بی ادبی

بی‌ادبی در کودکان، رفتاری است که بسیاری از والدین را نگران می‌کند؛ رفتاری که گاهی در قالب پرخاشگری کلامی، حرفی نابجا، قطع صحبت کردن والدین یا بی‌توجهی نسبت به قوانین رفتاری بروز می‌کند. اما آنچه در برخورد با این رفتار مورداهمیت است، درک ریشه‌ها و دلایل روانشناختی آن است.

حتما شما هم در جایگاه والدین با این سناریو کمابیش آشنا هستید: فرزندتان در مدرسه آرام و مؤدب است، رفتار شایسته ای با معلم ها و دوستانش دارد، به قوانین احترام می گذارد، اما به محض اینکه به خانه می رسد، تغییر می کند؛ عمدتاً عصبانی است و رفتار و کردارش با شما از زمین تا آسمان با رفتارش با معلم یا دوستانش یا با فامیل فرق دارد!

گاهی‌ اوقات جملاتی که با نیت خیر می‌گوییم اما بی‌ ادبی تلقی می‌شوند. گفت‌وگوهای کوتاهی که هدفشان رعایت ادب بوده، پایانی بی‌ادبانه دارند و حتی باادب‌ترین و مهربان‌ترین آدم‌ها هم می‌توانند این اشتباه را مرتکب شوند. نگرانی از اینکه نکند گفت‌وگوی کوتاه شما دیگری را آزار دهد، ممکن است باعث شود که به کل از شروع گفت‌وگو یا حرف زدن با دیگران پرهیز کنید.