اعتماد: حدود سه هزار سال پيش مردمان مناطق کوهستاني فيليپين، يکي از شگفت انگيزترين پروژه هاي کشاورزي را پياده کردند.
آنها براي اينکه بتوانند در کوه ها کشاورزي کنند، شروع به تسطيح و پلکاني کردن کوه ها کردند.
ارزش کار آنها وقتي نمايان مي شود که بدانيم مردم فيليپين در آن زمان هيچ وسيله و ماشين مدرني در اختيار نداشتند.
البته ايده کشت پلکاني چيز تازه يي نيست که مختص مردم فيليپين باشد، ولي عظمت کشت پلکاني در فيليپين وقتي نمايان مي شود که بدانيم اگر زمين هاي کشاورزي موجود در کوه هاي فيليپين در کنار هم قرار داده شوند، طولي به اندازه نصف دور زمين خواهند داشت و مساحت آنها 10360 کيلومتر مربع برآورد مي شوند.
اما براي کشاورزي در ارتفاعات فقط پلکاني کردن زمين کافي نيست و فيليپيني ها بايد کار مهم تري هم انجام مي دادند؛ انتقال آب.
براي اين کار آنها شبکه پيچيده يي از کانال ها و دريچه هاي آب ايجاد کردند، طوري که آب با استفاده از لوله هاي چوبي به مزارعي در ارتفاع بالا مي رسيد.
وقتي زمين هاي واقع در ارتفاع از آب سيراب مي شدند، آب به سمت زمين هاي با ارتفاع پايين تر حرکت مي کرد. شاليزارهاي پلکاني فيليپين اکنون يکي از جاذبه هاي توريستي اين کشور هستند.
البته همين توريست ها ناخواسته تدريجاً صدماتي به اين کشتزارهاي عجيب و غريب وارد مي آورند، چرا که درآمد ناشي از توريسم تمرکز مردمان اين نواحي را از حرفه کشاورزي منحرف کرده و درآمد جايگزيني براي آنها ايجاد کرده است.
مشکل ديگر کمبود آب است که متعاقب زلزله سال 1990 شروع شده و آب مصرفي در صنعت توريسم اين ميزان کمبود را تشديد کرده است. يونسکو اين زمين هاي کشاورزي را در ليست اماکن ميراث جهاني قرار داده است.