عصرایران- همسایگان عرب زبان ایران بارها و بارها ثابت کرده اند که شایسته نیکی و محبت ایرانی ها نیستند؛ آنها، در نمک خوری و نمکدان شکنی، بسیار سررشته دارند و این، نکته ای است که می بایست دولتمردان ایرانی در تعاملات خود با اعراب بدان التفات ویژه داشته باشند و بدانند که تنها راهی که در تعامل با همسایگان عرب جواب می دهد، اقتدارگرایی و بی توجهی به آنهاست؛ همان روشی که آمریکا و غرب به کار گرفته و نتیجه نیز گرفته اند.

آمریکایی ها در روانشناسی سران عرب، این را به خوبی دریافته اند و نیک می دانند که آنها استحقاق روابط مبتنی بر احترام متقابل را ندارند بلکه باید با آنها، با صدای بلند سخن گفت والا از هر نرمشی برای سوء استفاده و زیاده خواهی بهره می برند، سوار می شوند و پیاده نمی شوند! شهدای جبهه ایران در جنگ هشت ساله

در این باره نمونه های پرشمار تاریخی را می توان ردیف کرد که آخرین آن، مربوط به همین کشور "دوست، برادر و همسایه"(!) عراق است ؛ همان عراقی که یک جنگ هشت ساله علیه ایران آغاز کرد و جبران ناپذیرترین آسیب ها را در تاریخ معاصر بر کشورمان تحمیل کرد، همان عراقی که در زمان زمامداری صدام و نیز در زمان حمله اول آمریکا به عراق، ایران میزبان آوارگانش بود، همان کشوری که سازمان ملل در جنگ هشت ساله، متجاوزش شناخت ولی هنوز حتی یک دلار هم غرامت به ایران نداده است، همان عراقی که پس از سرنگونی صدام، روی کار آمدن دولت جدیدش بدون حمایت های ایران، ممکن نبود و هم اکنون نیز مساعدت های سیاسی، مالی و حتی امنیتی ایران، قرین این دولت است.

حال بشنوید از معاون حقوقی وزیر امور خارجه همین کشور که همانند صدام، فیلش یاد هندوستان کرده و درباره مسایل مرزی بین دو کشور، زیاده گویی نموده است.

محمد الحاج حمود در اظهارات شگفت انگیزی گفته است: «توافقنامه الجزاير قبلا بين نظام شاه در ايران و نظام صدام در عراق بسته شده بود اما امروز هم نظام ايران تغيير يافته و هم نظام عراق. بنابراين ما نيازمند بازنگري در برخي مسايل هستيم تا متناسب با اوضاع دو كشور باشد.»

این سخن، اگر از زبان یک فرد عامی گفته می شد، جای تاسف و تاثر نبود ولی وقتی یک مقام مسوول آن هم در یک جایگاه حقوقی ، چنین سخنی را که با اصول اولیه حقوق بین الملل سازگاری ندارد به زبان بیاورد، یا باید به سواد حقوقی او تردید کرد و یا باید به تصریح گفت که روح زیاده خواه صدام در کالبد سیاستمداران جدید عراقی حلول کرده است با این تفاوت که صدام توافقنامه الجزایر را صادقانه و البته ناشیانه در مقابل دوربین های تلویزیونی پاره کرد ولی حاکمان جدید عراق "مزورانه" درصدد عبور از این توافقنامه تاریخی هستند تا بلکه بتوانند کاری را که صدام در طول جنگ هشت ساله نتوانست انجام دهد، عملی کنند و مرزهای ایران را به نفع خود دستخوش تغییر کنند!

البته، خوشبختانه وزارت امور خارجه ایران پیشتر بیانیه ای منتشر کرده و رسما اعلام داشته است که درباره این توافقنامه، قائل به هیچگونه مذاکره ای نیست و آن را قطعی و لایتغیر می داند.

با این حال، باید این گونه سخن گفتن عراقی ها را برغم بی ارزش بودنشان، نشانه ای منفی در رویکرد و شخصیت سیاسی شان بدانیم و آگاه باشیم که آنان، در کمین هستند تا زهر خود را بریزند هر چند که اگر صدام با آن جنگ بزرگ توانست ذره ای از وسعت ایران بکاهد ، این سیاست بازان تازه به دوران رسیده نیز خواهند توانست با مفت گویی هایشان خاک ایران را به خاک خودشان ملحق کنند!

اما سخنی کوتاه با معاون حقوقی وزیر خارجه عراق:

آقای محمد الحاج حمود!

استدلال کرده اید که چون توافقنامه الجزایر در زمان نظام شاه در ایران و نظام صدام در عراق منعقد شده و اکنون هر دو نظام سیاسی عوض شده اند، باید در آن بازنگری شود.

با این اوصاف، اصل تشکیل کشور عراق نیز چون به توافقات مربوط به نظام های سیاسی سابق بوده است، زیر سوال می رود! وانگهی خود شما نیز با این استدلال مضحکی که بدان پرداخته اید، بهتر است در کلیه اقدامات حقوقی خود که در زمان نظام گذشته انجام داده اید ، از جمله عقدازدواج تان تجدید نظر کنید زیرا که در زمان رژیم گذشته صورت گرفته و ای بسا نیاز باشد مورد بازبینی قرار گیرد!

گذشته از این ، اگر بدون سواد حقوقی بر مسند معاونت حقوقی وزارت خارجه یک کشور تکیه زده اید ، از یک نفر حقوقدان وارد به مسائل بین المللی بخواهید کنوانسیون 1969 و 1987 ، از جمله مواد 30،31 و 34 آن در باب جانشینی دولت ها و تکلیف معاهدات آنها را برایتان به زبان عربی توضیح دهد و قاعده "in rem" را که بر اعتبار معاهدات بین المللی دلالت دارد یادتان بدهد تا بعد از این ، این گونه عقده هایتان را جاهلانه فریاد نکنید ، عرض خود نبرید و زحمت دیگران ندارید .

کانال عصر ایران در تلگرام