از قانون گریزی مدعیان ارزشگرایی تا یک بام و دو هوای درصدها!

عصرایران - انتخابات تعیین نماینده مدیران مسؤول رسانه ها در "هیأت نظارت بر مطبوعات" روز گذشته در تالار وحدت برگزار شد و نهایتاً حسین انتظامی با اکثریت آراء نماینده رسانه ها در هیأت نظارت شد.

هر چند این انتخابات، یک روند کاملاً صنفی است اما برخی کوشیدند بدان سمت و سوی سیاسی بدهند و بعد از برگزاری انتخابات نیز بر تلاش خود استوار هستند!
این جریان پیش از انتخابات کوشید با بسیج نیروهای خود و کاندیداتوری برخی از چهره هایش در انتخابات به پیروزی برسد که البته اقدامی منطقی و قابل انتظار بود.
با این حال، بعد از این که متوجه شدند اکثر رسانه ها به جریان آنها رغبتی ندارند و شکست کاندیداهایشان نیز حتمی و قطعی است، از انتخابات کناره گیری کردند. این هم اشکالی ندارد و یک پدیده طبیعی در انتخاباتی می تواند رخ دهد.

اشکال کار در اینجاست که به جای پذیرش واقعیتی به نام عدم محبوبیت در میان جامعه مطبوعاتی، رو به فرافکنی آورده اند و از عصر روز گذشته که نتیجه انتخابات مشخص شد، می کوشند با ارائه تفسیرهای عجیب و غریب، رأی جامعه مطبوعاتی ایران را زیر سؤال ببرند.

در این باره نکات زیر قابل تأمل است:

1 - کسانی که همواره تحریم کنندگان انتخابات را نکوهش می کنند، چرا این انتخابات که در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی برگزار شد را عملاً تحریم کردند؟
در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری، کسی که تحریم می کند، ای بسا به این خاطر است که نمی تواند خودش کاندیدا شود یا در بین کاندیداها، فردی که همسو با خود باشد را نمی یابد  و بنابراین در انتخابات شرکت نمی کند.
اما در انتخابات هیأت نظارت بر مطبوعات، همه مدیران مسؤول رسانه ها، می توانستند کاندیدا شوند و محدودیتی در کار نبود بنابراین توجیهاتی مانند این که چون جریان فکری ما در انتخابات نبود، شرکت نکردیم، از اساس مردود است.

2 - برخی انصراف دهندگان از انتخابات گفتند در اعتراض به نابرابر بودن رقابت، از آن کنار می روند. این سخن آنان مانند این است که فدراسیون فوتبال مالدیو در یک تورنمنت جهانی با برزیل همگروه شود و بگوید چون رقابت ما با برزیل نابرابر است ، در اعتراض به این مسأله از رقابت ها کنار می رویم!

3 - حضور حسین انتظامی را بهانه کردند و گفتند چرا او که معاون مطبوعاتی است، کاندیدا شده است؟
 اولاً انتظامی نه به عنوان معاون مطبوعاتی که به عنوان مدیر مسؤول یکی از نشریات کاندیدا شده بود (همه مدیران مسؤول طبق نص صریح قانون از این حق برخوردارند و کسی نمی تواند آنها را از حق قانونی خود منع کند.

ثانیاً رأی دادن هم مخفی بود و هر کس می توانست رأی خود را به طور کاملاً شخصی بر تعرفه رأی بنویسد ، تا کند و داخل صندوق بیندازد. بنابراین شائبه داشتن ملاحظات خاص هم منتفی است.ضمن این که رأی اخیر نشان داد که جامعه مطبوعاتی از عملکرد وی رضایت دارد.
نکته مهم که نباید مغفول بماند این است که رأی اصحاب رسانه به انتظامی، ناظر بر شخص وی است نه عنوانش، کما این که در 5 دوره گذشته نیز وی با فاصله زیادی از رقیبانش، بیشترین آرا و اعتماد رسانه ها را به خود جلب کرده بود و این بار هم همان شد که قبلاً می شد.

ثالثاً  نماینده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در هیأت نظارت بر مطبوعات، شخص وزیر است، نه معاون مطبوعاتی.(اساساً هیأت نظارت یک تشکل فراقوه ای است که از همه قوا و نیز حوزه علمیه و شورای عالی انقلاب فرهنگی در آن نماینده دارند و وزیر ارشاد تنها یکی از 7 عضو آن است.)

رابعاً مگر جز این است که قانون باید ملاک باشد و مگر در قانون، منعی وجود دارد؟ مگر همین معترضان امروز نبودند که به نقل از حضرت امام (ره) به کسانی که در انتخابات ریاست جمهوری رأی شورای نگهبان را قبول نداشتند می گفتند: غلط می کنی قانون را قبول نداری، قانون تو را قبول ندارد.

آیا در اینجا هم خودشان قانون را قبول ندارند؟

4 - شائبه غیر شفاف بودن انتخابات هم مردود است زیرا رأی گیری در مقابل چشم همه رأی دهندگان برگزار شد. آرا مقابل چشم همه آنها از صندوق های شیشه ای بیرون آمد، همان جا جلوی چشم همه شمارش شد و همه به طور همزمان نتایج را دیدند.(تصاویر کاملاً گویاست)

5 - گفتند و تیتر کردند که انتظامی 305 رأی آورده است و با توجه به تعداد کل رسانه ها، وی نماینده تنها 7 درصد رسانه هاست. این در حالی است که 319 مدیر مسؤول در انتخابات شرکت کردند و بقیه نیز همانند دوره های قبل، شرکت نکردند که یک رویداد معمول در همه دوره هاست.

البته ما نیز اصرار نداریم با روش محاسبه آنها مخالفت جدی کنیم ولی معتقدیم که یک بام و دو هوا نمی شود. مثلاً مهرداد بذرپاش که از حوزه انتخابیه تهران، ری، اسلامشهر و شمیرانات به مجلس شورای اسلامی راه یافته، تنها 271 هزار رأی دارد. لذا با حساب خودشان جناب بذرپاش نماینده تنها 5 درصد از مردم این حوزه انتخابیه است و همین طور عزیزانی مانند رسایی، کوچک زاده، آلیا، افتخاری، حسینیان، مظفر، نبویان و ... .(لینک آرا)

به هر حال بهتر است آقایان به جای فرافکنی و حاشیه پردازی، بکوشند دریابند که چرا جامعه مطبوعاتی کشور به آنها اعتماد نمی کند به گونه ای که در دوره قبل رأی نیاورند و این دوره هم ترجیح دادند رقابت نکنند. پاسخ منطقی و وجدانی به این سؤال، مشکل آنها را نه فقط در انتخابات هیأت نظارت بر مطبوعات که در بقیه امور سیاسی و اجتماعی هم حل می کند.