چرا در پی نهایت «آرزو» نیستیم؟

عصرایران؛ مصطفی داننده- بعد از رفتن عادل فردوسی‌پور از شبکه سه و تعطیلی برنامه نود، «فوتبال برتر» محمد حسین میثاقی را ندیده ام. برنامه میثاقی را ندیده ام و نمی‌توانم کیفیت این برنامه را قضاوت کنم اما به خاطر نحوه برکناری عادل و آمدن میثاقی، پای این برنامه نمی‌نشینم.

میثاقی به واسطه عادل فردوسی‌پور به تلویزیون راه پیدا کرد و به شهرت رسید اما وقتی در باغ سبز به او نشان دادند، گذشته خود را فراموش کرد و به سراغ اجرای برنامه‌ای رفت که کپی نود است. حتی شبی پخش می‌شود که نود پخش می‌شد.

به خاطر همین برای دیدن بازی‌های لیگ برتر، به برنامه «شب‌های فوتبالی» پناه برده‌ام. این برنامه بعد از پایان بازی‌های لیگ از شبکه ورزش پخش می‌شود.

برنامه «شب‌های فوتبالی» یک برنامه به شدت بد است. البته به نظر نویسنده این متن. مجری‌های این برنامه راز موفقیت خود را در مجیز گویی قرار داده‌اند و فکر می‌کنند با تعریف‌های عجیب و غریب از میهمانان‌ برنامه خود، در دل آنها جا باز می‌کنند.

این برنامه به شدت شلوغ و بدون نقشه راه است. 3 مجری این برنامه که گاهی در مقام کارشناس هم ظاهر می‌شوند استعداد عجیبی در خراب کردن یک برنامه تلویزیونی دارند. اما من ناگزیرم به خاطر اینکه می‌خواهم بازی‌های لیگ را ببینم، پای آن بنشینم.

این رفتار یعنی انتخاب بین«بد و بدتر». گاهی ما با انتخاب بین بد و بدتر، شاید به مطلوب خود نرسیم اما حداقل خواسته‌هایمان اجرایی می‌شود.  از شب‌های فوتبالی لذت نمی‌برم و حتی گاهی به خاطر مجریان آن، حرص هم می‌خورم اما پای آن می‌نشینم تا فوتبال‌ها را ببینم.

در رقابت‌های سیاسی هم این انتخاب بین «بد و بدتر» هم وجود دارد. حداقل در انتخاب‌های دو دهه اخیر که به خوبی می‌شود این جنس انتخاب کردن را دید.

انتخاب بین بد و بدتر یعنی ما به حداقل‌ها راضی هستیم و انتظار معجزه از فردی که انتخاب کردیم را نداریم. اگر ما با این نگاه فردی را انتخاب کنیم، میزان انتظار خود از او را حداقلی می‌کنیم و فکر نمی‌کنیم او به رای ما خیانت کرده است.

من از برنامه شب‌های فوتبالی فقط یک انتظار دارم و آنهم اینکه فوتبال‌ها را داغ داغ نشان دهند. نه از آنها برنامه‌ای مثل نود می‌خواهم نه اجراهایی حرفه‌ای. می‌دانم که نمی‌توانند و در توان‌شان نیست.

در زمان انتخاب، اگر تحلیل درستی از انتخاب خود، حال می‌خواهد یک برنامه تلویزیونی باشد یا یک رای سیاسی داشته باشیم، دیگر به دنبال نهایت آرزوهای خود نیستیم.

انتخاب بین بد و بدتر یعنی این؛ نباید از انتخابی که بد است زیاد انتظار داشت به همین سادگی. منظور از بد و بدتر ارزش گذاری نیست. نگاه حداقلی است. به امید روزی که انتخاب‌هایمان در تمام زمینه‌ها بین خوب و خوب‌تر باشد.

قیمت آپارتمان ۵۰ در تهران؛ فرق شمال و جنوب پایتخت چقدر است؟

تماشاخانه

مرحوم رئیسی به حدی انقلابی بود که می‌خواست کاریکاتوریست اهانت کننده را اعدام کند ولی رهبری نگذاشتند (فیلم)

پیتزا داود و هویت شهری از نگاه رضا امیرخانی نویسنده (فیلم)

فیلم های دیگر