عصر ایران؛ جعفر محمدی - با لغو تدریجی تحریم ها، ایران توانسته است سفارش ساخت 10 فروند کشتی کانتینری و نفتکش به کره جنوبی بدهد.
البته این، سفارشی جدید نیست و سابقه آن به 8 سال قبل بازمی گردد که ضمن
قرارداد با کره ای ها، بیش از 200 میلیون دلار نیز به عنوان پیش پرداخت به
کره ای ها پرداخت شد؛ با این حال، به دلیل تشدید تحریم ها، پول های ایران
در کره بلوکه شد و کشتی های موضوع قرارداد، ساخته نشدند.
در این
میان، طرف کره ای این استدلال را مطرح کرد که با پیش پرداخت اخذ شده از
ایران، بخشی از مقدمات کار را فراهم کرده بود ولی به دلیل شرایط سیاسی
ایران، قرارداد تکمیل نشد و لذا پولی به ایران مسترد نمی شود.
اینک
با قرارداد جدیدی که بسته شده است، نه تنها پول سوخت شده ایران احیا شده،
بلکه باقی هزینه های ساخت نیز توسط طرف های خارجی فاینانس می شود. بدین
ترتیب ایران، کشتی ها را بدون پرداخت وجه نقدی زائد بر همان پیش پرداخت به
کشتی سازهای کره ای تحویل می گیرد و سپس باقی مانده وجه را با بانک ها به
تدریج تسویه حساب می کند.
در چنین شرایطی، موجی علیه این قرارداد در
کشور و از سوی یک جریان خاص آغاز شده است که چرا سفارش ساخت کشتی ها را به
کشتی سازان داخلی نداده اید؟
در بدایت بحث، اگر واقعاً کشتی سازان
ایران می توانند بر اساس تکنولوژی روز دنیا و نظیر صنعت کشتی سازی کره
جنوبی می توانند تولید کشتی داشته باشند، قطعاً حق با منتقدان است، اما آیا
چنین است و این، همه ماجراست؟

در این باره نکاتی چند قابل ذکر است:
1 - سیاسیون
باید این را بفهمند که اقتصاد، الزامات خاص خود را دارد. شعار و تعارف هم
در این علم جایی ندارد. بخش عمده ای از مشکلات کشور ما هم ریشه در این دارد
که بسیاری از مسؤولان، کوشیده اند اقتصاد را با شعارگرایی و هیجان گرایی
اداره کنند که نهایتاً معیشت مردم را به انواع گرفتاری ها دچار کرده اند.
فارغ
از این تذکر، واقعیت تلخ این است که در دوران تحریم های هسته ای، اقتصاد
ایران آسیب های زیادی دیده است. این تن زخمی نیازمند درمان سریع است. اگر
امروز برای صادرات و واردات، نیاز فوری به کشتی داریم، باید آن را هر چه
سریع تر تهیه کنیم. نمی توانیم و نباید به بهانه تولید داخلی، صنعت
کشتیرانی کشور را دچار تعویق کنیم.
قطر را نگاه کنید: مقامات این
کشور، وقتی شروع به اکتشاف یک میدان گازی جدید می کنند، همزمان با آن،
تولید کشتی های حمل گاز (LNG) را سفارش می دهند تا چند سال بعد که گاز
استخراج شد، کشتی هم آماده شده باشد.
آنها خوب می دانند که حتی یک روز
تأخیر در صادرات، خسارت های مالی فراوان دارد و باز می دانند که هزینه کشتی
ها، در جریان صادرات، جبران می شود.
اما در ایران چه؟ ما 8 سال پیش
به این کشتی ها نیاز داشتیم و قطعاً در این سال ها نیازمان نیز بیشتر شده
است. حال باید چه کنیم؟ آیا باید هر چه سریع تر در صدد جبران مافات و تامین
نیازهایمان باشیم تا از رقبای منطقه ای عقب نیفتیم یا به فکر منافع یکی دو
شرکت خاص باشیم و بازی های سیاسی مان را از سر بگیریم و منافع ملی مان را
قربانی کنیم؟!
2 - خودمان را
گول نزنیم. کشتی سازی ایران نمی تواند 10 کشتی سفارش داده شده به کره جنوبی
را با همان کیفیت و سر موعد مقرر تحویل دهد. وانگهی، کره ای ها دیگر از
ایران پول نقد نمی گیرند بلکه طبق عرف معاملات بین المللی، هزینه را بانک
های خارجی تأمین می کنند و ایران بعد از تحویل کشتی ها، با بانک های طرف
قرارداد، تسویه حساب می کند. ولی آیا برای تولید کشتی سازهای داخلی چنین
شرایطی وجود دارد؟!
نباید قصه خودروسازی را در کشتی سازی تکرار کرد.
سال هاست که به بهانه حمایت از تولیدات داخلی، انواع خودروهای بی کیفیت را
به مردم ایران تحمیل کرده اند و گویا اینک می خواهند همان داستان را
درباره کشتی تکرار کنند!
نتیجه نیز مشخص است: معطل شدن سیستم حمل و نقل دریایی در پیچ و خم کشتی سازی داخلی!
