ناکارآمدی در برابر نوآوری؛ چرا پلتفرم‌ها از صداوسیما پیشی گرفتند؟

ساختار بوروکراتیک، عدم نوآوری و تمرکز بر اهداف خاص سیاسی، از جمله عواملی است که باعث شده صداوسیما در رقابت با پلتفرم‌های نمایش خانگی عقب بماند. پلتفرم‌ها با تمرکز بر نیاز مخاطب و سرمایه‌گذاری سود حاصل از تولیدات باکیفیت، مسیری رو به رشد را طی می‌کنند.

در حالی که صداوسیما با بیش از ۸۰ شبکه، بودجه‌های کلان دولتی را در اختیار دارد، پلتفرم‌های نمایش خانگی با منابع محدودتر، توانسته‌اند با ارائه محتوای کیفی و مخاطب‌پسند، گوی سبقت را از این سازمان بربایند.

به گزارش عصرخبر، در روزهای اخیر، فهرست برنامه‌ها و سریال‌های پلتفرم‌های نمایش خانگی منتشر شد؛ فهرستی که نشان‌دهنده رویکرد حرفه‌ای و برنامه‌ریزی دقیق این شبکه‌های خصوصی است. این پلتفرم‌ها، با منابع انسانی و فیزیکی محدودتر در مقایسه با سازمان صداوسیما، توانسته اند به شکلی کارآمدتر و مؤثرتر عمل کنند در حالی که سازمان صداوسیما با در اختیار داشتن بیش از 80 شبکه داخلی، خارجی، برون‌مرزی و استانی، همچنان از ارائه محتوای کیفی و رقابتی بازمانده است.

یکی از مهم‌ترین عواملی که باعث شده است صداوسیما در رقابت با پلتفرم‌های خصوصی عقب بماند، ساختار بوروکراتیک و غیرچابک این سازمان است. بودجه‌های کلان دولتی نه‌تنها باعث بهبود کیفیت و بهره‌وری نشده، بلکه به فربه شدن بیش از حد بروکراسی و کاهش فضای خلاقیت و نوآوری منجر شده است. در چنین فضایی، استعدادها فرصت رشد و شکوفایی پیدا نمی‌کنند و روند تولید محتوا به شکلی تکراری و فاقد جذابیت برای مخاطبان ادامه می‌یابد.

از سوی دیگر، پلتفرم‌های خصوصی بر اساس اصول بازار آزاد عمل می‌کنند و سود حاصل از ارائه محصولات باکیفیت را به‌طور مستقیم در مسیر توسعه و تولید محتواهای جدید سرمایه‌گذاری می‌کنند. اگرچه ممکن است در این مسیر آزمون و خطاهایی نیز رخ دهد و حتی برخی پروژه‌ها با شکست مواجه شوند، اما در مجموع، عملکرد آنها روندی رو به رشد و مثبت را نشان می‌دهد. این روحیه رقابت‌پذیری و تمرکز بر نیازهای مخاطبان، عامل اصلی موفقیت این پلتفرم‌هاست.

در مقابل، سازمان صداوسیما همچنان به تولید برنامه‌هایی مشغول است که بیشتر از آنکه به نیازهای متنوع و واقعی جامعه پاسخ دهند، اهداف و منویات یک گروه خاص سیاسی را دنبال می‌کنند. این رویکرد نه‌تنها باعث کاهش جذابیت محتوای تولیدی شده، بلکه باعث از دست رفتن بخش عمده‌ای از مخاطبان نیز گردیده است. به‌وضوح می‌توان دید که تلویزیون، بیش از آنکه تحت تأثیر رقبا باشد، از عملکرد غیرحرفه‌ای و ناکارآمد خود آسیب دیده است.

مقایسه عملکرد سازمان صداوسیما و پلتفرم‌هایی مانند فیلیمو یا نماوا، تصویری روشن از تفاوت میان مدیریت دولتی و خصوصی ارائه می‌دهد. آنها، با منابع محدودتر، توانسته‌اند به تولید محتواهای متنوع، جذاب و مخاطب‌پسند بپردازد. این موفقیت ناشی از احترام به مخاطب، شناخت نیازهای او و تلاش برای پاسخگویی به این نیازهاست. در مقابل، صداوسیما همچنان در چارچوبی ایستا و فاقد نوآوری گرفتار است و گویی أراده‌ای برای تغییر ریل هم ندارد.

این واقعیت که “گاهی عدد 10 بزرگ‌تر از عدد 100 است” به‌خوبی در این مقایسه قابل مشاهده است و شاید بتوان گفت 3 شبکه خصوصی نمایش خانگی الان از بیش از 80 شبکه رنگارنگ صداوسیما موثرتر و پرمخاطب تر هستند؛ بی آنکه هزاران میلیارد از پول نفت و بودجه دولتی داشته باشند.

کانال عصر ایران در تلگرام