رضا ساکی در ستون طنز روز ایسنا نوشت:
گفتوگوی اختصاصی با یک دلواپس:
- سلام. خودتان را معرفی کنید.
- یک دلواپس. 
- اسم و فامیل منظورم بود.
- چه فرقی میکند، بنویس دلواپس دلواپسی. 
- شغلتان چیست؟
- الان بیشتر دلواپسی. 
- یعنی دلواپسی شغلتان است؟
- شما کر هستید؟ 
- نه.
- پس چرا حرفهای من را تکرار میکنید؟ 
- آخر مگر دلواپسی شغل است؟
- بله، در شرایط کنونی یکی از شغلهای حساس است که میتواند درآمدزا هم باشد. 
- چه میکنید؟ یعنی در شغل دلواپسی چه میکنید؟ چه خدماتی به مردم ارایه میدهید؟
- مهمترین خدمتمان ایجاد استرس در جامعه و ایجاد شک نسبت به عملکرد دولت و فراهم کردن زمینه سکته است. 
- قبلا هم دلواپس میشدید؟
- دلواپس نه اما نگران میشدیم. 
- یعنی چشم بر روی کارهای آن دولت میبستید؟
- ببینید ما خودمان دلواپس نمیشویم، یعنی تا بخشنامهاش نیاید، عادی هستیم. 
- یعنی دستور میگیرید برای دلواپسی؟
- معمولا با پیامک اطلاع داده میشود، بعد مثلا فلان نمایندگان ما در فلانجا دلواپس میشوند یا فلان تیتر دلواپسانه زده میشود. 
- حرکت بعدی شما بعد از دلواپسی چیست؟
- ببینید دلواپسی یک هشدار نرم بود. مرحله بعدی دیگر نرمش نداریم. 
- چه باید کرد تا کار به مرحله بعدی نکشد؟
- راستش ما مراحل قبلی را سیو کردهایم. مگر این که دوباره از سر بازی کنیم. 
- بله؟
- بله! 
باقی بقایتان