فقط
کافی است بدانید که طبق اعلام کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران، 12 سال پیش
سفارش ساخت 5 فروند کشتی به داخلی ها داده شده و 143 میلیون دلار نیز به
آنها پرداخت شده است ولی هنوز که هنوز است، کشتی ها را تحویل نداده اند و
معلوم نیست که الان با چه رویی دنبال قرارداد و پول جدید هستند؟!
آیا
باید واردات و صادرات نفت و هزاران قلم کالا معطل چند شرکت کشتی سازی
بماند؟ این ضررش بیشتر است یا ندادن پروژه به داخلی های بدقول؟!
3 - مديرعامل كشتيراني درياي خزر درباره این قرارداد می گوید: تيپ كشتيهايي كه در
آن زمان به كره سفارش داده بوديم، اكنون ديگر به درد صنعت حملونقل ايران
نميخورد.
با این قرارداد، مقرر شده است که کشتی های مدرن تری برای ایران ساخته شود.
دقت
کنید! صنعت کشتی سازی در این 8 سال به حدی متحول شده است که کشتی های 8
سال قبل، دیگر به درد نمی خورند. آیا واقعاً در سال های تحریم ، صنعت کشتی
سازی ایران بروز شده است و می تواند کشتی های مدرن بسازد؟
اگر چنین
است چرا هیچ کشوری به کشتی سازان ایران، سفارش های کلان کشتی سازی نمی دهد؟
اگر کشتی سازی ما ، واقعاً کشتی سازی است چرا باید چشم به راه رانت دولتی
باشد؟ مگر همین کره ای ها از کشورهای مختلف جهان سفارش نمی گیرند؟!
خود را که نباید فریب دهیم!
4 - کسانی که امروز دولت را می کوبند که چرا با کره ای ها قرارداد خرید کشتی بسته است، به دو سؤال پاسخ دهند:
اگر
این قرارداد بد است، چرا 8 سال پیش که دولت مطلوب منتقدان امروزی سر کار
بود و قرار داد را با کره ای ها بست، این همه داد و قال راه نینداختند؟
سوال
دوم این که چرا در همه این سال ها که بیش از 200 میلیون دلار از پول مردم
ایران در کره جنوبی بلوکه شده بود، دم بر نمی آوردند ولی حالا که پول سوخته
احیا شده و قرار است تبدیل به کشتی شود به ایران برگردد، صدایشان بلند شده
است؟!
یک بام و دو هوا تا کی؟!
این ها تا کی می خواهند جلوی جبران
عقب افتادگی های کشور را بگیرند. یک روز می گویند نباید هواپیما بخریم، روز
دیگر مانع از خرید کشتی می شوند، سال هاست که مردم ایران را از داشتن
خودورهای معمولی دنیا محروم کرده اند، تلاش می کنند بیماران بیچاره ، صرفا
با داروهای داخلی که بعضا بی کیفیت هستند روزگار سپری کنند و ... گو این که
الگویشان کره شمالی است: کشوری با دیواری بلند پیرامونش، جدا از جهان و با
مردمانی فقیر.
مردم ، اما بیدار هستند و این مهم ترین نقطه امید است.
برای یکبار هم شده نظر مخالفت رو چاپ کن! این بار دهمه که چاپ نمیکنی
من خود مهندس هستم همه میدانند که صنعت ایران بیشتر از طریق انتقال تکنولوژی چند دهه قبلیست... و کلیه تولیدات از قبیل صنایع نیروگاهی و کشتیرانی و از این قبیل نسبتا قدیمی است و متاسفانه پژوهش و نواوری خیلی کم است...
ولی این دلیل نمیشه که همین صنایع داخلی رو که حیاتشون فقط از سفارشات داخلیست نابود کنیم! کشور ما ممکن است با بدعهدی امریکا جند سال دیگر تحریم شود و ان وقت همین کشتی سازی هم با دستان خودمان نابود کردیم...
درستش اینه که به این فکر کنیم که چطور این شرکت ها رو به سمت پویایی و نواوری و رسیدن به تکنولوژی های بالاتر سوق دهیم!
در سال 2010 سازمان علمی فرهنگی ملل متحد رده بندی صاحبان علم و تکنولوژی جهانی رو منتشر کرد آمریکا به تنهایی 73 درصد در راس آمار با سر فصلهای بیو تکنولوژی و هوا فضا و متالوژی ... و 8 کشور صنعتی حدود 92 درصد تکنولوژی را تصاحب نموده اند و سهم ایران 2 ده هزارم !! آن هم در زمینه موسیقی بوده زیرا دو نفر که گویا جدیدا یکی از آنها به رحمت ایزدی رفته ، نوازنده دستگاه خاصی از موسیقی به تنهای در دنیا بوده اند. اگر عنایت داشته باشید تمام موادی که در اطراف ما هست یا وارداتی هستند یا با انتقال تکنولوژی امکان پذیر گشته اند یا با مهندسی معکوس تولید داخل شده اند!
