ادبیات معاصر ایران

یکی از بحث‌برانگیزترین جنبه‌های کارنامه شاملو، نقدهای او بر شاعران کلاسیک، به‌ویژه فردوسی و سعدی، بود. او معتقد بود که بخش‌هایی از «شاهنامه» مانند داستان ضحاک، نمادی از نظام فئودالی و برده‌داری است. این دیدگاه، واکنش‌های تندی را در جامعه ادبی برانگیخت.