همه مجلس، رییس آن نیست

فراموش نکنیم رییس مجلس نه برای 4 سال که برای یک سال انتخاب می شود و چنانچه نمایندگان از عملکرد یک ساله رییس راضی نباشند می توانند در سال بعد تصمیم دیگری اتخاذ کنند.

عصر ایران؛ مصطفی داننده- بحث ریاست مجلس شورای اسلامی این روزها یکی از بحث‌های داغ سیاسی کشور است. هر دو جناح اصلاح طلب و اصول‌گرا به دنبال فرستادن نامزد خود به جایگاه ریاست مجلس هستند. این تلاش‌ها نشان می‌دهد که هر دو جناح سیاسی کشور بر این باور هستند که تنها از جایگاه ریاست مجلس می‌توانند تاثیر گذار باشند.

نکته‌ای که به نظر می‌رسد هر دو جناح به آن توجه نمی‌کنند این مسئله است که تاثیرگذاری در مجلس فقط به رئیس پارلمان خلاصه نمی‌شود. مجلس متشکل از 290 نماینده است که یکی از آنها رئیس مجلس است. رئیس مجلس با توجه به جایگاهی که در قوه مقننه دارد قطعا از مزایای بیشتری نسبت به دیگر نمایندگان برخوردار است و می‌تواند تاثیر مستقیم و غیر مستقیم بر رای نمایندگان داشته باشد اما او تنها کسی نیست که می‌تواند در مجلس تاثیر گذار باشد. هستند نمایندگانی که در صحن علنی می‌توانند بیشتر از رئیس مجلس قدرت نمایی کنند.

دو نمونه در این باره یکی محمد رضا باهنر در سه مجلس نهم و هشتم و هفتم و بهزاد نبوی در مجلس ششم است.

باهنر هیچگاه به کرسی ریاست مجلس نرسید اما توانست خود را به عنوان مرد"لابی‌های" مجلس معرفی کند. او در هنگام تصمیمات مهمی مانند رای اعتمادها، سوال‌ها، استیضاح‌ها و رای گیری‌ها نقش مؤثری داشت و با هنر لابی‌گری خود، نظر نمایندگان را با خود همراه می‌کرد.

در همین ارتباط نائب رئیس مجلس نهم در یک جمع دانشجویی به یکی از دانشجویان که از او درباره توان لابی گری اش سئوال می کند، می گوید: «لابی یعنی مخ زنی وهم فکر کردن نمایندگان با یکدیگر؛ از این رو می توان گفت مجلس غیر از لابی کاری ندارد و کسی که بخواهد رئیس و نائب رئیس شود، باید لابی قوی داشته باشد چراکه سیاست بدون لابی جلو نمیرود.»

در مجلس ششم نیز مهدی کروبی رئیس مجلس بود اما بهزاد نبوی رهبری اکثریت مجلس را در اختیار داشت و تصمیمات مجلس ششم از زیر نظر او می‌گذشت و هیئت رئیسه می‌رفت.

امروز همه نگاه‌ها به سمت صندلی سبز ریاست مجلس است در حالی که هر دو جناح از صحن علنی و راهروهای مجلس غافل شده‌اند. به راحتی یکی از این دو نامزد مطرح می‌تواند با کنار کشیدن از ماجرای ریاست مجلس، رهبری نمایندگان را در صحن علنی به عهده بگیرد و تمام تصمیمات از مسیر او بگذرد و به هیئت رئیسه بگذرد.

هاشمی رفسنجانی نمونه بارز این مسئله است. او در مورد عدم حضور در جایگاه ریاست مجلس خبرگان می‌گوید که "در روزهای مهم احتیاج نیست رئیس مجلس خبرگان باشد و از جایگاه نمایندگی هم می‌تواند کار خود را انجام دهد."

عارف و یا لاریجانی می‌توانند به عنوان رئیس فراکسیون اکثریت مجلس نقش مهم تری از رئیس مجلس دهم بازی کنند. به نظر می‌رسد جریان اعتدال اعم از اصلاح طلبان و اصول‌گرایان وارد بازی جریانی شده است که رقابت را در انتخابات مجلس دهم واگذار کرده است. جریان بازنده انتخابات تلاش کرد با دمیدن در آتش انتخابات ریاست مجلس، دو طرف رقابت را تهیج به حضور می‌کنند. امروز در رسانه‌های منتسب به جریان بازنده انتخابات بیش از هر سوژه دیگری به ماجرای انتخاب رئیس مجلس اشاره می‌کنند و در مطاب خود به برتری یک نامزد به نامزد دیگر می‌پردازند.

انتخاب رئیس مجلس بخشی از وظایف نمایندگان در دوران نمایندگی است و تصویب طرح‌ها و لوایح و البته نظارت مهم‌ترین وظایف آنهاست و به نظر می‌رسد آنها فعلا از این مسئله غافل هستند و بدون توجه به صحن علنی به دنبال هیأت رئیسه هستند.ضمن این که فراموش نکنیم رییس مجلس نه برای 4 سال که برای یک سال انتخاب می شود و چنانچه نمایندگان از عملکرد یک ساله رییس راضی نباشند می توانند در سال بعد تصمیم دیگری اتخاذ کنند.

کانال عصر ایران در تلگرام