به گزارش کاپ، تیم تراکتورسازی بعد از ناکامی در 7 هفته ابتدایی دو پیروزی به متوالی به شرایط خوب برگشت اما دریافت 3 گل در 15 دقیقه پایانی دیدار با ذوب‌آهن ظاهرا همه چیز را خراب کرده است. تیمی که 7 امتیاز از 3 بازی گذشته دریافت کرده(تراکتورسازی در 7 بازی ابتدایی هم 7 امتیاز گرفته بود) با انتقادهایی مواجه شده است و بیشتر این انتقادها به تونی اولیویرا هم برمی گردد، در حالی که تونی اگر کمتر از سایر عوامل در این نتیجه نقش نداشته باشد، بیشتر ندارد.

مشکلات مالی

سرمربی پرتغالی تراکتورسازی این روزها با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند. از جمله این مشکلات می‌توان به مسائل اقتصادی باشگاه اشاره کرد. مشکلات مالی تراکتورسازی از اواخر فصل گذشته جدی‌تر شده و حالا با گذشت یک سوم از لیگ پانزدهم به حد انفجار رسیده است. اولیویرا قبل از بازی با ذوب آهن از اتمام مهلت یکماهه ای سخن گفت که مدیرعامل باشگاه بابت حل مسائل مالی خواسته است اما این صحبت توسط هیچ کس پاسخ داده نشد. بازیکنان تراکتورسازی که ریالی از ابتدای فصل بابت قراردادهای امسالشان نگرفته‌اند، با استرس زیادی وارد زمین می‌شوند و هرچقدر هم که بخواهند به خاطر هواداران، همه مشکلات زندگی روزمره را فراموش کنند، نمی‌شود که نمی‌شود.

ماجرای سربازان

ماجرای جدایی سربازان در نیم فصل از بعد از پیروزی تراکتورسازی مقابل گسترش فولاد مطرح شد. در روزی که سرخپوشان تبریزی یک برد دلچسب به دست آورده بودند، ناگهان بحث جدایی سامان نریمان جهان و سعید آقایی پیش آمد. بعد از آن هم نوبت به احمد عبدالله زاده، علی حمودی، فرید کریمی، سروش رفیعی و... رسید تا مشخص شود نیم فصل سختی در انتظار مدیران تراکتورسازی است. در واقع تونی از هفته دوم ذهنش درگیر این بوده که مبادا فلان بازیکن جدا شود و خداکند بهمانی در تیم بماند. آن هم در حالی که مدیران تراکتورسازی مدعی هستند بهترین تیم تاریخ این باشگاه را بسته‌اند که بعید است این تیم در نیم فصل بتواند با همه نفرات به حیاتش ادامه دهد.

قهر هواداران

تونی اولیویرا روزی که برای اولین بار با شال قرمزرنگ تراکتور، وارد ورزشگاه یادگار امام(ره) تبریز شد، جمعیتی ده‌ها هزار نفری را دید که روی سکوها آرام و قرار ندارند. حالا بعد از حدود 4 سال از آن روز کار به جایی رسیده که اگر فقط هزار نفر به ورزشگاه بروند، تونی کلاهش را بالا می‌اندازد. دیگر نه خبری از تشویق‌های خاص هواداران تراکتورسازی است و نه از دست تکان‌دادن و تعظیم کردن اولیویرا جلوی انبوه طرفداران. تیم تونی حتی در تبریز هم تنها است و این مساله یکی از دلایل کاهش اعتماد به نفس اعضای تیم است.

دوری مدیرعامل

در دوره‌های قبلی حضور تونی در تراکتورسازی، او در هفته چند جلسه با مدیران باشگاه درباره مسائل مختلف برگزار می‌کرد. در این جلسات مدیران سابق باشگاه از تونی گزارش کار می خواستند و مدام رفتارها و کردار های او را زیر نظر داشتند. حتی در زمان مدیریت محمدحسین جعفری کار به جایی رسیده بود که تونی باید هر هفته به صورت مکتوب گزارش کار به باشگاه ارائه دهد. این ارتباط تنگاتنگ به کسب نتایج مطلوب می انجامید و از قضا هوادار هم رغبت به حضور در ورزشگاه پیدا می کرد. امسال اما به دلیل برخی مسائل که بازگو کردنش دلیلی ندارد، ارتباط ویژه‌ای میان تونی و مدیران باشگاه نیست و سرمربی پرتغالی هر کاری که خودش صلاح می‌داند(گاها بدون هماهنگی باشگاه) انجام می‌دهد.

مشکل اصلی تونی نیست

تونی اولیویرا، یک خارجی است و در کشور ما غریب اما شاید بهتر باشد کمی کلاهمان را قاضی کنیم. او در حد توانش تلاش کرده است ولی فشارهایی که روی این مربی قرار دارد، مانع از حفظ تمرکز برای بازی‌ها می‌شود. دیروز امیر قلعه‌نوعی حرف زیبایی زد، اینکه در ایران مربیان باید حواسشان به زمین تمرین و بلیت هواپیما هم باشد. شاید یک مربی ایرانی با این قضیه کنار بیاید اما از کسی که هموطن ما نیست نمی‌شود چنین انتظاری داشت.

کانال عصر ایران در تلگرام