«کج راه» مجلس و دولت برای خصوصی سازی سرخابی!

عصرایران ؛ مهدی شادمانی - نقطه سرخط.این وضعیت سرخابی است پس از یک کش و قوس 10 ساله . حالا دوباره قرار است دولت پول بدهد تا پرسپولیس و استقلال را اداره کنند. سرخابی ها با پول مردم بروند در بازار نقل و انتقالات و بازیکن بخرند. مثل سپاهان که با پول مردم خرید می کند ، مثل تراکتورسازی که با پول مردم خرید می کند مثل اکثر تیم های لیگ برتری . پروژه شکست خورده واگذاری سرخابی دوباره به نقطه اول رسید. پروژه ای که دو دولت قبلی وعده اش را داده بودند و دولت فعلی هم تا سانتی مترهای آخرش پیش رفت اما دیگر اهمیتی ندارد که چه دولتی چه کار کرد مهم این است که سرخابی همانجایی هستند که قبلا بودند. پرسپولیس و استقلال فعلا وبال پول مردم هستند همان طور که سپاهان و تراکتورسازی و تیم های دیگری که توسط شرکت های سهامی عام یا همان شرکت هایی که مشهور است به صورت خصولتی اداره می شوند.

الان دیگر همه حق دارند بگویند که واگذاری سرکاری بود، حتی محمد دادکان هم حق دارد تحلیل هایی شبیه تحلیل راننده تاکسی ها بدهد و بگوید که «می خواهند حواس مردم را از قیمت گوشت و نخود پرت کنند» الان دیگر همه حق دارند. مجلس خودش دوسال پیش در اقدامی که تفسیرهای سیاسی داشت و هیچ وقت برای دولت قبل نشده بود دولت جدید را مکلف کرد که تیم ها را واگذار کند و همین چند روز پیش صد و خرده ای امضا جمع کردند که دوباره دولت را مکلف کنند که این بار واگذار نکند. انگاری که خودشان هم نمی دانند دقیقا چه بایدبکنند.می گویند خصوصی اش کنید اما تا اسم شرکت های سهامی عام به میان می آید می گویند دیگر خصوصی نکنید. نزدیک به انگشتان دو دست تیم خصولتی در لیگ برتر و لیگ یک هستند اما گل های سرسبدشان که سرخابی هستند اجازه ندارند در اختیار این شرکت هاباشند. همراه اول و فولاد مبارکه و ذوب آهن و ... تیم دارند و مجلس کاری به کارشان ندارد اما سرخابی ها نباید این گونه اداره شوند.

دولت هم در حوزه ورزش حال و روز بهتری ندارد. یک بار اعلام می کنند که می خواهند خصوصی کنند و یک بار دیگر هم حاضران در مزایده را رد اهلیت می کنند. یک سال پرسپولیس و استقلال را اجاره می دهند به آدم های عجیب و غریب و حتی وقتی که سرخابی به فلاکت افتاده اند یک ریال هم خرجشان نمی کنند که «ممنوع است» اما بعد از یک سال به دنبال تصویب طرحی هستند که پول را مستقیم به سرخابی بدهند. اجازه ندارند از طریق شرکت های خصولتی پول بدهند می خواهند از شیر اصلی بیت المال مصرف کنند. این همان حکایت نقطه سرخط است.

همان همه چیز ازاولی که خیلی از کارشناسان پیش بینی کرده بودند. در طول 8 سال و دو دولت قبل که کمترین اتفاقی برای واگذاری سرخابی ها نیافتاد. این یک سال اخیر هم که به جای واگذاری شرکت ها سراغ واگذاری برند رفتند و شرایطش راهم فراهم کردند باز تفاوتی در نتیجه اش وجود نداشت. دلیل همه این اتفاق ها همه روشن است روش واگذاری از بیخ و بن اشتباه است. شاید درحوزه های دیگر شرکت های سود ده را واگذار کرده باشند اما هیچ جای دنیا هیچ کسی سراغ شرکت ضرر ده نمی رود و اگر کسی هم سراغ خریدش رفت باید به عقل تجاری یا هدف اش از خرید شک کرد.

