مدیران رسانه

وقتی کارخانه قدرت‌سازی تعطیل شود، دو اتفاق می‌افتد: ابتدا و پیش از همه خود حکومت ضرر می‌کند، چون زبان مفاهمه با نخبگان، متفکران و مردم را یکجا از دست می‌دهد؛ حکومت تبدیل به یک حکومت صامت می‌شود که دیگر حتی تک‌صدایی هم نیست و اساسا صدایی ندارد و بی‌صداست. دوم اینکه، در این بی‌صدایی، رسانه‌های بیگانه چون ایران اینترنشنال میدان پیدا می‌کنند تا به روح ایران تجاوز کنند.

اگر دولت در هر زمینه‌ای دچار کمبود چهره بود؛ در حوزه رسانه، دست دولت برای گزینش صدها چهره رسانه‌ای با کارنامه و رزومه روشن اصلاح‌خواهی و کاربلد در این حوزه خطیر باز بود. اما برای تصدی سمت در رسانه‌های دولتی سراغ چهره‌ها و مدیرانی رفتند که تجربه و سابقه رسانه‌ای نداشتند و افرادی بر مصادر امور قرار گرفتند که اکنون بعد از یک سال با مرور گذار و اولیه یک مخاطب نیمه‌آشنا به این حوزه هم، عملکرد آنان واضح و مبرهن است و طبیعی است که با این دست‌فرمان و وضعیت نمی‌توان از رسانه‌های دولتی انتظار نقش‌آفرینی موثر در فضای رسانه‌ای کشور و در راستای منافع و مطامع دولت و به طریق اولی ملت را انتظار داشت.

انگیزه ما از نوشتن این نامه، هشدار نسبت به آثار مخرب تحریم‌های تجاری و مالی علیه مردم ایران است. این تحریم‌ها نه تنها کمکی به صلح‌آمیزتر شدن روابط بین‌المللی نمی‌کند، بلکه با آثار فاجعه‌بار انسانی خود بر تیرگی روابط‌ می‌افزاید.