه بر توانایی‌های تیمی‌اش تیم هایی را شکست دهد که برتری مقابل آنها با دل بستن به توانایی های سه، چهار بازیکن مقدور نیست.

سايت گل - فصل روبه اتمام است و استقلال به لحاظ آماری در مقایسه با گذشته خودش نتایج فوق العاده ای به‌دست نیاورده. آنها از جام حذفی کنار رفتند، در لیگ نتوانستند قهرمانی فصل گذشته را تکرار کنند و داربی سنتی را هم در مجموع دو بازی رفت و برگشت واگذار کردند.

 صعود به دور حذفی لیگ قهرمانان آسیا تنها موفقیت قابل ذکر استقلال است که آن هم با نگاه منطقی به احتمال زیاد به قهرمانی ختم نخواهد شد.

 استقلال مرفاوی جام جدیدی را به کلکسیون افتخارات استقلال اضافه نمی‌کند و شاید به همین دلیل او در نگاه هواداران این تیم مربی محبوبی نباشد اما همین تیم در روزهای پایانی فصل سورپرایزهایی را رو کرده که در صورت نزدیک شدن به تکامل می تواند تیمی با ویژگیهای ذهنی، فنی و تاکتیکی جدیدی را به فوتبال ایران معرفی کند.

استقلال مرفاوی در بالای سر بردن جام قهرمانی ناکام ماند اما در قیاس با استقلال قلعه نویی تاکتیکی تر و برنامه محورتر به نظر می‌رسد.

 کادر فنی در طول فصل تاوان اصلاح عادت های غلطی را پرداخت که طی سال‌ها به ملکه ذهن فوتبالیست ایرانی تبدیل شده و جایگزین کردن آنها با رفتارهای جدید زمان می برد.

 قهرمانی در لیگ برتر ایران از فرمول های خاصی تبعیت می کند که فاصله زیادی از فرمول‌های استاندارد موفقیت در سطح بین المللی دارد.

در اختیار داشتن یک تیم پرستاره که استراتژی‌اش بر اساس تکیه بر قابلیت های ستاره‌ها برنامه ریزی شده برای قهرمانی در لیگ برتر ایران کفایت می کند.

امیر قلعه نویی به عنوان سردمدار مربیانی که پیشروی و رسیدن با هدف با این ابزار را می شناسد نمونه مناسبی است.

 تیم های او در یک مقطع 12 الی 15 هفته ای فوق العاده نتیجه می گیرند و وقتی دوران افت طولانی فرا می رسد از ذخیره امتیازی قابل اتکای خود استفاده می‌کنند.

در اوج بودن ستاره‌ها با یکه تازی تیم‌های قلعه نویی ارتباط مستقیم دارد اما امروز استقلال به جایی رسیده که خوب بازی می کند، خوب نتیجه می گیرد و البته نمی‌توان به ستاره انگشت نمایی هم در این تیم اشاره کرد.

 تیم مرفاوی الاهلی و ذوب آهن را با یک روش تمرین شده شکست داد. دفاع تیمی و حملات هوشمندانه و برنامه ریزی شده در هر دو بازی به چشم آمد و استقلال توانست با تکیه بر توانایی‌های تیمی‌اش تیم هایی را شکست دهد که برتری مقابل آنها با دل بستن به توانایی های سه، چهار بازیکن مقدور نیست.

در خدمت تیم ترین سیاوش اکبرپور را در تیم مرفاوی می بینیم، بازیکنی که با پاس دادن بیگانه بود حالا به یکی از پاسورترین عناصر خط میانی استقلال تبدیل شده. فابیو جان واریو مثل فصل قبل در بازیسازی در میانه میدان تنها نیست و خسرو حیدری هرچند درخشش فصل قبل را ندارد اما همچنان گلساز است و بستن او به معنای فلج کامل استقلال تلقی نمی شود.

اشتباهات تاکتیکی در خط دفاعی به حداقل رسیده و حفظ توپ که تقریبا در استقلال وجود خارجی نداشت امروز به شکل چشم نوازی در زمین پیاده می شود.

 استقلال به اندازه‌های بین المللی نزدیک می شود و این دستاورد اگر دنباله دار باشد ارزش عبور از یک فصل بدون جام را دارد.