با افزایش فشارهای نظامی صهیونیست ها بر مردم فلسطین و ترورهای ناجوانمردانه اخیر این دولت نامشروع در کشورهای ثالث می توان اینگونه برداشت کرد که سیاست تنش زدایی آمریکا در خاورمیانه، جملگی با شکست مواجه شده و به دلیل همسو بودن منافع دولت بوش و صهیونیست ها، انتظار استقرار ثبات و صلح در منطقه، خیالی باطل است.

در حالی که آمریکا علنا اسراییل را هم پیمان اول اقتصادی و نظامی خود معرفی می کند و حمایت از دولت اولمرت را نیز در دستور کار سیاست خارجی کشورشان لحاظ کرده اند، نمی توان صدور دستور آتش بس و رسیدن به صلح را متصور بود. علاوه بر این، تزلزل مقامات دولت بوش به سرکردگی او باعث شده تا جهان عرب نیز به آنها بی اعتقاد شوند و ناتوانی واشنگتن و متحدانش در مهار بحران عراق و افغانستان به عنوان دلیل اصلی نارضایتی و بی تمایلی آنها برای همکاری های مختلف مورد بررسی قرار بگیرد.

سیاست های شکست خورده آمریکا علیه فعالیت اتمی ایران نیز برگ دیگری از کتاب کاخ سفید است که فصل های مختلف آن، به اعراب آموخته که در صورت تمایل می توانند به جای تکیه بر غرب، بر همسایه خود اتکا کنند.

در همین بین که بوش آخرین روزهای دوران پر از شکست و ناکامی ریاست جمهوری را در دفترش سپری می کند، عدم دستیابی به راه حل کلی به منظور مهار بحران نوار غزه او را به موافقت با سیاست "سوزاندن زمین" واداشته تا بدین وسیله موفق شود برای نقل مکان دادن یک و نیم میلیون فلسطینی از منطقه مذکور، ایهود اولمرت را یاری کند.

اولمرت نیز با استفاده از الفاظ تهدید آمیز ثابت کرده که قصد هیچگونه سازشی با مسلمانان فلسطینی ندارد و صدور دستور ترور مقامات جنبش حماس و انجام ترور عماد مغنیه نیز در خارج از لبنان، حکایت از روحیه صلح ناپذیری آنها دارد. حمایت های مالی و لفظی آمریکا نیز باعث شده تا دامنه شرارت های این رژیم گسترش یابد و سیل مهاجران فلسطینی در پشت نوار مرزی مصر، به انتظار بایستد.

آنچه از سخنرانی های اخیر بوش برداشت می شود آن است که کشورهای عربی حول و حوش بیت المقدس باید آنجا را به عنوان مرکز رژیم صهیونیستی به رسمیت بشناسند و در بیانیه های رسمی نظر تحمیلی مذکور را اعلام کنند.

در همین راستا، آمریکا و رژیم صهیونیستی سعی دارند با حذف سوریه، ایران و حتی دولت شروع اسماعیل هنیه از جمع مذاکره کنندگان صلح، موقعیت را در منطقه تثبیت کنند و در این بین واشنگتن نیز می تواند تسلیحات مدرن خود را با قیمت گزاف به دولت اولمرت بفروشد.

با این تفاسیر می توان به این نتیجه رسید که تا زمان حضور جرج بوش به عنوان رییس جمهور آمریکا، نمی توان روی خاورمیانه ای آرام را دید و حتی اگر بر فرض محال توافقنامه ای هم برای صلح امضا شود، صرفا جنبه نمایشی خواهد داشت. زیرا واشنگتن و رژیم صهیونیستی صرفا به فکر گرفتن امتیاز از دولت هنیه و مردم فلسطین هستند و سیاست تصاحب زمین های سوخته را دنبال می کنند.

کانال عصر ایران در تلگرام