بازخوانی نظر رهبری درباره قمه زنی و ...

در ایام شهادت امام حسین (ع) تصاویری از قمه زنی منتشر شده تا جایی که عکس صفحه اول یاهو به این مسئله پرداخته است.

با این حال بسیاری از مراجع قمه زنی را امری مذموم و انحرافی دانسته و مقلدان خود را از انجام آن نهی کرده اند.

رهبر انقلاب در سال 1373 در این باره در جمع روحانيون استان «كهگيلويه و بوير احمد»  بیاناتی داشته اند که بخش مربوط به قمه زنی را در ادامه می خوانید.

بنده خيلي متأسفم که بگويم در اين سه، چهار سال اخير، برخي کارها در ارتباط با مراسم عزاداري ماه محرّم ديده شده است که دستهايي به غلط، آن را در جامعه ما ترويج کرده اند. کارهايي را باب مي کنند و رواج مي دهند که هر کس ناظرِ آن باشد، برايش سؤال به وجود مي آيد. به عنوال مثال، در قديم الايام بين طبقه عوام النّاس معمول بود که در روزهاي عزاداري، به بدن خودشان قفل مي زدند! البته، پس از مدتي، بزرگان و علما آن را منع کردند و اين رسمِ غلط برافتاد. اما باز مجدّداً شروع به ترويج اين رسم کرده اند و شنيدم که بعضي افراد، در گوشه و کنار اين کشور، به بدن خودشان قفل مي زنند! اين چه کارِ غلطي است که بعضي افراد انجام مي دهند!؟

قمه زدن نيز همين طور است. قمه زدن هم از کارهاي خلاف است. مي دانم عدّه اي خواهند گفت: «حق اين بود که فلاني اسم قمه را نمي آورد.» خواهند گفت: «شما به قمه زدن چه کار داشتيد؟ عدّه اي مي زنند؛ بگذاريد بزنند!» نه؛ نمي شود در مقابل اين کارِ غلط سکوت کرد. اگر به گونه اي که طي چهار، پنج سال اخيرِ بعد از جنگ، قمه زدن را ترويج کردند و هنوز هم مي کنند، در زمان حيات مبارک امام رضوان الله عليه ترويج مي کردند، قطعاً ايشان در مقابل اين قضيه مي ايستادند.

 کارِ غلطي است که عدّه اي قمه به دست بگيرند و به سر خودشان بزنند و خون بريزند. اين کار را مي کنند که چه بشود؟! کجاي اين حرکت، عزاداري است؟! البته، دست بر سر زدن، به نوعي نشانه عزاداري است. شما بارها ديده ايد، کساني که مصيبتي برايشان پيش مي آيد، برسروسينه خود مي کوبند.

اين نشانه عزاداري معمولي است. اما شما تا به حال کجا ديده ايد که فردي به خاطر رويکرد مصيبتِ عزيزترين عزيزانش، با شمشير برمغز خود بکوبد و از سرِ خود خون جاري کند؟! کجاي اين کار، عزاداري است؟! قمه زدن، سنّتي جعلي است. از اموري است که مربوط به دين نيست و بلاشک، خدا هم از انجام آن راضي نيست. علماي سلف دستشان بسته بود و نمي توانستند بگويند «اين کار، غلط و خلاف است.» امروز روز حاکميت اسلام و روز جلوه اسلام است.

 نبايد کاري کنيم که آحاد جامعه اسلامي برتر، يعني جامعه محبِّ اهل بيت عليهم السّلام که به نام مقدس ولي عصر ارواحنافداه، به نام حسين بن علي عليه السّلام و به نام اميرالمؤمنين عليه الصّلاةوالسّلام، مفتخرند، در نظر مسلمانان و غيرمسلمانان عالم، به عنوان يک گروه آدمهاي خرافي بي منطق معرفي شوند.

من حقيقتاً هر چه فکر کردم، ديدم نمي توانم اين مطلب - قمه زدن - را که قطعاً يک خلاف و يک بدعت است، به اطّلاع مردم عزيزمان نرسانم. اين کار را نکنند. بنده راضي نيستم. اگر کسي تظاهر به اين معنا کند که بخواهد قمه بزند، من قلباً از اوناراضي ام.

اين را من جدّاً عرض مي کنم. يک وقت بود در گوشه و کنار، چند نفر دوْرِ هم جمع مي شدند و دور از انظار عمومي مبادرت به قمه زني مي کردند و کارشان، تظاهر - به اين معنا که امروز هست - نبود. کسي هم به خوب و بدِ عملشان کار نداشت؛ چرا که در دايره محدودي انجام مي شد. اما يک وقت بناست که چند هزار نفر، ناگهان در خياباني از خيابانهاي تهران يا قم يا شهرهاي آذربايجان و يا شهرهاي خراسان ظاهر شوند و با قمه و شمشير برسر خودشان ضربه وارد کنند. اين کار، قطعاً خلاف است.

امام حسين عليه السّلام، به اين معنا راضي نيست. من نمي دانم کدام سليقه هايي و از کجا اين بدعتهاي عجيب و خلاف را وارد جوامع اسلامي و جامعه انقلابي ما مي کنند؟!

اخيراً يک بدعت عجيب و غريب و نامأنوس ديگر هم در باب زيارت درست کرده اند! بدين ترتيب که وقتي مي خواهند قبور مطهّر ائمّه عليهم السلام را زيارت کنند، از درِ صحن که وارد مي شوند، روي زمين مي خوابند و سينه خيز خود را به حرم مي رسانند! شما مي دانيد که قبر مطهّر پيغمبر صلواةالله عليه و قبور مطهّر امام حسين، امام صادق، موسي بن جعفر، امام رضا و بقيه ائمّه عليهم السّلام را همه مردم، ايضاً علما و فقهاي بزرگ، در مدينه و عراق و ايران، زيارت مي کردند. آيا هرگز شنيده ايد که يک نفر از ائمّه عليهم السّلام و يا علما، وقتي مي خواستند زيارت کنند، خود را از درِ صحن، به طور سينه خيز به حرم برسانند؟! اگر اين کار، مستحسن و مستحب بود و مقبول و خوب مي نمود، بزرگان ما به انجامش مبادرت مي کردند. اما نکردند. حتي نقل شد که مرحوم آيت الله العظمي آقاي بروجردي رضوان الله تعالي عليه، آن عالم بزرگ ومجتهد قوي و عميق و روشنفکر، عتبه بوسي را با اين که شايد مستحب باشد، منع مي کرد.

 احتمالاً استحبابِ بوسيدن عتبه، در روايت وارد شده است. در کتب دعا که هست. به ذهنم اين است که براي عتبه بوسي، روايت هم وجود دارد. با اين که اين کار مستحب است، ايشان مي گفتند «انجامش ندهيد، تا مبادا دشمنان خيال کنند سجده مي کنيم؛ و عليه شيعه، تشنيعي درست نکنند.» اما امروز، وقتي عدّه اي وارد صحن مطهّر علي بن موسي الرّضا عليه الصّلاةوالسّلام مي شوند، خود را به زمين مي اندازند و دويست متر راه را به طور سينه خيز مي پيماند تا خود را به حرم برسانند! آيا اين کار درستي است؟ نه؛ اين کار، غلط است.

 اصلاً اهانت به دين و زيارت است. چه کسي چنين بدعتهايي را بين مردم رواج مي دهد؟ نکند اين هم کار دشمن باشد؟! اينها را به مردم بگوييد و ذهنها را روشن کنيد.