باید به «شاد» فرصت داد

راست می‌گویند شاد هنوز مشکلات فراوانی فنی دارد. آن‌هایی که به این برنامه دسترسی دارند و از آن استفاده می‌کنند از برخی باگ‌های آن نالانند و دوست دارند سرشان را به دیوار بکوبند. بالاخره بعد از کار کردن با اپلیکیشن‌های مختلف، کار کردن با یک محیط جدید که اشکال هم دارد، سخت است.

شبکه شاد می‌تواند تبدیل به یک شبکه اجتماعی امن برای دانش آموزان کشور شود. آن‌ها به راحتی بدون می‌توانند در فضای امن شاد حضور داشته باشند و فضای اینترنت استفاده کنند و خانواده‌ها هم نگران برنامه‌ها و گروه‌های غیراخلاقی نباشند.

به گزارش جوان آنلاین، راست می‌گویند اپلیکیشن اندرویدی شاد که برای آموزش آنلاین دانش آموزان طراحی شده است برای برخی از خانواده‌ها که وضع مالی خوبی ندارند، مایه دردسر شده است. بچه‌ها غُر می‌زنند که گوشی هوشمند می‌خواهند و اگر شاد را نصب نکنند، از درس عقب می‌افتند و نمره نمی‌گیرند.

پدر و مادرها هم به جیب‌شان نگاه می‌کنند و می‌بینند در آشفته بازار، زور خرید گوشی هوشمند ندارند.

راست می‌گویند برخی از دانش آموزها در مناطق محروم، تخته سیاه و نیمکت برای نشستن ندارند چه برسد به گوشی هوشمند که به واسطه آن پای شاد بنشینند. برخی از روستاهای ایران هنوز اینترنت ندارند و برای آن‌ها اول باید چاه را کند و بعد مناره را دزدید.

راست می‌گویند، اما به یک نکته توجه نمی‌کنند و اینکه شاد یک گام رو به جلو است. شاد یک ایده بوده که به مرحله اجرا درآمده است و قطعا تا رسیدن به مرحله مطلوب فاصله دارد. چه جان‌های فدای آرزوی پرواز شد تا ما امروز بتوانیم با هواپیما کشور به کشور، شهر به شهر طی مسیر کنیم.

چه ایده‌ها در صنعت خودرو شکست خورد تا ما امروز به واسطه اتومبیل‌های مختلف، زندگی آسانی داشته باشیم. چقدر طراحان شبکه‌های اجتماعی بالا و پایین کردند تا امروز جهان به اندازه یک گوشی موبایل یا تبلت شود.

موفقیت یک روزه به دست نمی‌آید. برنامه شاد هم در ابتدای راه است. شاید چند صباحی باید برای آن صبر کرد تا به نتیجه مطلوب برسد. برخی برای برنامه‌های و جنس‌های خارجی صبر می‌کنند و تمام اشتباهات آن‌ها را می‌پذیرند، اما وقتی نوبت به داخلی‌ها می‌رسد، مثل کسانی که شش ماه به دنیا آمده‌اند، نتیجه گیری کرده و حکم صادر می‌کنند.

امروز تمام برنامه سازان بزرگ دنیا بعد از طراحی یک برنامه و یا اپلیکیشن از مخاطبان خود می‌خواهند که اشکالات و باگ‌های کار را به آن‌ها بگویند و بعد از آپدیت‌های مختلف، سرانجام نتیجه مطلوب حاصل می‌شود.

امروز ۱۰ میلیون دانش آموز و یک میلیون معلم در حال استفاده از برنامه شاد هستند. برنامه‌ای که به بخشی از جامعه دانش آموزی کشور کمک کرده است که در عصر کرونا از درس عقب نمانند و مسیر تحصیل خود را ادامه دهند.
همانطور که رییس جمهور روحانی گفت این برنامه می‌تواند دوران پسا کرونا هم مورد استفاده قرار بگیرد و به سیستم آموزشی کشور کمک کند.

شبکه شاد می‌تواند تبدیل به یک شبکه اجتماعی امن برای دانش آموزان کشور شود. آن‌ها به راحتی بدون می‌توانند در فضای امن شاد حضور داشته باشند و فضای اینترنت استفاده کنند و خانواده‌ها هم نگران برنامه‌ها و گروه‌های غیراخلاقی نباشند.

در بسیاری از کشورهای جهان رفتار کودکان و نوجوانان توسط خانواده در فضای مجازی کنترل می‌شود و به آن‌ها اجازه داده نمی‌شود در هر فضایی و هر شبکه اجتماعی حضور داشته باشند. شاد به راحتی می‌تواند این نقش کنترلی را بازی کند و خیال خانواده‌ها را از بابت حضور فرزندان‌شان در فضای مجازی راحت کند.

باید به شبکه شاد و طراحان آن فرصت داد تا اشکالات آن را برطرف کنند. باید به دولت و وزارت ارتباطات فرصت داد تا شرایط را برای استفاده همه دانش آموزان کشور از سیستان و بلوچستان تا اهواز و آبادان از بجنورد و بیرجند تا کردستان و کرمانشاه فراهم کنند تا همه بتوانند از این امکان خوب برای تحصیل بهتر استفاده کنند.

کمی باید شیشه‌های عینک خود را تمیز کنیم و با نگاه مثب به تولیدهای داخلی به ویژه در فضای مجازی نگاه کنیم. یادمان باشد زمانی بسیاری از ما به فروشگاه‌های اینترنتی بدبین بودیم و فکر نمی‌کردیم آن‌ها بتوانند نیازهای ما را تامین کنند، اما حالا بخشی از جامعه از همه چیزشان را از فضای مجازی تهیه می‌کنند.

شاد می‌تواند کمک بزرگی به سیستم آموزش و پرورش کشور باشد اگر همه از آن حمایت کنیم و کمی شعله غُر زدن خود را پایین بکشیم.

بیشتر بخوانید: