مناظره‌هاي بعدي و افزايش ابهامات

روزنامه آفرینش نوشت:

مناظره‌اي سه ساعته، پيش زمينه‌اي شد براي روز‌هاي گفت و شنود ميان اقشار جامعه كه هريك به زعم خود تعبير و تفسيري از صحبت‌ها و واكنش نامزدهاي انتخاباتي ارائه كنند. اينكه فلان كانديدا چه گفت و ديگري چه پاسخ داد و شنيدن و ديدن واكنش‌هايي كه تاپيش از اين هيچ‌گاه در گزارش‌هاي راديويي و تلويزيوني با آن مواجه نشده بودند، براي مردم جالب است و شايد بيشترين جذابيت اين مناظره‌هاي زنده همين باشد.

اين مناظره‌ها براي برخي ديگر از افراد جامعه كه با تامل بيشتري مسائل روز كشور را دنبال مي‌كنند، معنا و مفهوم ديگري دارد. تقابل نامزدها بايكديگر و بعضاً درگيري لفظي آنها كه به مشاجره كشيده مي‌شود، نشان مي‌دهد كه سيستم مديريتي كشور ما هنوز با استانداردهاي دموكراسي فاصله بسيار دارد. البته بروز چنين رفتارهايي درمناظره‌ها امري طبيعي است و يادآوري مشاجرات تبليغاتي ترامپ با هيلاري كيلينتون در انتخابات رياست جمهوري آمريكا شايد توجيهي براي اين رفتارها در استديوي سيما باشد.

اما نه اينجا آمريكاست و نه نامزدهاي رياست جمهوري ما، نماينده احزاب مشخص و مستقل هستند. ضمن اينكه در آمريكا كانديدهاي رياست جمهوري با برنامه‌اي مدون و كارشده پا به عرصه رقابت مي‌گذارند. به عبارت ديگر با ارائه برنامه خود به حاميان حزبشان مشخص مي‌كنند در چه مسيري قدم برخواهند داشت.

حال نگاهي به مناظره و بحث‌هاي انتخاباتي نامزدهاي رياست جمهوري خودمان كنيم. بيشترين وقت مناظره صرف اثبات مديريت افراد در نهادهاي تحت امرشان گرديد. يكي اقدامات دولت را بيان كرد، يكي از شهرداري حمايت نمود، يكي از دستاوردهاي آستان قدس، ديگري از توان و تجربه و سابقه مديريتي و...دركجاي اين مناظرات و ديگر فعاليت‌هاي تبليغاتي نامزدها حرفي از برنامه مشخص زده مي‌شود كه مردم نسبت به توان مديريتي آنها آگاه شوند. البته همه آنها از بهشت بريني كه پس از انتخاب شدن خواهند ساخت، وعده‌هاي بسياري مي‌دهند، اما مردم ديگر تجربه كافي نسبت به اين شعارها را دارند و مي‌دانند كه اين وعده‌ها هيچ وقت عملي نخواهد شد. چرا كه واقعيت‌هاي موجود را مشاهده مي كنند. واقعيت‌هايي كه كانديدها آن را نمي‌بينند و يا خود را به خواب زده‌اند.

دراين مناظره و ديگر سخنان تبليغاتي كانديدها هريك از گذشته مديريتي خود دفاع كردند. كسي نگاه و راهي به آينده باز نكرد تا بگويد با چنين برنامه‌اي قصد اجراي چنان هدفي را داريم!. البته ادعاها و دفاع از مديريت نهادهاي تحت امرشان به يمن شبكه‌هاي اجتماعي براي مردم شفاف مي‌شود و آنچه در طول سال‌ها و دوره‌هاي مديريتي مطرح نشده بود در اين وانفساي رقابتي مشخص مي‌گردد، تا مردم بيش از پيش بدانند امورات كشورشان به دست چه كساني اداره مي‌شود.

نكته ديگري كه در اين مناظره‌ها بايد به آن اشاره كرد، بحث برخي ضعف‌ها و تخلفاتي است كه در شيوه مديريتي نامزدها مطرح مي‌شود. اين سوال و ابهام براي مردم پيش مي‌آيد كه اگر گفته‌هاي فلان نامزد واقعيت دارد چرا دستگاه‌هاي ديگر به برخورد با آن اقدام نمي‌كنند. بالاخره وقتي نزاعي لفظي بين دو يا چند نفر رخ مي‌دهد، يك طرف قضيه برحق خواهد بود. هر دوطرف يكديگر را به سوء استفاده از رانت و موقعيت متهم مي كنند، چرا يك مسئول و نهاد سومي وارد اين مسئله نمي‌شود تا ادعاهاي مطرح شده را پيگيري و با خاطي برخورد كند.

جامعه در حين انتخابات مدام از جهات مختلف درحال شنيدن آمارها و مباحثي است كه به منزله ضعف‌هاي مديريتي نامزدهاي مختلف تلقي مي‌گردد. اما زماني كه همه نامزدها يكديگر را به بي كفايتي متهم مي‌كنند، بالاخره يكي از آنها اصلح تر خواهد بود. اما تكليف مابقي با آمارهايي كه نسبت به عملكرد آنها مطرح شده چه خواهد شد. درحين تبليغات بحث‌ها و پرونده‌هاي مختلفي از مديريت‌هاي دولتي تا اداره نهادهاي مختلف مطرح شده و ابهامات فراواني براي جامعه به وجود‌آمده است. آيا اين ابهامات ضربه‌اي بر اعتماد مردم به نظام و مسئولان آن نيست؟!

به هرحال آنچه از نتايج مناظرات بعدي پيش بيني مي‌شود، افزايش اين قبيل ابهامات مي باشد كه به واسطه آن عملكرد نامزدهاي مختلف در معرض تيغ انتقاد و تخريب قرار مي‌گيرد. اميد است اين ابهامات از سوي دولت بعد و يا ديگر دستگاه‌هاي مربوطه پيگيري شود تا مردم بدانند اين همه اتهام و پرونده كه نامزدها برعليه يكديگر مطرح مي كنند واقعيت داشته و يا كسي مدعي رسيدگي به آن بوده است يا خير؟!