علیرضا خمسه: مثل خون در رگ های من

علیرضا خمسه بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، کتاب «مثل خون در رگ‌های من» اثری از احمد شاملو را برای مطالعه آخر هفته پیشنهاد کرد و گفت: این کتاب همواره برای نسل ما یادآور خاطرات خوب و عاطفی است. در این اثر سرشار از شور عاشقانه، واژه‌ها مانند قطعات جواهر کنار هم چیده و تبدیل به نامه‌های عاشقانه شده‌اند.

علیرضا خمسه در گفت‌وگو ایبنا، درباره ذائقه مطالعاتی خود عنوان کرد: معمولاً خواندن چند کتاب را با هم آغاز می‌کنم، چرا که حس می‌کنم همیشه باید چند کتاب در حوزه‌های مختلف کنار دستم باشد؛ مانند کتاب شعر و روانشناسی و غیره.

خمسه درباره کتاب پیشنهادی خود برای مطالعه مخاطبان گفت: به تازگی همسرم خواندن کتاب «مثل خون در رگ‌های من» را به من پیشنهاد کرده که این روزها همیشه کنار دست من است و به خصوص شب‌ها قبل از خواب سراغش می‌روم و آن را می‌خوانم.

این بازیگر درباره این کتاب توضیح داد: «مثل خون در رگ‌های من» شامل نامه‌های عاشقانه شاملو به آیدا است. احساسات و عواطفی که به واژه تبدیل شده و قابلیت تعمیم دارد. به طوری که همان احساساتی که شاملو هنگام آشنایی با آیدا داشته، مثلاً من هم هنگام آشنایی با همسرم داشته‌ام. اما شاملو توانسته به زیبایی آنها را در قالب کلمات ارائه کند.

وی ادامه داد: این کتاب همواره برای نسل ما یادآور خاطرات خوب و عاطفی است. لحظاتی سرشار از عاطفه و شور عاشقانه که با واژه‌هایی که مانند قطعات جواهر در کنار هم چیده شده، تبدیل به نامه‌های عاشقانه شده است.

خمسه درباره دیگر کتاب‌های در دست مطالعه خود نیز گفت: کتاب دیگری که در دست خواندن دارم، کتابی است با عنوان «ترانه‌هایی که مادرم به من آموخت». این کتاب خاطرات مارلون براندو، از بزرگ‌ترین بازیگران جهان است. من این کتاب را 10 سال قبل هدیه گرفتم، اما احساس می‌کردم که هنوز زمان خواندن آن نرسیده است. اما الآن حس می‌کنم زمان آن رسیده که سراغ آن بروم.

وی درباره این کتاب نیز گفت: این کتاب برای من بسیار جذاب و قابل درک است. چرا که روایت زندگی بازیگری است که گاهی اوقات مجبور می‌شود به خاطر پول در پروژه‌هایی شرکت کند که آن را دوست ندارد یا برعکس با پایین ترین دستمزد یک پروژه را بپذیرد. این کتاب همچنین شرح درگیری‌های او با دولت آمریکا و مسائل مختلفی است که از او چهره‌ای جنجالی به دنیا معرفی می‌کند.

کانال عصر ایران در تلگرام

دیشب در بارسلون، فوتبال خودِ زندگی بود

تماشاخانه