مرگ برندها

عصر ایران- برای خرید شیرآلات بهداشتی به بازار تهران رفته بودم. سراغ مشهورترین برند ایرانی را گرفتم. در این راسته عرضه نمی شد و البته شاید در بازارهای دیگر چنین نباشد.

دو نکته اما قابل نقل است:

نخست این که برندهای متنوع ایرانی جلب توجه می کرد و از این حیث مایه خوش وقتی بود که فروشندگان بر کلمه «ایرانی» و نفی «چینی» تأکید داشتند. کیفیت و طرح ها هم انصافا چشم نواز شده است.

دومی اما مثبت نیست زیرا سراغ یک برند ایرانی را گرفتم و گفتند سال هاست که تولید نمی شود. این برند را دوست داشتم چون مدیر آن به نشریات فرهنگی و ادبی مستقل آگهی می داد و حمایت می کرد. پرسیدم چرا؟ پاسخ دادند: مالک و صاحب اصلی درگذشته و وراث نمی خواهند ادامه دهند.

غصه این قصه در همین است که تولید در ایران از یک نسل به نسل دیگر منتقل نمی شود و این زنجیره مدام می گسلد.

با وقوع انقلاب به خاطر مصادره ها این اتفاق افتاد و حالا به دلیل ارزش زمین و سهامی نبودن شرکت های تولیدی و مقرون به صرفه نبودن و دلایلی دیگر. وقتی کاربری کارخانه ای قابل تبدیل به تجاری باشد کیست که بتواند در برابر این وسوسه مقاومت کند؟!

قیمت آپارتمان ۵۰ در تهران؛ فرق شمال و جنوب پایتخت چقدر است؟

تماشاخانه

مرحوم رئیسی به حدی انقلابی بود که می‌خواست کاریکاتوریست اهانت کننده را اعدام کند ولی رهبری نگذاشتند (فیلم)

پیتزا داود و هویت شهری از نگاه رضا امیرخانی نویسنده (فیلم)

فیلم های دیگر