قهرمان سال گذشته مسابقات کشتی فرنگی جهان حالا با یک شکست به رتبه چهارم سقوط کرده است. این اتفاقی است که در آمریکا رخ داده و همه در موردش صحبت می کنند. اتفاقی که اگر ریشه یابی شود چندان هم عجیب نبوده است. تیم ملی کشتی فرنگی ایران سال گذشته در شرایطی قهرمان جهان شد که همه آن را در اثر حادثه می دانستند. نه همه که می شود به جرات گفت تیم ملی کشتی فرنگی سال گذشته در اثر خوش شانسی خود و البته بدشانسی تیم ملی روسیه به قهرمانی رسید. اما امسال و این دوره ، دوره بدشانسی بود جایی که نوروزی قهرمان المپیک اصلا به تیم ملی نرسید و حمید سوریان و ماجرای کشتی اش به یک بدشانسی دیگر تبدیل شد.

حالااگر قرار باشد کمی منصف باشیم و بدشانسی و خوش شانسی ها را کنار بگذاریم ، تیم ملی کشتی فرنگی ایران پس از المپیک سیر بدی را پشت سرگذاشته است. در اصل فقط باید یک قهرمانی سال قبل را کنار بگذاریم که نمودار سقوط تیم ملی کامل شود. این مساله نه فقط در کشتی بزرگسالان که در نوجوانان و جوانان فرنگی هم دیده می شد. بدتر از همه اینکه تیم ملی ایران در مسابقاتی که میزبان بود هم به آذربایجان شکست خورد و قهرمانی در کنار میزبانی را از دست داد. کشتی فرنگی ایران در اصل در تهران باید قهرمان می شد و سوم شد.

این کارنامه و عملکرد نشان می دهد که تیم ملی کشتی فرنگی ایران در سراشیبی است و اوج سقوط هم همین مسابقات لاس وگاس بود. سقوطی که به غیر از شانس ارتباطی مستقیم با عملکرد کادر فنی تیم ملی داشت. در این مسابقات افشین بیابانگرد به ماتیوس آلمانی در 9 ثانیه می بازد و یوسف قادریان در 10 ثانیه شکست می خورد. بدتر از همه حبیب الله اخلاقی کشتی گیر 30 ساله و باتجربه فرنگی است که وقتی 7-0 پیش افتاده نتیجه را از دست می دهد و شکست می خورد. شکست اخلاقی وقتی با یک پیش زمینه رخ می دهد نقش کادر فنی بیشتر نمایان می شود. اخلاقی وقتی که 7-0 جلو افتاد در کشتی با فن کمر حریف مواجه شد و بازی را از دست داد. آن هم در رقابت با کشتی گیر ازبکی که در همین مسابقات یک بار با فن کمر قهرمان فرانسوی جهان را ضربه فنی کرده بود.حبیب الله اخلاقی شاید 50 درصد در نشناختن حریف اش مقصر باشد اما کادر فنی هم 50 درصد در نشناساندن حریف به بازیکن خود مقصر است.

کشتی حمید سوریان هم همین شکل بود. هرچند من به اشتباهات داوری در آن مسابقه اعتقاد دارم اما پس از اخطار اول و امتیاز از دست دادن ، 2 دقیقه وقت بود و مربیان باید از همان کنار دشک او را آرام می کردند. اما توانایی این کار را نداشتند.بحث دیگری هم هست و آن فاصله کیفیت کشتی گیر و مربی است. وقتی که این فاصله زیاد بشود تاثیرگذاری مربی روی کشتی گیر پایین می آید. شما همین کشتی های آزاد را که می بینید متوجه می شوید که همگی سرمربی شان را قبول دارند و یک چشم شان به کنار دشک است.

وقتی نتایج ضعیف است و عملکرد تیم ملی سیر نزولی دارد این کادر فنی است که باید پاسخگو باشد. البته دو دستگی هایی در کشتی فرنگی در مورد استفاده از محمد بنا وجود دارد. من یک گزارشگر آزاد هستم و دوست ندارم در این مورد اظهار نظر کنم . اما وظیفه رییس فدراسیون کشتی است که وقتی کادر فنی مسوول است آن را تغییر دهد و بهترین انتخاب را داشته باشد. رسول خادم خودش از جنس کشتی است و می داند چه کار بکند. چون او هم با انتخاب هایش در نتایج سهیم است. من فکر می کنم باید بهترین مربی برای تیم ملی انتخاب شود اما انتخاب بهترین وظیفه رییس فدراسیون است.

کانال عصر ایران در تلگرام