روز عصای سفید

عصر ایران- پانزدهم اکتبر یا 23 مهر به عنوان روز جهانی نابینایان یا قانون عصای سفید نام گذاری شده است. (در سال های کبیسه 15 اکتبر مقارن با 24 مهر است).

هر چند كاربرد عصا به عنوان وسيله‌ كمكي در رفت و آمد نابينايان، از سده ها پيش متداول بوده ولي به کار گیری عصاي سفيد به شكل امروزي و به عنوان نماد بعد از جنگ جهاني اول رایج شد.

در سال 1921م. جیمز بیگز عكاس انگلیسی كه در سانحه‌اي بينایي خود را از دست داده‌ بود براي در امان ماندن از تصادف حین رفت و آمد در خيابان‌هاي اطراف محل زندگي خود ابتكار استفاده از عصاي سفيد را به کار برد و پس از آن بود که دو پژوهشگر آمریکایی قانون عصای سفید را نوشتند و 15 اکتبر به عنوان روز جهانی نابینایان یا قانون عصای سفید تعیین شد.

جان کلام این قانون این است که نابینا هم عضوی از جامعه متمدن است و حقوق اجتماعی مصرحی دارد و به جای ابراز ترحم حقوق او را باید رعایت کنیم.

خانم یا آقایی که رانندگی می کنید اجازه بدهید نابینایی که با عصای سفید قابل شناسایی است به راحتی از خیابان عبور کند. نه بگوییم « مگه کوری؟» و نه با واژه « روشن‌دل» بخواهیم خودمان را گول بزنیم.

احترام به نابینا با این تعارفات نیست. با رعایت قانون عصای سفید است.

راستی آیا امروز در مدارس قانون عصای سفید را آموزش می دهند؟ آیا بچه های می دانند رودکی شاعر بزرگ ایرانی که هزار سال پیش می زیسته نیز نابینا بوده است؟ آیا بچه های ما دکتر خزائلی را می شناسند که کم از هلن کلر نداشت و ندارد؟

به جای این همه حرف های تکراری و حوصله سر بر نحوه مواجهه با دارنده عصای سفید را آموزش دهیم تا چند سال دیگر این بچه ها هنگام رانندگی تا عصای سفید دیدند از سرعت خود بکاهند و راه را برای عبور نابینایان باز کنند.

چند سال پیش مدیر مسؤول یک ماهنامه سیاسی که از فعالان و صاحب نظران سیاسی هم هست و چشم های خود را در انفجاری پیش از انقلاب از دست داده به مناسبت روز عصای سفید گفت: وقتی با نابینایی رو به رو می شوید به جای این که بگویید از راست بپیچ یا از چپ به دستی که عصا دارد اشاره کنید و بگویید به سمت دست عصا چون ممکن است منظور شما سمت راست خودتان باشد در حالی که برای او چپ است.

عصای سفید می تواند ضامن جان و سلامت یک نابینا باشد. اگر عصای سفید را نبینیم این ماییم که نابیناییم و اگر نابینایی نابینا دست خود او نبوده این نابینایی در عین بینایی از آن دست ندیدن هاست که سزاوار سرزنش است. نابینا نه نیاز به ترحم ما دارد نه تعارفی چون خطاب با کلمه « روشن‌دل» و اتفاقا خوش‌شان نمی‌آید به آنها روشن‌دل گفته شود. حقوق اجتماعی نابینایان را به رسمیت بشناسیم و رعایت کنیم. کمترین و نماد آنها توجه به عصای سفید است...

سفر به سرزمین جنگل‌ها؛ بهشت سبز روی زمین (+عکس)

بیشتر بخوانید:

روز عصای سفید و حمایت از نابینایان در نظام حقوقی ایران/ صدا و سیما به تکلیف قانونی خود عمل می‌کند؟

تماشاخانه

میراث فرهنگی ایران در بحرانی‌ترین دوره‌ تاریخی / صحبت از کوتاه‌کردن حریم آثار تاریخی یعنی پذیرش رسمی تخریب / میراث فرهنگی بعد از انقلاب به اشتباه طاغوتی تلقی شد / میراث فرهنگی حوزه ضدفراموشی است / بحران امروز، نتیجه فاصله گرفتن از اصول دوران طلایی میراث فرهنگی است (فیلم)

دو دقیقه هیجان خالص از مطرح ترین فیلم اسکار امسال (تماشا کنید)

فیلم های دیگر