عصرایران ؛مهدی شادمانی-کنار رفتن محمودگودرزی از وزارت ورزش اتفاق عجیبی برای رسانه ها نبود و در تیتر اکثر رسانه های آن لاین و مکتوب اثری از شگفتی وجود ندارد. یعنی اتفاقی رخ داده که به دلایلی عده ای منتظرش بودند. اما این دلایل چه بوده است که وزیر ورزش را به درخروجی وزارتخانه نزدیک کرده و کدام یکی شان از همه موثر تر بود؟

پروژه کنار رفتن وزیر ورزش که پیش از المپیک بسیارجدی شد ریشه ای عیان در روابط وزیر ورزش و فدراسیون فوتبال داشت. ریشه ای که به خاطر مشکلات وزیر ورزش با رییس فدراسیون فوتبال و برخوردهایش با کارلوس کی روش ایجادشد و بعد به مشکل وزیر ورزش با کی روش رسید.

اما از این دست مشکلات برای اکثر روسای سازمان تربیت بدنی (وزیر ورزش)در برهه های مختلف پیش آمده و به صورت معمول به برکناری وزیران منجر نشده است. در اصل تجربه ثابت کرده است که دولت های مختلف به چند دلیل حاضر نمی شوند به خاطر اختلاف نظر با سرمربی یکی از فدراسیون ها ، وزیر ورزش را جا به جا کنند.در اصل آنچه می تواند یک وزیر ورزش یا نفر اول ورزش را در دولت ها جا به جا کند ، اتفاقی مهم در کارنامه تیم های تحت مدیریت اش است ؛ نکته ای که می توانست به محمودگودرزی کمک کند تا پایان دولت مسندش را حفظ کند.

تیم ملی فوتبال ایران ، در دوره گذشته به جام جهانی رفته ، روند رو به رشدش را ادامه داده و به غیر از رکوردهایی که شکسته در مسیر صعود به جام جهانی بعدی است ، تیم ملی فوتسال برای اولین بار سوم جهان شده و تیم ملی والیبال برای اولین بار به المپیک رفته. اولین مدال های بانوان در المپیک اخیر به دست آمده و برای اولین باردر تاریخ لیگ برتر(سال گذشته) تیم های پرسپولیس و استقلال در میان 4 تیم برتر بوده اند. همچنین استقلال در فینال جام حذفی و پرسپولیس به محبوبیتی در حد قهرمانی رسیده. همه این ها هم در حالی صورت گرفته که بودجه وزارت ورزش نسبت به دوره قبل کاهش داشته و پرسپولیس و استقلال هم از بدنه دولت برای هزینه ها جدا شده اند.

هرچند این آمار لزوما جزیی از کارنامه وزیر ورزش به حساب نمی آیند و آیتم های بررسی کارنامه وزیر در وزارت ورزش متفاوت است اما از گذشته تا امروز آنچه هزینه جابه جایی وزیر را مقرون به صرفه می کرده همین هایی است که در زمان وزارت ورزش گودرزی حال و روزخوبی داشتند. در اصل دولت ها به وزیر ورزش به عنوان مسوول یک سری اتفاقات تاثیرگذار بر جو عمومی نگاه می کنند و این کارنامه می توانست وزیر ورزش را نجات دهد. اما مشکل وزیر ورزش از یک تفاوت ساده شروع شد.

اطلاع رسانی سریع و عدم اقبال عمومی

شاید در دولت های قبلی نتایج خوب تیم های ملی سبب استحکام پست وزیر ورزش می شد اما در این دوره و به دلیل پیشرفت هایی که در زمین ارتباطات به وجود آمده و ابزارهای بدون فیلتری که در اختیار مردم هست ، جو عمومی خیلی تحت تاثیر کارنامه تیم های قرار نمی گرفت و نمی گیرد.

یعنی به لطف کانال های گسترده تلگرام هرچند تیم ملی خوب نتیجه می گیرد اما تقریبا همه اعضای خانواده که فوتبال را پی گیری نمی کنند هم می دانند که وزیر ورزش با سرمربی تیم ملی اختلاف نظرهایی اساسی دارد. یا هرچند بهترین نتیجه بانوان در المپیک در زمان گودرزی رقم خورده اما در مقابل همه هم در فلان گروه شان خوانده اند که وزیر ورزش در استقبال از کاروان آسیایی ایران به ساره جوانمردی چه گفت.

یا اگر وزیر ورزش برای اولین بار در 10 سال اخیر با افشای رقم قراردادبازیکنان جلوی افزایش قیمت پرداخت های میلیاردی را گرفته و آنها را کاهش داده اما به جایش گروه های تلگرامی از مخالفت با پرداخت میلیاردی به بختیار رحمانی برداشتی رنگی کرده اند و همه تصور می کنند که وزیر ورزش پرسپولیسی است و ... یا وقتی که رویانیان را برمی دارد و سیاسی به جایش می نشیند همه می گویند که استقلالی است.

