عصر ایران؛ مصطفی داننده- دیروز برای دیدن بازی هندبال ایران و قطر به ورزشگاه رفتم. در تمام مدت داشتم به این فکر میکردم که بازیکنان هندبال دو تیم چه خوب با هم دفاع میکنند و چه خوب با هم حمله میکنند. گاهی حتی دروازهبانها هم پایه ریز برخی حملات دو تیم بودند.
نکته جالبی بود. تا آنجا که میتوانستند از دروازه خودی دفاع میکردند و تا جایی که میشد به دروازه حریف حمله میکردند. در این میان کیفیت و استراتژی بهتر قطریها باعث شد تا دفاع و حمله آنها به سرانجام بنشیند و فاتح میدان شوند.
دیدم این ماهها حال اقتصاد، سیاست و اجتماع ایران مساعد نیست، چه خوب میشود که رو به سیستم هندبال بیاوریم.
اصلا یادمان رفته چگونه باهم دفاع میکنند. اصلا در ینگه دنیا، ترامپ با هر امضا و توییت خود تیری را به سمت رها میکند و ما هم بدون داشتن دفاعی مناسب، راه را برای او باز میکنیم.
حتی گاهی برخی مدافعان را از پشت به زیر میکشند تا تیر رییس جمهور آمریکا به هدف بخورد تا آنها به اهداف سیاسی خود برسند.
چون روش دولت در اداره کشور را دوست نداریم حاضر نیستیم در کنار آنها برای حفظ کشور و آرامش مردم کار کنیم. دوست داریم تیرها و توپها بیایند، بشکند، خراب کنند تا ما در نهایت از دیوار این خرابه بالا برویم و بعد نام خود را مطرح کنیم و بگوییم منجی ایران من هستم.
منفذهای دفاعی ایران بیشمار هستند. گوشه چپ را ببندی، گوشه راست اتوبان شده است و بالعکس. چون دوست نداریم کنار هم باشیم.
اینقدر فاصله میان ما افتاده است که حتی دشمن مشترکی به نام ترامپ هم نتوانسته این فاصله را کم کند. گاهی لازم است در خلوت خود به رفتارمان در جلوت فکر کنیم. فکر کنیم چرا برای به دست آوردن قدرت حتی حاضریم مردم سختی را تحمل کنند.
مقابله با ترامپ، عمل میخواد، دفاع هندبالی میخواهد. توپ ترامپ به هر سویی میرود با یک تصمیم درست ملی روبروی او باشد تا اجازه ندهد پیش از این کشور دچار مشکلات شود.
علمای علم سیاست بر این باور هستند که کشوری سیاست خارجی قوی و مدونی دارد که سیاست داخلی قدرتمند و منسجمی. الان در داخلی ایران گاهی برخی حملات بیش از امضاهای ترامپ در حال فشار به ایران است.
باور کنیم امروز تنها راه نجات ایران، اتحاد است. ترامپ، عربستان و اسرائیل یک نام را هدف گرفتهاند و آنهم ایران است. فکر نکینم کمر روحانی زیر این بار شکست یعنی ما به قدرت میرسیم نه، کمر ایران خواهد شکست.
میشود فعلا دعواها را کنار گذاشت و به هدف مشترک فکر کرد، وقت برای دعوای سیاسی بسیار است.