غبار ماه

نگرانی‌ها در مورد سمی بودن غبار ماه در طول ماموریت‌های «آپولو»(Apollo) مطرح شد. غبار ماه دارای بار الکتریکی ساکن است که به آن امکان می‌دهد تا به لباس فضانوردان بچسبد. پس از این که فضانوردان از پیاده‌روی روی ماه به داخل فضاپیمای خود بازگشتند، غبار در کابین پخش و استنشاق شد و مشکلات تنفسی را برای فضانوردان پدید آورد که پس از حدود ۲۴ ساعت برطرف شدند.

نمونه‌ای از غبار ماه پس از نیم قرن، با مأموریت فضایی چین به بریتانیا رسید تا رازهای پیدایش زمین و ماه را فاش کند.

محققان از روش «رادار دو پایه» (bistatic) برای مطالعه بسیاری از اجرام منظومه شمسی استفاده می‌کنند. در این جا فناوری مزبور جزئیات زیرسطحی را در دو مکان ماه، یعنی دریای Serenity و دهانه برخورد آریستیلوس (Aristillus) آشکارسازی کرد.