خصوصی کردن تیم ها یک شرایطی دارد که پایه اش تجاری شدن برندهاست . یعنی شرایطی فراهم شود که باشگاه ها به سود دهی برسند. اگر پرسپولیس و استقلال سود ده باشند اصلا ایرادی ندارد که دولتی باشند . اگر آنها با این حجم هوادار به درآمدزایی بیافتند دیگر مشکلی برای اداره شان وجود ندارد. حالا دولتی و خصوصی اش دیگر فرقی نمی کند. اگر منابع در لیگ برتر به صورت رانت در اختیار برخی تیم ها قرار نگیرد و همه بابت درآمدشان زحمت بکشند. دیگر مشکلی وجود ندارد. بازیکن ها مثل همه دنیا عرق می ریزند تلاش می کنند و بابت اش پول درمی آورند. این طور نیست که جیب مردم را به شکل و شیوه های عجیب و غریب سوراخ کنند که پول در حلقوم فوتبال بریزند. یک بار قانون تصویب کنند که هزینه دولتی برای فوتبال قهرمانی ممنوع است و یک بار دیگر به دنبال طرحی باشند که پول به سرخابی بدهند یا بدون اینکه اهمیتی برایشان داشته باشد هر سال از شرکت های نیمه دولتی پول مردم واریز شود به جیب فوتبالیست ها . شاید اصلا مردم دلشان نخواهد پولشان در فوتبال هزینه شود. شاید اگر حق انتخاب داشته باشند پولشان را خرج کشتی و و الیبال کنند شاید اگر حق انتخاب داشته باشند پول شان را به زخم های زندگی شان بزنند. نه اینکه هزینه کنند که امسال سپاهان ستاره بخرد یا پرسپولیس .تصورش را بکنید تیم های لیگ برتری به نسبت دسترسی به منابع به جان بیت المال می افتند تا ستاره گران تر بخرند. پرسپولیس با آقای x مذاکره می کند یک میلیارد تومان سپاهان 1.4 میلیارد قیمت می گذارد و استقلال به 2 میلیارد می خرد یا برعکس .

این مسیر باطل به همین جا می رسد که اگر یک باشگاه برای دسترسی به منابع مشکل نداشته باشد قهرمان می شود و یک باشگاه اگر مشکل داشته باشد نمی شود.البته که خب مدیریت هم مهم است اما همه شان هم دور یک سفره نشسته اند یکی مدیر بهتردارد یک مدیربدتر.

این مسیر کجی است که هیچگاه درست بشو نیست . مسیری که اصلا ابتدای اشتباهی دارد به انتهای اشتباه تری هم می رسد. مجلس و دولت اگر می خواهند فوتبال را خصوصی کنند که وظیفه شان نسبت به مردم همین است باید یک فکری به حال تجاری شدن و اقتصادی شدن فوتبال بکنند. فوتبالی که امروز جریان دارد به درد جرز لای دیوار نمی خورد و بازیکنانی که درآمد نمی آورند دوقران هم گران هستند. همین امروز سپاهانی ها که قهرمان است مگر چه به دست آورده . به غیر از قهرمانی که خیلی هم با ارزش است درامد سپاهان از این موفقیت چقدر بوده ؟ چقدر پیراهن فروخته ؟ قیمت روی پیراهن این تیم چه تفاوتی کرده ؟ درامد این تیم چطور ؟ قهرمان لیگ برتر چقدر پاداش گرفته است؟ فروش بلیط هایش چه تغییری کرده ؟ از مدیریت این تیم چطور تقدیر می شود؟ شرکت فولاد سپاهان از قهرمانی تیمش سود کرده ؟ اسپانسر تراکتورسازی بابت دوم شدن چقدر از دست داده ؟ اگر قهرمان می شد چه فرقی می کرد؟

