جای خالی رادیوهای خصوصی در ایران

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- در کانال مفید «روزنامه نگاری جدید» با نمودار جالبی از نسبت تنوع رسانه ها در ایالات متحده رو به رو شدم.

در این نمودار که در «فصل نامۀ آینده پژوهی رسانه» منتشر شده نتیجۀ نظر سنجی «پیو» را می بینیم که نشان می دهد آمریکایی‌ها اخبار را تا چه میزان از تلویزیون، رسانه های آنلاین، رادیو و روزنامه های چاپی دریافت می کنند.

این که رسانه های آنلاین از رسانه های سنتی و کاغذی چاپی پیشی گرفته باشند، قابل انتظار بود اما این پژوهش یک نکته قابل تامل دیگر را نیز پیش چشم ما قرار می دهد.

چنان که ملاحظه می کنید بر خلاف انتظار یا تصور مخاطب ایرانی، جایگاه رادیو هم قابل توجه است و نشان می دهد صحنه را ترک نکرده است.

دلیل آن می تواند فعالیت رادیوهای محلی باشد و این که رادیو در جوامع برخوردار از رسانه های خصوصی مزیت های خود را به عنوان رسانه گرم حفظ کرده است.

مراد از رسانه گرم، رسانه ای است که استفاده از آن، نیاز به تمرکز فراوان ندارد.

مثلا می توان حین رانندگی در یک آزادراه، به رادیوی اتومبیل هم گوش داد. در حالی که در این موقعیت نمی توان رسانه های دیگر و به تعبیر مک لوهان، سرد را مصرف کرد.

جای رادیوهای خصوصی در ایران به شدت خالی است و تنوع شبکه های رادیویی غیر خصوصی جای آن را پر نکرده است.

مبنای نامگذاری «روز خلیج فارس» چه بود؟

تماشاخانه

فستیوالی که عزا شد / انفجاری که دل بوشهری‌ها را لرزاند / آن‌هایی که آمده بودند نه بی اخلاقی کردند و نه هنجارشکنی ؛ همه با هم برای بندر گریستند (فیلم)

روباه‌‌ها ساکنان جدید تهران هستند؟ چرا به تازگی انقدر روباه دیده می‌شود / جاذبه توریستی یا تهدید پنهان؟ (فیلم)

فیلم های دیگر