این جدول به اساس نه بر اساس ارزشی مالی تکنولوژی بلکه بر اساس ردیف اسمی آنها تنظیم گردیده
حال خود قضاوت نمایید
داداش همین نسخه ای که شما داری برای کشتیرانی تجویز می کنی بیش از چهل ساله که در صنعت خودرو حاکمه به کجا رسیدیم ؟ چین با 8 سال سابقه خودروسازی داره رو دست خودروسازان بزرگ دنیا بلند میشه و سریعترین و باکیفیت ترین خودروی برقی جهان رو می سازه ما به کجا رسیدیم ؟ راهش این نیست، بلکه باید داخلی ها هم بپذیرند که باید در فضای رقابتی تلاش کنند نیاز مشتری رو بشناسند و با افزایش کیفیت و تامین خواست های منطقی مشتریان به بازار داخلی و خارجی دست یابند.
در ضمن اگر فرض کنیم این پروژه به داخلی ها سپرده بشه ضررو زیانی رو که تاخیر های کاملا مشهود و قطعی اینها ( طبق اعلام کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران، 12 سال پیش سفارش ساخت 5 فروند کشتی به داخلی ها داده شده و 143 میلیون دلار نیز به آنها پرداخت شده است ولی هنوز که هنوز است، کشتی ها را تحویل نداده اند و معلوم نیست که الان با چه رویی دنبال قرارداد و پول جدید هستند؟!)به صادرات و واردات کشور وارد خواهد کرد چطوری باید جبران کنیم؟
قرار بر انحصار خاص وقتی هس، بویی دیگری میاد
در خصوص اینکه اینکه در زمان بندی و کیفیت در داخل نمیتوان با خارجی ها رقابت کرد شکی نیست لطفا بفرمایید در کدام صنعت میتوان رقابت کرد؟ در قطار؟ هواپیما ؟ خودرو؟ تجهیزات پزشکی ؟ در کدام؟
آقا حرف ماها این است حداقل 2 فروند را به داخل اختصاص بدیم خب رکود در صنعت کشتی سازی را کی باید برطرف کند ؟
این همه فارغ التحصیل از دانشگاه کشور خارج میشود در کدام پروژه باید مشغول کار باشند؟
خیلی بی انصافید خیلی
حالا باز هم مي گوييد 2 موردش را هم مي دادند به اين شركت داخلي؟!
به سر تیتر توجه کن
خودمان را گول نزنیم
لطفا لطفا لطفا
هروقت تحویل دادن بیان دنبال قرارداد جدید.
با تجربه كسب شده قبلي قوانين را اصلاح كنند تا توان رقابت داشته باشند. در غير اينصورت جز تباهي سرمايه هاي ملي چيز ديگري كسب نخواهند نمود.
متن بسیار قوی و استدلالها استوار بود.
دستستون درد نکنه
دقیقا همینطوره الان
تلاش عصر ایران برای کنار گذاشتن شعارگرایی و شعارزدگی در جایی که واقعاً به آن نیازی نداریم ستودنی است.
کدام تولید صنعتی در کشور ما یارای مقابله با خارجی ها رو داره؟
شماها که بر این متن به به و چه چه میگید بفرمایید همه ی صنایع رو تعطیل کنیم و از خارج وارد کنیم بهتره اونوقت من کشتی سازم غمی ندارم دیگه با پول پراید میتونم تویوتا سوار شم
بفرماید جوابتان آرزوست
بجای این با وارد کردن تکنولوژی روز همه افرادی که الان مشغول هستن میتونن وارد صنایع بروز شده بشن و کار کنن نه اینکه هنوز داریم پیکان وانت تولید میکینیم. تنها راه حل اینه که چند سالی با دنیا ارتباط قویتری داشته باشیم و خودمون رو بالا بکشیم. موضعی و کوتاه مدت حق با شماست ولی دراز مدت آنچه خواهد شد که برای خودرو اتفاق افتاده.
غارنشینی دستاوردی نخواهد داشت دوست عزیز
اگر متن رو خونده باشید، کاملا شفاف و واضح توضیح داده که نباید به خاطر منافع عده ای قلیل، منافع کل جامعه رو فدا کنیم.
خود شما از اینکه به اسم حمایت از تولید صنعت خودرو داخل ماشینهای مدل 1990 فرانسه رو با بدترین کیفیت و آلوده سازی زیاد به قیمت آخرین مدلهای روز اروپا بخرید راضی هستید؟
البته مستحضرید که تمام قطعه ها از چین میآد ... !!!
مپنا حدود 20 سال قبل سفارشهای ساخت نیروگاه در کشور را تجمیع نموده و با این اهرم از شرکتهای صاحب تکنولوژی درخواست نمود ضمن انعقاد قرارداد، انتقال تکنولوزی را نیز انجام دهند.
نتیجه اینست که مپنا یکی از شرکتها پیشرو در زمینه طراحی و ساخت داخل نمودن تجهیزات نیروگاه شده است. کاری که صنعت نفت با گذشت بیش از 100 سال، هنوز شیرهای ساده پتروشیمی و پالایشگاهی را نتوانسته ساخت داخل بنماید.
باید بین منافع بلند مدت کشور و نیازهای حال توازن ایجاد کرد
لطفا بفرمایید در باره نیرو گاههای فارس، دماوند (تهران)، پره سر ، کازرون،سنندج، توس، شریعتی (مشهد)،گل گهر سیرجان، یزد، کهنوج، آبادان، بهبهان،شیروان،سبزوار، پرند( درحال ساخت)،سیرجان و ... تحقیق بفرمایید و تصدیق نمایید که تماما توسط مپنا طراحی و ساخته شده است.
