جیره خواران

در این میانه بودند کسانی که عنوان «اپوزیسیون» بر آنها بار می‌شود، اما در هنگامه‌ای که کشور را در خطر دیدند، همه انتقادات و مخالفت‌ها را به کناری نهادند و با قلم خود سرباز وطن شدند. نه تنها علیه وطن فروشی شوریدند که تمام قد به حمایت از ایران و ایرانی برخاستند. اپوزیسیون نجیب و شریف شاید عنوانی باشد که برازنده این جماعت باشد. 

تصور کنیم کارمند و دانشجو از بیم کسر حقوق و اخراج و نمره حجاب را رعایت کنند اما نماز نخوانند و روزه نگیرند (چون قابل کنترل بیرونی نیستند) در این صورت می توان جامعه را اسلامی توصیف کرد؟