بابک خرمدین

بابک رهبر یک شورش بزرگ و طولانی‌مدت علیه خلافت عباسی بود که از سال ۸۱۶ تا ۸۳۷ میلادی، یعنی بیش از دو دهه، به طول انجامید. جنبش او، معروف به «خرم‌دینان»، گروه‌های مختلفی از مردم را که از ستم اعراب به ستوه آمده بودند، با ترکیبی از عناصر ملی‌گرایانه و مذهبی بسیج کرد.

اکبر ۸۱ ساله، مرد لاغر اندام و قد بلند با چهره‌ای آرام و خونسرد وارد شعبه پنجم دادسرای امور جنایی تهران شد و در همان ابتدای اعترافاتش برای قتلی که انجام داده بود از خدا شکرگزاری کرد. پدر بابک خرمدین در اعترافاتش گفت: پسرم از بچگی ما را اذیت می‌کرد و با هر بدبختی که بود او را بزرگ کردم، همیشه از مدرسه اخراج می‌شد و یک روز آرام نداشتیم، اما با کار و تلاش توانستم او را راهی دانشگاه کنم و پسرم فوق لیسانس گرفت و یکی از فیلم هایش نیز در جشنواره جایزه گرفت و پسرم در دانشگاه تدریس می‌کرد.

بابک خرمدین پرچمدار یکی از مهم‌ترین مبارزه‌ها علیه حکومت بنی‌عباس بود؛ بر فراز قلعه‌ای نفوذناپذیر که داستانش را در این قسمت از «ایران به روایت آثار» می‌بینید.