حرفی هم نیست . . .
توقعی هم نیست که همه یه جور فکر کنند . . .
اما مهم اینه که اگه جای مدیر عامل یا اصلا نه، جای کارگر کشتی سازی ایران بودی بازم اینجوری می نوشتی یا اینجوری فکر می کردی یا نه؟؟؟؟؟
تفکر شما همون تفکر آبگوشت بزباش و قرمه سبزی و مدیران خارجی هست و با این تفکر نمیشه مملکت رو اداره کرد بلکه مملکت رو میشه دو دستی به صاحبان سرمایه تقدیم کرد، اگه همچین تفکری در وزارت دفاع ما بود تا الان ده بار مملکت سقوط کرده بود و تجزیه شده بود، با این تفکر حتی ی کلاشینکف هم نمی تونستیم بسازیم . . . چه برسه به ساخت موشک و پهباد و غیره.
من نمیگم ور تا دور خودمون دیوار بکشیم و جواب سلام هیچکی رو ندیم اما جوری هم رفتار نکنیم که با التماس جواب سلاممون رو بدن
چه تضمینی هست که اینا اصلا کشتی رو بدن به ما و مصادره نشه یا اصلا مثل 8 سال پیش که پول خوردن و ی آبم روش (راستی اینا تو قراردادشون سود این 8 سال رو هم محاسبه کردند؟)
حرف زیاده دوست من . . .
اینارو نگفتم که تو کامنتا بزارید یا تایید بشه یا نشه، برام مهم نیست. فقط یه احساسی غلیان زد و گفتم که بگم این حرفارو شاید به دست نویسنده این متن برسه.
بگذريم كه آن كارگر از اين سفره حمايت از توليد داخل ماهي 700-800 هزار تومن بهره مي بره و مديران رانتي و مادرزادي همان شركتها ميلياردها تومن!!!
من به عنوان کسی که در صنعت کشتی سازی ایران کار می کنم به اطلاع تان می رسانم بخش زیادی از انتقادات شما قابل قبول و بخشی از آن هم کاملا غلطاست. این مقاله شما در مورد صنعت کشتی سازی از روی آگاهی نوشته نشده. صنعت کشتی سازی با صنایع دیگر قابل مقایسه نیست. ضمناً قابل ذکر است که کشتی سازی صنعت High Techبه شمار نمی آید که بگوییم که ظرف 8 سال چنان پیشرفت هایی صورت گرفته که کشتی های 8 سال پیش امروز بدرد نمی خورد که اگر این گونه باشد تمام ناوگان دریایی ایران که چیزی حدود 30 سال سن دارد باید از رده خارج شود. در واقع آن چیزی که سبب شده گفته شود آن سفارشات به مطابق روز نیست تغییراتی که در بازار حمل و نقل و همچنین مزیت های اقتصادی که نوع ناوگان می تواند داشته باشد است.
ضمناً کشتی سازی ایران توان ساخت شناور های بزرگ و اقیانوس پیما را دارد و نمونه آن نفت کش ساخت کشتی سازی صدراست که در شرایط تحریم ظرف 24 ماه ساخته و تحویل شد. و این نوع سفارشات ساخت می تواند برای حداقل 10 هزار نفر شغل ایجاد کند آن هم در مناطقی که محرومیت در آنها زیاد است.
همچنین کل قراداد 4 کشتی بوده که یکی به اب انداخته شده بعد 9 سال
و اما درباره احتمال مورد اشاره گفتنی است که؛
2- نیم نگاهی به مشکلات مردم که طی سه سال و چند ماه گذشته با آن روبرو بوده و همهروزه نیز بردامنه آن افزوده شده است بیندازید. وجود بسیاری از این مشکلات طبیعی نیست ولی یک جریان مرموز که در برخی از مراکز تصمیمساز و سیاستپرداز نظام نفوذ کرده است، نه فقط اقدام مؤثری برای برطرف کردن مشکلات مورد اشاره انجام نمیدهد، بلکه پیدایش و افزایش دامنه آن را طبیعی و عادی نیز معرفی میکند! به عنوان مثال، بیکاری، رکود، افزایش لگام گسیخته قیمتها، قاچاق، تحریمها، فساد اقتصادی، تعطیلی نزدیک به 60 درصد کارگاههای تولیدی و برخی از کارخانجات بزرگ صنعتی و... عرصه را بر تودههای مردم که صاحبان اصلی انقلاب و نظام هستند همه روزه تنگتر میکند و در همان حال، جریان مرموز مورد اشاره که برخی از افراد آن سابقه وطنفروشی در فتنه آمریکایی- اسرائیلی 88 را در کارنامه خود دارند و در بخشهایی از مراکز تصمیمساز نظام خزیدهاند نه فقط به هیچ یک از راهحلهای مؤثر و تجربه شده برای مقابله با این مشکلات و ناهنجاریها توجهی نمیکنند بلکه هر انتقادی را در مخالفت با دولت معرفی کرده و منتقدان را با انواع تهمتها و ناسزاها مینوازند! قاچاق کالا تولیدکنندگان داخلی را به ورشکستگی کشانده، کارگاهها و کارخانهها را از رمق انداخته ولی از یکسو شاهد اقدام موثری برای مقابله با این پدیده پلشت نیستیم و از سوی دیگر واردات بیرویه اقلام غیرضروری نیز بر دامنه آن افزوده است. واردات دستهبیل، سنگپا، شانه، گیره، گلوبرگ مصنوعی، آب پنیر، آدامس، خاک اره، خلال چوب کبریت، مداد تراش، جوراب، شامپو، عینک آفتابی، قرقره و... از جمله اقلام وارداتی هستند که از سوی گمرک اعلام شده است. کدامیک از این اقلام در کشور تولید نمیشود؟ در حالی که عدم اشتغال به اذعان رئیسجمهور محترم یکی از اصلیترین مشکلاتی است که مردم با آن روبرو هستند، جریان یاد شده با خیال راحت و به گونهای که انگار چنین مشکلی وجود خارجی ندارد، اصرار دارد که تمامی پروژهها و پیمانها و سفارشات ریز و درشت را به خارجیها بسپارد. کترینگ قطارهای مسافربری (تهیه غذا برای مسافران) را به یک شرکت اتریشی واگذار میکند، ساخت آزاد راه شمال را با تاکید بر معماری اسلامی! به یک شرکت ایتالیایی میسپارد، با انعقاد قراردادهای کلان، شرکت خودروسازی پژو سیتروئن را که در حال ورشکستگی بود نجات میدهد و کارکنان اعتصابی آن را به کار بازمیگرداند. در حالی که کارخانجات کشتیسازی کشورمان با تخصص برجسته و تجربه مثالزدنی در حال ورشکستگی است، سفارش ساخت 10 کشتی را به کرهجنوبی میدهد. دیروز فرمانده قرارگاه خاتمالانبیاء(ص) که از عقد این قرارداد به شدت متعجب شده بود، از رئیسجمهور خواست که این قرارداد را لغو کند و گفت؛ ما در صنعت کشتیسازی شرکتهای بزرگی مثل صدرا را داریم که تجربه ساخت اقیانوسپیمای 113 هزار تنی «افراماکس» را در 22 ماه در کارنامه خود دارد. سردار عبداللهی میافزاید؛ ما حاضریم با ایجاد کنسرسیومی از شرکتهای داخلی چون صدرا و ایزائیکو و... این قرارداد را برای ساخت 10 فروند کشتی اجرا کنیم. از سوی دیگر حمید رضائیان مدیرعامل بزرگترین مجتمع کشتیسازی با شنیدن این خبر نمیتواند از گریه خود در مقابل خبرنگاران خودداری کند و میگوید؛ در حالی که 5300 کارگر و مهندس این مجتمع بیکار ماندهاند و توان بالایی در ساخت کشتی و تعمیر سکوها و دکلهای نفتی دارند، چرا باید ساخت 10 کشتی به کرهجنوبی سپرده شود!
ماجرای قراردادهای نفتی نیز حال و هوای مشابهی دارد که شرح آن به درازا میکشد و درباره برجام - که اکنون دستاندرکاران آن نیز اعتراف میکنند دستاورد آن تقریبا هیچ بوده است - پیشاز این گزارشهایی داشتهایم و از تکرار آن پرهیز میکنیم. چرا که امروزه معلوم شده است تمامی آن بزرگنماییهای قبلی نظیر آفتاب تابان! معجزه قرن! فتح الفتوح! و... فقط آرزوهای بربادرفته دولت محترم بوده و کلاهگشادی که برخی از مشاوران بر سر ملت گذارده بودند و سه سال و چند ماه از فرصت و امکانات مردم و نظام را دود کردهاند و به هوا فرستادهاند و همین چند روز پیش بود که اعتراف کردند، برای عبور از سد افکار عمومی برجام را بزک میکردهاند! و...
3- اکنون به ماجرای خطرناکی که در آغاز به عنوان یک احتمال از آن یاد کردیم و موضوع اصلی یادداشت پیشروی است بازمیگردیم و این پرسش را پیش میکشیم که کدام انسان عاقل و برخوردار از کمترین هوش و درک اجتماعی - و نه الزاما اقتصادی - میتواند باور کند که تمامی این بیتوجهیها به حل مشکلات مردم طبیعی! و عادی بوده و هست؟! و چگونه میتوان پذیرفت که برخی از مسئولان با وجود اطلاع از راهکارهای موثر و تجربه شده نه فقط دست به کمترین اقدامی برای مقابله با معضلات مورد اشاره نزدهاند، بلکه آشکارا بر دامنه آن نیز افزودهاند؟! و کوتاه سخن آن که؛ آیا نباید تردید کرد که بیتوجهی به مشکلات مردم و دامن زدن به آن عمدی بوده و جریان خزنده و مرموز یاد شده از این مشکلآفرینی عمدی انگیزه خاصی داشته و هدف مشخصی را دنبال میکند؟! اگر مشکلآفرینی این جریان خزنده و نفوذی را عمدی بدانیم که شواهد فراوانی از عمدی بودن آن حکایت میکند، سؤال بعدی آن است که چرا؟! بخوانید!