هیات مدیره استقلالی که ششم شده چطور باید جواب دهند؟ چه کسی از مدیرعامل تیم بازخواست می کند بابت تصمیم هایش؟ پرسپولیس چطور ؟

برای هیچکدام از این سوال ها اصولا جوابی وجود ندارد. فوتبال در ایران هیچ ربطی به فوتبال در اروپا ندارد. اینجا هیچ چیز به صرفه نیست و همه اش از جیب مردم است. جیب مردم هم در این درگاه ها مراقب آنچنانی ندارد .فکرش را بکنید در همه این سال های این همه پول در پرسپولیس و استقلال و سپاهان و سایر تیم ها خرج شده و هیچ کس جوایش را نداده . اصلا مدیران آن دوران پاسخگو نیستند.اگر یک بازیکن یک قرانی را خریده باشند یک میلیارد تومان خریده اند ، خریده باشند 100میلیون تومان هم خریده اند کسی به آنها کاری ندارد. کسی جواب گو نیست که فلان مربی مانند خطیبی اصلا چرا استخدام شد و چرا حضورش ادامه پیدا کرد. مدیرمحترم سرمربی را می خرد با پول مردم ، عوض می کند با پول مردم و محکم هم می نشیند سرجایش . این شرکت ها به صورت نیمه دولتی اداره می شوند و خب دراین سیستم کسی پاسخگو نیست.

کلا سیستم سیستم اشتباهی است مشکل اش هم فقط پرسپولیس و استقلال نیست . مشکل همه تیم ها هستند. مشکل تیم هایی هستند که درآمد ندارند. تیم هایی که مانند زالو به جان بیت المال افتاده اند. مسیر مجلس و دولت در همه این سال ها سیاسی ، سیاسی بوده است. چه دولت گذشته که شعار خصوصی سازی داشت و چه دولت جدید که ادعای اجرای قوانین را دارد. تصمیم های دولت ها و مجلس ها اگر قرار بود به نفع فوتبال و مردم باشد باید فکری به حال درآمدهای فوتبال می کردند. در همه این 10 سال گذشته رقمی در حدود چند هزار میلیارد از جیب مردم به جیب فوتبال ریخته شده و به نظر می رسد که هیچ کس برایش اهمیتی ندارد رقمی که می توانست صرف زیرساخت و استادیوم سازی شود که حداقل بعد از انقلاب یک زمین فوتبال در حد و اندازه های زمین شماره یک استادیوم آزادی ساخته شود. یا سالن بسازند برای والیبال و کشتی یا شرایط ورزش همگانی را بهتر کنند و پول مردم را خرج خودشان کنند. مسیر خصوصی سازی کج کج است. دولت و مجلس در این مسیر به هر سمت که بروند قابل انتقاد است با تندترین لغات . اگر کسی می خواهد فوتبال را خصوصی کند باید به فکر درآمدزایی اش باشد. بقیه مسیرها منحرف است و کج.مسیرهایی که چه به هدایتی ختم شود چه به فولاد مبارکه چه به ایران خودرو و سایپا ، مردم ضرر می کنند. فوتبال باید درامدزا باشد تا مزایده پرطرفدارترین تیم هایش بیش از 10 شرکت کننده داشته باشد. شرکت کنندگانی که به تجارت مالی فکر کنند نه به تجارت شهرت یا استفاده های عجیب و غریب از سرخابی.

تاکید عراقچی بر حق ایران برای غنی‌سازی در گفت و گوی تلفنی با گوترش

تماشاخانه

بعد از انفجار : اما و اگرهای مدیریت بحران در بندر شهید رجایی /مردمی که به درستی دیده نشدند / مراقب کاسبان بحران باشید (فیلم)

مجسمه مسیح مستور شاهکار واقع گرایی در هاله‌ای از رمز و راز (فیلم)

فیلم های دیگر