بیمارستان بهارلو

اقدام به‌موقع نیرو‌های بیمارستان بهارلو دانشگاه علوم پزشکی تهران، امید دوباره‌ای به آغوش مادری مضطرب بازگرداند. صبح روز چهارشنبه ۱۶ مهرماه ۱۴۰۴، حادثه‌ای در ورودی این بیمارستان رقم خورد؛ زمانی‌که مادری جوان و مضطرب، کودک یکساله‌اش را که هیچ نشانی از هوشیاری نداشت، در آغوش گرفته و با فریاد کمک به سمت ساختمان بیمارستان دوید. در همان لحظه، سعید نبشی، از نیرو‌های واحد حفاظت فیزیکی بیمارستان بهارلو که آموزش‌های کمک‌های اولیه را گذرانده است، با مشاهده وضعیت مادر و کودک، بی‌درنگ وارد عمل شد. او بدون اتلاف زمان، نوزاد را در آغوش گرفت و در حالی‌که به‌سوی اورژانس می‌دوید، اقدام به احیای اولیه (CPR) کرد تا پیش از رسیدن تیم تخصصی درمان، جریان حیات در بدن کودک حفظ شود. لحظاتی پر اضطراب و سرنوشت‌ساز سپری شد تا سرانجام، صدای گریه دوباره کودک در فضای اورژانس طنین‌انداز شد؛ صدایی که اشک شوق را بر چشمان مادر، کادر درمان و نیرو‌های حفاظت نشاند.

جراحت خیلی سنگین بود، سمت راست بدن پر از ترکش و قطعات ضبط صوت بود، حتی یکی از ترکش‌ها زیر گلوی آقا جا خوش کرده بود. قسمتی از سینه ایشان کاملا سوخته بود! یکی دو تا از دنده‌ها هم شکسته بود. دست راست هم کاملا از کار افتاده بود و از شدت ضربه ورم کرده بود. استخوان‌های کتف و سینه کاملا دیده می‌شد. 37 واحد خونی و فراورده‌های خونی به آقا زده بودند که خود این تعداد، واکنش‌های انعقادی را مختل می‌کرد... دو سه بار نبض آقا افتاد و چند بار مجبور شدیم پانسمان را باز کنیم و دوباره رگ‌ها را مسدود کنیم... خیلی عجیب بود، انگار هیچ چیز به اراده‌ی ما نبود...