مراسم يادبود نخستين سالروز درگذشت رضا سعيدي، بازيگر تئاتر، سينما و تلويزيون، شامگاه روز گذشته در تالار بتهوون خانه هنرمندان ايران برپا شد.

جمشيد مشايخي يكي از هنرمندان حاضر در جلسه كه با ياد رضا سعيدي، متاثر شده بود، با بيان خاطره‌ي كوتاهي گفت: من دست او و دست دوست را مي‌بوسم. اما دست قدرت را هرگز نمي‌بوسم. اين تفكر هنرمند است كه نوكر كسي نيست اما خاك پاي مردم است و رضا اينگونه بود.

او هنرمند بزرگي است و براي ما هرگز نمرده است.

در ادامه بعد از پخش كليپي از زندگي و آثار رضا سعيدي، انوشيروان ارجمند، ديگر بازيگر حاضر در اين مراسم گفت: 34 سال با رضا و يك سال هم با ياد او دوست هستم. او گويي براي عرشيان هنرنمايي مي‌كند. شايد آنها هم حق داشته باشند هنر او را ببينند.

ارجمند ادامه داد: شايد عرشيان هم حق داشته باشند كه او را در نهايت قدرت بازيگري و همچنان پر انرژي ببينند. ما تنها براي زمينيان نيستم كه عرشيان هم سهمي دارند زيرا هنر از آنها به ما رسيده است.

به گزارش ايسنا، رضا كيانيان هم از هنرمنداني بود كه قرار بود در اين مراسم شركت كند، به علت حضور در يك پروژه تصويري نتوانست به مراسم بيايد و پيام او توسط پرستو صالحي، يكي از بانيان برگزاري اين مراسم قرائت شد.

در بخشي از اين پيام آمده است: سينما بي‌رحم است. بي رحمي سينماي نگذاشت امروز در اين مراسم حاضر شوم. اما به ياد رضا هميشه بزرگداشتي در دل من برپاست. در اين دنيا نشد كه با هم كار كنيم اما از آنجا كه در آن دنيا هم شغل ما همين است، اميدوارم در جهان ديگر فرصت بازي كردن با رضا نصيب من شود.

در اين مراسم كه به همت خانه تئاتر، خانه هنرمندان و اداره كل هنرهاي نمايشي برگزار شد، علي دهكردي به عنوان ديگر ميهمان حاضر در مراسم گفت: معناي مرگ و زندگي در دنياي هنرمندان كاملا متفاوت است ومن از رضا سعيدي گله‌مندم كه نگذاشت در شرايطي كه كوتوله‌ها قد برافراشته‌اند، قامت بلند هنر او افراشته شود و فروتنانه، كوچك نشست.

رضا توكلي، بازيگر تلويزيون هم گفت: رضا سعيدي يك دغدغه هميشگي داشت و آن احترام به بزرگتر و پيشكسوت بود. او هرگز از بين ما نرفته است بلكه هنرمندان بزرگ هميشه جاودانه هستند.

حسين پاكدل و فرزاد حسني هم از ديگر هنرمنداني بودند كه با خواندن قطعاتي ادبي، ياد رضا سعيدي را گرامي داشتند.

در پايان مراسم همسر رضا سعيدي كه قطعه ادبي او توسط مجري برنامه، قرائت شده بود، گفت: رضا به آرزويش رسيد او دوست داشت زماني بميرد كه به ثبت رسيده باشد، هميشه با اين تفكر او مخالف بودم كه در كشوري كه هنرمندان آن جايگاه خود را نيافته‌اند و مولاناي ما را به آساني غصب مي‌كنند، چندان نبايد براي ماندگار شدن تلاش كرد.

پخش قطعات موسيقي از ديگر برنامه‌هاي اين مراسم بود.