جریان بازی فوتبال ماهیتی سیال دارد و عوامل عدیده ای چون نتیجه در جریان بازی، قدرت فیزیکی بازیکنان، روحیه و ریسک پذیری یک تیم در دقایق مختلف تاثیر چشمگیری در آنچه که به "تغییر فیزیونومی بازی" معروف است، دارند.

شکست استقلال در خانه الاهلی، حتی با گل دقیقه 90 میزبان، از دید ناظری که آمار و ارقام یک بازی فوتبال را ملاک قرار می دهد نباید غیرمنصفانه و تلخ قلمداد شود.

به گزارش "ورزش سه"، شکست استقلال در خانه الاهلی، حتی با گل دقیقه 90 میزبان، از دید ناظری که آمار و ارقام یک بازی فوتبال را ملاک قرار می دهد نباید غیرمنصفانه و تلخ قلمداد شود: 11 شوت به سمت دروازه در مقابل 8، 7 شوت داخل چهارچوب در مقابل 2 ، مالکیت 54 درصدی الاهلی ... همه ارقام به نفع میزبان است. با این حال دلایلی وجود دارد مبنی بر اینکه این شکست، حق استقلال نبود.

آمار در نیمه اول، از این هم یکطرفه تر بود، همانطور که علیرضا منصوریان اعتراف می کند: "معتقدم که دو نیمه متفاوت داشتیم. نیمه اول الاهلی بازی بهتری انجام داد". در واقع هر چه از دقایق بازی گذشت، بازیکنان الاهلی با از دست دادن قدرت فیزیکی خود، فضای بیشتری در اختیار آبی پوشان استقلال قرار دادند و دیگر خبری از پرس فشرده نیمه اول نبود.

به همین دلیل است که بر خلاف آنچه به غلط بعد از کارشناسی های داوری، معمول شده است، تلاش برای حساب و کتاب و بیلان اشتباهات در گرفتن پنالتی ها تلاشی عبث و بیهوده است. "پس اگر آن پنالتی را داور سوت زده بود، تیم A بازی را به جای باخت با تساوی تمام می کرد"، از این نوع جملات زیاد می شنویم. غافل از اینکه صرف نظر از گل شدن یا نشدن آن ضربه پنالتی، به این نکته توجه نمی کنیم که شاید تیم B با توجه به اینکه یک گل از حریفش پیش است تا آخر بازی در لاک دفاعی فرو رفته است و اگر با آن پنالتی نتیجه به تساوی کشیده می شد، با تغییر شیوه بازی به گل بعدی می رسید.

الاهلی با گل واپسین لحظات نیمه اول به رختکن رفت. جای تعجب نداشت که با توجه به شرایط جدید در نیمه دوم، استقلال با ریسک بیشتر و الاهلی با اتکا به پشتوانه گل زده با اشتهای کمتری برای حمله، کار را دنبال کنند. شرایطی که تا دقیقه 74 و گل تساوی امید ابراهیمی ادامه داشت. از اینجا به بعد همه منتظر بودند تا شیوه بازی دو تیم دچار تغییر شود. در واقع این انتظار طبیعی از الاهلی می رفت که عکس العمل نشان دهد و با استفاده از دقایق اندک بازی به سمت دروازه استقلال یورش بیاورد. هر چه باشد میزبان است و آمار نیمه اول هم نشان داده بود در همه خطوط نسبت به استقلال برتری دارد.

اما نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه در دقیقه هشتاد بازی شاهد اتلاف وقت توسط ماجد ناصر بودیم. دروازه بان الاهلی که توپی از مدافعین خود دریافت کرده بود حاضر نشد بلافاصله با گرفتن توپ با دست، خودش را در محدوده 6 ثانیه ای قانون معروف به دینوزوف* قرار دهد و آنقدر منتظر ماند تا کاوه رضایی به سمتش بیاید و او را مجبور به شروع مجدد بازی کند.

این حرکت، از جانب میزبان جز تمکین و قناعت به نتیجه تساوی نمی توانست تلقی شود. شکست، تلخ است ولی شکست هایی که بر خلاف جریان بازی در دقایق پایانی به دلیل جوانی و بی تجربگی تحمیل می شوند تلخ ترند.

**از آنجایی که دینوزوف دروازه بان اسطوره ای تیم ملی ایتالیا مدت زمان زیادی توپ را در دستانش نگه می داشت، قانونی که در فوریه سال 2000 دروازه بانان را از نگه داشتن توپ بیش از 6 ثانیه منع کرد به قانون دینوزوف معروف شد.

کانال عصر ایران در تلگرام