لبخند فوتبال ایران به برچیدن تحریم ها

عصرایران؛ احسان محمدی – «نه نمی شویم!» این شاید سرراست ترین پاسخ به این پرسش باشد اما تحریم ها همانطور که باعث شد بعضی از عزیزان مان را به واسطه در دسترس نبودن داروهای حیاتی به سینه قبرستان ها بسپاریم، روی فوتبال هم تاثیری کلیدی گذاشت.

«دوست من، ببین! تو نمی‌توانی تیم مرا با هیچ‌کدام از 32 تیم دیگر جام مقایسه کنی. من از کشوری با شرایط خاص می‌آیم، کشوری که تحریم‌های خارجی باعث شده تیم ملی فوتبالش حتی برای برگزاری دیدارهای تدارکاتی مشکل داشته باشد.»

این جملات، پاسخ کارلوس کی‌روش به خبرنگاری بود که می‌خواست بداند چرا بعد از بازی با نیجریه، او و شاگردانش برخلاف مربی و بازیکنان حریف، خوشحال بودند و همین جملات چند‌ساعت بعد به «پاس گل کی‌روش به تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران» تعبیر شد.

تیم ملی فوتبال برای شرکت در بزرگترین تورنمنت فوتبال دنیا با تیم های  بلاروس، مونته‌نگرو ، گینه و ترینیداد و توباگو دیدار تدارکاتی انجام داد.

تیم هایی که به سختی می شود اسم یکی دو بازیکن شان را به خاطر آورد. گفته شد تیم های بزرگ برای حضور در ایران عذرخواهی می کنند، حتی وقتی پول های درشت هم بگیرند باز نمی خواهند بیایند. برزیل هم ترجیح داد در امارات با ما بازی کند!

امروز تیتر و عکس یک بسیاری از روزنامه های ورزشی به توافق هسته ای اختصاص داشت.

بازیکنان فوتبال دست نوشته هایی را رو به دوربین ها نشان می دادند که در آن از تیم مذاکره کننده تشکر کرده بودند. علاوه بر اینکه این حرکت نوعی همراهی با مردم بود، می تواند یک نشانه دیگر هم باشد. نشانه برگشتن کشور به نقشه دنیا. کشوری که برخی اصرار داشتند «برای پیشرفت و استقلال» بهتر است با همه دنیا قهر باشیم! لذت جزیره بودن!

گفته می شود اولین و شاید بزرگترین ضربه‌ای که فوتبال ایران از تحریم بانکی آمریکا خورد، یک میلیون دلاری بود که شش سال پیش در مسیر کوالالامپور به تهران ناگهان از نیویورک سردرآورد و همانجا یخ زد.

این پول قرار بود بابت بازی‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی به دست فدراسیون فوتبال ایران برسد. اما فوتبال ایران نه به ژوهانسبورگ رسید و نه توانست حداقل پولی را که رقبایش به دست آورده بودند، در صورتحساب بانکی خود ببیند.

  عباس ترابیان همیشه از سه میلیون دلار پول بلوکه شده فوتبال ایران گله می کرد. از اینکه تحریم ها باعث شده که فوتبال ما در یک انزوای بین المللی قرار بگیرد، تیم های سطح اول حاضر به بازی با ما نشوند، شبکه های معتبر دنیا از ترس جریمه بازی هایمان را پخش نکنند و در اعطای میزبانی به ایران دست و دل رای دهندگان بلرزد.

  حتی گفته شد تیم های ایرانی شرکت کننده در لیگ قهرمانان آسیا برای انتقال پولی که صرف اسکان و هزینه های تیمداری در خارج از کشور می شود یا  باید یا حساب شرکت‌های مورد اعتماد را اعلام کنند یا از افراد واسطه در خارج از کشور کمک  بگیرند و یا اینکه نمایندگان آنها با چمدان‌های پر از پول نقد به این سو و آن سوی دنیا سفر کنند!
 
  همچنین داوران ایرانی فوتبال  که در بازی‌های جام جهانی یا بازی‌های آسیایی سوت می‌زنند، برای دریافت حق و حقوق خود چاره‌ای ندارند جز آنکه شماره حسابی از دوستان خود را در خارج از کشور معرفی کنند تا بعد از مدتی طولانی و از طریق واسطه‌های مختلف، مبالغ گاه ناچیز خود را دریافت کنند.

  از سوی دیگر بر طرف شدن تحریم ها موجب خواهد شد که شرکت های بزرگ برای برگزاری تورنمنت های ورزشی در ایران نگران جریمه نباشند. آنها می توانند تیم های بزرگ را به ایران بیاورند و زمینه برگزاری مسابقات ورزشی به ویژه فوتبال که هوادار  بسیار دارد را هموار سازند.