4- این یک قاعده شناخته شده و یک اصل پذیرفته شده است که هرگاه مردم با مشکلات پیدرپی روبرو شوند و در همان حال شاهد بیتوجهی مسئولان در مقابله با آن مشکلات باشند به طور طبیعی دو برداشت در ذهن و اندیشه آنان شکل میگیرد. اول آن که مسئولان و دستاندرکاران نمیتوانند با مشکلات مقابله کنند و دوم این که؛ نمیخواهند مشکلات را از سر راه بردارند، و در هر دو حالت نتیجه یکسان است و آن، این که، مسئولان و دستاندرکاران موجود، باید کنار گذارده شوند.
حالا به نکته مورد نظر نزدیک شدهایم و پرسش بعدی میتواند به گرهگشایی از ماجرا کمک کند. پرسش این است که آیا جریان خزنده مورد اشاره از اصل و قاعده یاد شده بیخبر است و نمیداند که نتیجه مشکلآفرینی برای مردم، سلب اعتماد آنان و احساس نیاز شدید به برکناری دستاندرکاران مشکلآفرین است؟ پاسخ این پرسش به یقین منفی است و نمیتوان باور کرد آنان که عمداً مشکل میآفرینند از بیاعتباری خود نزد مردم و افکار عمومی بیخبرند، بنابراین سؤال بعدی آن است که این جریان خزنده چرا علیرغم آگاهی از این نتیجه، کماکان به مشکلآفرینی ادامه میدهد؟! هدف اصلی جریان نفوذی را دقیقا در همین نقطه باید جستوجو کرد. بخوانید!
5- جریان نفوذ اگرچه با حاشیهسازیهای پیدرپی تلاش میکند افکار عمومی را از مسائل اصلی دور کند و مثلا به جلوگیری از اجرای فلان کنسرت و یا لغو سخنرانی فلان نماینده مجلس و دهها مسئله دمدستی دیگر بکشاند ولی پرتاب این نارنجکهای دودزا و بمبهای صوتی از نوع اقدامات پیرامونی و برای خالی نبودن عریضه است! مأموریت جریان خزنده نفوذ، انکار مشکلات نیست بلکه استفاده از تاکتیک «غرق مصنوعی» است. در این تاکتیک که پیش از این هم مروری گذرا بر آن داشتهایم و آمریکاییها در زندان گوانتانامو و انگلیسیها در زندان ابوغریب از آن استفاده کردهاند، زندانی را در حالتی قرار میدهند که احساس میکند تا چند لحظه دیگر، غرق میشود. در این حالت که زندانی همه راهها را به روی خود بسته میبیند، زندانبان، آنچه را که در پی آن است به عنوان تنها راه نجات پیشروی او میگذارد و زندانی برای نجات از غرق شدن به آن چنگ میزند! توضیح آن که، جریان خزنده با افزایش عمدی مشکلات تلاش میکند مردم را به این تصور و تلقی برساند که همه راهها به روی آنان بسته است و آیندهای تاریک و آکنده از مشکلات پیدرپی در انتظار آنهاست. یعنی دقیقا، چیزی شبیه همان غرق مصنوعی! در این حالت است که تسلیم در مقابل آمریکا و تن دادن به خواستههای دشمن را به عنوان «کلید» این قفل بسته معرفی میکند! به بیان دیگر، همه مشکلات را ناشی از اصرار و پافشاری ملت و نظام بر اصول و مبانی اسلام و انقلاب قلمداد میکند و البته فقط آن بخش از اصول و مبانی که مانع غارتگری حریف و باعث ذلت و بردگی ملت است و نه اصول و مبانی دیگری که با سلطه دشمن کاری ندارد. به قول «گری سیک» مشاور امنیتی اسبق آمریکا؛ ما با نماز و روزه مردم ایران کاری نداریم، آنقدر نماز بخوانند و تسبیح بگردانند که پیشانی و نوک انگشتانشان ضخیم شود. آنچه با آن مخالفیم تکیه آنان بر عقایدی است که مانع همراهی ایران با آمریکا - بخوانید بردگی و ذلت و تن دادن به غارتگری آمریکا- است، نظیر آنچه در رژیم طاغوت بود.
این قصه اگرچه سر دراز دارد و باز هم به ابعاد دیگری از آن خواهیم پرداخت ولی کوتاه سخن آن که جریان مرموز و نفوذ کرده در برخی از مراکز تصمیمساز و سیاستپرداز نظام، پروژه آمریکایی- اسرائیلی تسلیم ایران و مردم این مرز و بوم به آمریکا را دنبال میکند و این، دقیقا همان وطنفروشی است که در فتنه آمریکایی - اسرائیلی 88 در پی آن بود و ناکام ماند.
گفتنی است کیهان در آن مقطع نیز چندماه قبل از شکلگیری فتنه، ضمن مقایسه فرمول کودتاهای مخملی با حرکت جریان فتنه، تمامی مراحل بعدی فتنه، نظیر انتخاب رنگ، تشکیل کمیته صیانت از انتخابات و... را قبل از وقوع پیشبینی و اعلام کرده و خبر داده بود که انتخابات فقط یک بهانه است و فتنهگران براندازی نظام را دنبال میکنند. به عنوان مثال در تیتر اول کیهان چهارشنبه 20 خرداد 88 - 3 روز قبل از انتخابات - آمده بود «این هشدار را جدی بگیرید؛ آخرین پرده سناریوی افراطیون، آشوب پس از شکست» است و... آن هنگام نیز برخی از افراد موجه و دلسوز به کیهان خرده میگرفتند که البته بعد از شروع فتنه به اشتباه خود پی بردند و تعدادی از آنان، پوزش خواستند.
