گلیسیرین نقش مهمی در صنایع نظامی و بهداشتی داشت. «سیدمحسن ماجدی»، ریپژوه، در باره قصه ساخت این کارخانه پرخاطره برای اهالی و همسایههای مجاورش میگوید: «کارخانه گلیسیرین برای فعالیت و تولید محصول نیاز به آب داشت و به همین بهانه در محل مسیل رودی که از تجریش سرازیر میشد و از بلوار ابوذر گذر میکرد و به محل صفائیه می رسید این کارخانه را احداث کردند. کارخانه درست کنار چند رشته قنات و آرامستان ابنبابویه، قرار داشت. زمان حفاری و گودبرداری کارخانه بقایای کاشیکاری و گچبری مسجد و مدرسهای که قدمت آن مربوط به دوران اسلامی ری بود، کشف شد.»
به گفته ماجدی، روغن گلیسیرین که در این کارخانه تولید میشد، در صنایع نظامی به کار میرفت و بخشی از آن نیز برای تولید صابون گلیسیرین مورد استفاده قرار میگرفت. این محصول بهویژه در میان مردم محبوبیت زیادی پیدا کرد و به تدریج کارخانه به رونق رسید. تا پیش از راهاندازی این کارخانه مردم برای تمیز کردن لباسها خود از چوبک استفاده میکردند، تولید صابون گلیسیرین به یک انقلاب در حوزه بهداشت و نظافت تبدیل شد. این کارخانه، نه تنها صرفه اقتصادی داشت، با ارتقای سطح بهداشت عمومی، تأثیر مثبتی بر زندگی روزمره مردم گذاشت.
منبع: همشهری آنلاین