در اصل در مورد سرخابی ها هر چند عملکرد مالی دولت در حذف بودجه دولتی تیم و البته کوتاه کردن دست برخی مدیران ، ستودنی بوده اما جو عمومی را مصاحبه ها و پست های اینستاگرامی سلبریتی های مدیریتی مانند حسین هدایتی تعیین می کنند . افرادی که به دلایل مختلف رابطه خوبی با وزیر ندارند. حتی افرادی مانند ، محمدرویانیان ، علی فتح الله زاده و امیرعابدینی و افشارزاده هم با وزیر ورزش رابطه خوبی ندارند. پس هرچقدر هم که تیم ها نتیجه بگیرند و فساد مالی شان کمتر شود باز جای انتقاد به وزیر توسط این مدیران بازاست.

نتیجه اینکه وزیر ورزش علی رغم کارنامه عمومی قابل دفاع اقبال عمومی لازم را نداشت اما این تنها دلیل جدایی اش نبود و می شد دولتی که بیش از 3 سال با وزیرش مانده سال آخر هم دست به تغییر وزیرش نزند.

اینستاگرام رییس جمهور

شاید یکی از مهمترین دلایل برکناری وزیر ورزش اتفاقاتی بود که در صفحه اینستاگرام رییس جمهور رخ می داد. یعنی می توان مدعی شد که اگر اینستاگرام فیلتر بود یا رییس جمهور دران صفحه رسمی نداشت امروز وزیر ورزش هم به راحتی روی صندلی اش نشسته بود.

صفحه رییس جمهور چندین و چند بار به خاطر عملکرد وزیر ورزش تحت حمله کامنتی هواداران قرار گرفت. هرچند بعدا ثابت شد که اساس یکی از آن حملات برنامه ریزی شده و از یک آی پی مشخص بوده است. اما علی رغم اینکه در همان دوره مشابه دولت حسن روحانی درگیر مساله برجام بود و علی رغم مخالفت هایی که با برجام وجود داشت ، هیچ وقت گستره هجوم کامنت ها در ماجرای برجام نزدیک به ماجرای کی روش هم نشد.

در اصل رییس جمهور اینقدری که به خاطر رفتار وزیر ورزش مورد خطاب های مردمی قرار گرفت به خاطر برجام مورد خطاب قرار نگرفت و همین برای وزیر ورزش گران تمام شد.

نه چندان محبوب در کابینه

وزیر ورزش براساس شنیده ها با برخی اعضای کابینه رابطه خوبی نداشت. اعضایی که همه، آنها را در وزارت ورزش می شناختند اماهیچ وقت اختلافات و دلایل اختلافاتشان رسانه ای نشد. ماجرا البته از همان تیم ملی شروع شد. جایی که کارلوس کی روش به اخراج نزدیک شد و علی کفاشیان ، محمود اسلامیان را به عنوان نایب رییس خودش انتخاب کرد.

محموداسلامیانی که دوست صمیمی و همکار سابق معاون اول آقای جهانگیری بود و شاید اختلاف نظر در مورد کی روش خیلی زود به اختلاف نظر در سطحی دیگر رسید. اثرات این اختلاف نظر را می شد بعدها در نامه اعتراض آمیز رییس کمیته ملی المپیک به ریاست جمهوری دید. جایی که مدیرمحافظه کاری چون کیومرث هاشمی ، وزارت ورزش را دور زد و با دولت نامه نگاری کرد.شاید کلیدی ترین دلیل کنار رفتن وزیر ورزش همین عدم محبوبیت اش باشد هرچند که عوامل دیگری هم در تصمیم نهایی تاثیرداشتند.

مصاحبه با کیهان

می توان ادعا کرد که محمودگودرزی تیرآخر را به وزارت ورزش خود در مصاحبه آخر با کیهان ورزشی زد. او در آخرین مصاحبهگلایه کرد که از آذرماه بودجه عمرانی وزارت ورزش را نگرفته است و گفت که در پایان دولت دیگر در وزارت ورزش نخواهد بود. مصاحبه وزیر ورزش با کیهان ورزشی پنجمین مصاحبه اش با این روزنامه بود . مساله ای که در لید مصاحبه هم به آن اشاره شده بود. بالاترین تعداد مصاحبه وزیر با یک رسانه وقتی که آن رسانه کیهان ورزشی باشد شاید تاثیراتی در این تصمیم گیری داشته باشد. مخصوصا که وزیر ورزش به تخصیص بودجه انتقاد کند و بگوید که در دولت بعدی هم حاضر نخواهد بود. اما این ها هم دلیل اصلی برکناری وزیر نبود.

ترمیم کابینه

ورزش در ایران تقریبا همیشه حوزه آخر در تصمیم گیری بوده است. یعنی علی رغم اثرگذاری های ویژه ای که این حوزه در زندگی روزمره مردم دارد اما هیچ وقت از اهمیت زیادی برای دولت ها برخوردار نیست. این مساله را در انتخاب وزیر برای وزارتخانه در ابتدای دوره ریاست جمهوری روحانی می شد دید و در انتها هم به نظر می رسد که چنین اتفاق رخ داده است. آنچه امروز پس از استعفای وزیر ورزش شنیده می شود ترمیم کابینه است. ترمیم کابینه ای که اصرارش در کنار رفتن وزیر فرهنگ و ارشاد است. یعنی از شواهد و قرائن این طور برمی آید که تصمیم برنبودن وزیر ورزش پس از آن گرفته شد که قرار شد وزیر فرهنگ و ارشاد نباشد.

کانال عصر ایران در تلگرام