و امروز هم تمامی شواهد و قرائن موجود که به برخی از آنها اشاره کردیم از توطئه جدیدی خبر میدهد که وطنفروشی گویاترین واژه برای معرفی آن است.
تبارک الله
پاراگراف آخر
(مردم اما بیدار هستند و این مهم ترین نقطه امید است.)
منتها اونا جلوی چشم مردم نیستن ...
همون خودرو ها جلو چشمون هستن بسه . .
متنی که نوشتید صدای مردم ایران است. خدا همتون رو برای اسلام و ایران حفظ کنه
به امید روزی که از دست این دلواپسان پول پرست راحت بشیم
اگر چنین است چرا هیچ کشوری به کشتی سازان ایران، سفارش های کلان کشتی سازی نمی دهد؟ اگر کشتی سازی ما ، واقعاً کشتی سازی است چرا باید چشم به راه رانت دولتی باشد؟ مگر همین کره ای ها از کشورهای مختلف جهان سفارش نمی گیرند؟!
خود را که نباید فریب دهیم!
دولت روحانی خوب داره مشکلات اقتصادی وبیکاری کشورهای دیگه رو برای سرپا نگه داشتن برجام حل میکنه . احسنت .
کشتیرانی جمهوری اسلامی در طول 8 سال دفاع مقدس جبهه دوم بود و در طول سالیان تحریم بی رحمانه و ناعادلانه تو راس تمام تحریمها بود که ما به اون افتخار میکنیم .
حالا اونهایی که میگن نباید کشتی خارجی خرید و از اوضاع نابسامان صنایع ساخت کشتی خبر ندارند باید بگند اگه باید صنایع داخلی رو حمایت کرد پس چرا ماشین زیر پاشون ساخت خارجه است .
دوستان تا زمانی که به قول رهبر بزرگوار درک درستی از مشکلات نداشته باشیم این قبیل حرکات نتنها صنایع داخلی ما رو حمایت نکرده بلکه اونها رو به یک صنعت بی حرکت پرتوقع تبدیل میکنه که عملا
قدرت رقابت ندارند و فقط با دنیای ارتباطات میخوان سفارش جذب کنند
ضمناً واقعیت اینست که بعضیها برای گرفتن پروژه به ترک مناقصه عادت کرده اند
اما قضاوت شما این است که خودت تولید کننده نیستی. البته منظورم این مورد خاص نیست ولی در کل تولید کننده نیاز به بها دادن دارد. در کشوری که تا الان متکی به فروش نفت بوده و واردات بالایی داشته برای اینکه تولیدات رونق بگیره باید حتی اگر ساخت داخل هزینه بر تر می شود یکبار این هزینه بشود و البته هر دفعه این هزینه باید کمتر شود و اولتیماتوم داده شود. در خصوص خودروهای داخل هم مشکل عدم رقابت آنها است. قرار نیست انحصاری وجود داشته باشد اما حمایت از تولید کننده باید انجام شود.
البته یه راه میانبر هم وجود دارد که تولیدات در کشور رونق بگیره و اونم جزب سرمایه گذار صاحب تکنولوژی برای تولید در ایران است. که با توجه به شرایط نابسامان و عدم ثبات اقتصادی و سنگ اندازی دلواپسان این کار هم خیلی نمیشه بهش امید داشت.
در این مملکت قانون حاکم نیست وتا موقعی که چنین است نه تنها از پیشرفت اثری نیست بلکه مردم روی آسایش را نخواهند دید.
کاری که کره ، چین و سایر کشورها برای دریافت تکنولوژی از اروپاو آمریکا در چندین سال قبل کردند و صنایع داخلی خودشون رو توانمند کردند در این حال جنس با کیفیت تحویل مشتری دادند
البته باید نظارت دقیق در نظر گرفته بشه تا این مدل به سرنوشت خودرو سازی منجر نشه وگرنه بهتره که کلا وارداتی باشه
تا جایی که که میدونم سفارش ساخت کشتی معلول مستقیم کشش بازار و کرایه حمل می باشد بزرگ ترین کمپانی های کشتی سازی هم در ایام رکود سفارشات خود را برای ساخت کشتی کنسل و کشتی های lay up خود را حتی با سن کم به قیمتی بسیار ارزان تر از خرید می فروشند .
کاملا مشابه بازار بورس که با پیش بینی(بله پیش بینی و حدس و گمان بر اساس شواهد موجود) اینده بازار اقدام به خرید یا فروش سهام می کنند
شرکتهای کشیرانی نیز با پیش بینی بازار 3تا 5 سال آینده باید دست به خرید بزنند.
خرید کشتی فله بر جدید در حالی که بسیاری از شناورهای ما در لنگرگاه بدلیل نبود بار و مشتتری خوابیده اند حماقت محض بوده.
لیکن برای محمولات کانتینری اوضاع فرق کرده و شرایط متعادلی وجود دارد .
