نگاه اول
نمی دانم چرا یاد این حرکت رییس جمهور می افتم که وقتی به دیدار مردم می رود از آنها می پرسد: خسته اید؟ و آنها با شور پاسخ می دهند: نه! خسته نیستیم و در پاسخ به این سوال که "چه کسی خسته است؟" پاسخ می دهند: دشمن
نگاه دوم
همکلاسیی دارم در دانشکده، که در بحث رسانه ها اینطور می گوید: رادیو رسانه نیست، رادیو مدتهاست از عرصه رسانه ای خارج شده است.
او در فضای مجازی کار می کند و فضای مجازی را به فضای رئال و واقعی ترجیح می دهد.
نگاه سوم
گوینده برنامه "جوان ایرانی سلام" می گوید:
چند قاضی برای ما پیام کوتاه نوشته اند و گفته اند: چه عجب یادی از ما هم کردید!
دانشجویی به همه دانشجویان آغاز یک روز جدید را تبریک می گوید.
در برنامه "یک به علاوه یک" جوانی از یکی از روستاهای اطراف سیستان و بلوچستان پیامک می نویسد و برای مشکل مطرح شده برنامه پاسخ می دهد.
در برنامه "نفس عمیق" یک شنونده آذری زبان درخواست پخش موسیقی آذری می کند.
یک شنونده لر به همه لرستانی ها سلام می دهد و یک شنونده کرد، دغدغه هایش را مطرح می کند.
اینجا رادیوست، رادیو جوان
وقت جشن مردمی است که "شنیده می شوند"
وقت جشن رادیویی است که میان همه غول های ارتباطی خسته نیست و پرانرژی میدود و حرف می زند.
جشن همه مردمی که به اندازه سادگی رادیو ساده و صمیمی اند.
رادیو پر از سرباز است و به قول دوستی، نیاز به ژنرال ندارد و هر کسی فراموش کرد سرباز است خودش خسته شد، اما رادیو خسته نمی شود و رقبای رادیو این مفهوم را خوب فهمیده اند.
منبع:
وبلاگ مرحوم افسانه قیصرخواه مدير گروه جوان و جامعه راديو جوان