امیدوارم این خرید ها جنبه کارشناسی داشته باشند نه صرفا به علت استفاده از پول های بلوکه شده ظاهرا حتی با وجود برجام براحتی امکان وارد کردن دلارهای بلوکه شده به ایران وجود ندارد و دولت سعی می کند با خرید خارجی و خرج کردن دلارها در همان کشوری که بلوکه شده اند ضعف برجام را پوشش دهد
پس با فرمایش شما مبنی بر اینکه « ظاهرا حتی با وجود برجام براحتی امکان وارد کردن دلارهای بلوکه شده به ایران وجود ندارد و دولت سعی می کند با خرید خارجی و خرج کردن دلارها در همان کشوری که بلوکه شده اند ضعف برجام را پوشش دهد »
کاملا مخالفم
بیشتر مواقع به این موضوع حسابی شک میکنم !
ولی برا ی تکلیف خودم باز می نویسم
یادداشت بسیار خوبی بود و جناب محمدی متن هاشون خوب هستند ولی کاش یه لطف یا شما یا این دولت میکرد و میگفت که پول پوله کاکا برادر یعنی تمام پروژه هایی که به شرکت داخلی داده شده و تعهدات را انجام نداده اند و به این سبک عادت کرده و معتاد شده اند و همه این اتش ها از گور این شرکت هاست
پس چرا اثرات اين نمت را نمي بينيم ؟
طوري درباره كشتي هاي نفتكش صحبت مي كنند انگار قايق ماهيگيري است ،
همه صنعت كشور خوابيده ، كارخانه ها ورشكست شده ، مردم از گراني محصولات خارجي و بي كيفيتي توليد داخل شكايت دارند ، انوقت عده اي دوره افتاده اند كه چرا كشتي و هواپيما مي خريد
این سانحه چند وقت اخیر سمنان رو خاطرتون هست، همون که تعدادی انسان تبدیل به خاکستر شد، علت این سانحه رو هر کسی یه دلیلی عنوان میکنه اما علت این قضیه چی بود. یه شرکتی هست تو ایران که مدتی هست با راه آهن در حوزه علایم الکتیریکی فعالیت میکنه ...، چند سال که قرار بود خط بافق مشهد به علایم مجهز بشه شرکت روسی رو به لطایف الحیلی از مناقصه بیرون انداخته شد و این شرکت کار رو قرار شد انجام بده، این شرکت خط سمنان رو هم انجام داد، اما انجام دادنی،
سیستمی تحویل دادن که خطا بالایی داره، و متصدیان سیرو حرکت و لوکومتیوران ها بابت خطا های این سیستم مجبور میشن، زمان سیر رو از دست بدن و قطار ها با تاخیر زیادی به مقصد برسن.
در راه اهن بدلیل محدویت خطوط زمان توقف بسیار اهمیت داره و توسط رده های مختلف سازمانی کنترل و بازبینی میشه، لذا فشار روانی زیادی به راننده و کارکنان ترافیک و ctc و مرکز کنترل وارد میشود. بعد از استفاده از سیستم atc و مقرارت جدید، خرابی های دستگاه atc مثلا بومی تاثیر زیادی در بالا رفتن زمان توقف و فشار روانی بر روی کارکنان سیرو حرکت داشته، با وجود خرابی ها و خطا های بالا و اجبار به خاموش کردن این سیستم، میزان اهمیت و تاثیر گذاری این سیستم اتوماتیک در راه اهن کم شده، و ضریب اطمینان و اعتماد به این سیستم کم شد.
تا انجا که در سانحه سمنان مامور پس دیدن این خرابی و با توجه به مباحث تعویض شیفت، مجدد تصور میکند که سیستم خراب شده و برای جلوگیری از توقف دستور حرکت میدهد و میشود انچه که نباید
در مورد بحث کشتی و صنایع دیگر هم به همین صورت هست، ایا مجبوریم فرصت از دست بدهیم با شرکتی ها رانتی مرتبط با فلان نهاد فربه شود، ایا باید درامد حمل و نقل و کشتی رانی را فدای این منعفت برای کشور کنیم،
اگر ما کشتی ساز هستیم چرا در این 10 سال تحریم، این کشتی ها که برای کشور ضروری هم بود ساخته نشده یا سفارش داده نشده، احتمالا شرکتی های کشتی سازی داخلی میخواهند قرار داد را منعقد و دست دوم به خارجی ها منقل کنن؟؟؟؟؟
علی ای و حال ساخت داخل خوب است عالی است و ارزش است اما نه ساخت داخلی که سانحه سمنان را ایجاد کند، نه ساخت داخلی که زمان را بکشد، نه ساخت داخلی که داخلی سازی بشود واگذاری قرارداد دست دوم به خارجی ها....
موفق باشید
مثلا فرانسه در ضمينه هواپيما فعاليت ميكند ولي كشتي سازي نميكنه
يا سوئد در ضمينه ماشين هاي سنگين فعاليت ميكنه در هواپيماسازي و خودرو هاي تجاري و ماهواره و غيره ورود نكرده
آلمان در ضمينه خودرو فعاليت ميكنه
سويس در ساعت
اما كشور ما ما شالله در همه ضمينه هاي ميخواد كار كنه در هيچ كدومشم موفق نبوده
حتي يك خودرو ملي تاكنون نتوانسه بومي سازي كنه
كيفتشم كه دارزيم ميبينيم