عصرایران - در اواخر دولت دهم ، اتفاق غم انگیزی در بابلسر رخ داد. ماجرا از این قرار بود که یک قلاده خرس قهوه ای ، با اجازه رسمی سازمان محیط زیست به یک "باغ پرندگان" خصوصی واگذار شد و این در حالی بود که اساساً آنجا برای نگهداری حیواناتی مانند خرس مناسب نبوده و با توجه به فضای کوچکش ، حداکثر می شد در آن پرنده نگه داشت!

این تازه اول ماجرای خرس نگون بخت بود ، چون شرایط نگهداری او ، بدتر از وضعیت اسرای جنگ جهانی دوم بود. مالک خرس که خیالش از بابت محیط زیست و بازرسی های آنان راحت بود(!) زنجیری بر گردن او انداخت و به زمینش بست. شاهدان و تصاویر این گونه روایت می کنند که خرس ، آنقدر دور خودش چرخیده که محل نگهداری اش ، نسبت به زمین های اطرافش گود تر شده است.

سرانجام عکس هایی از این خرس در اینترنت منتشر شد و به دست مسوولان جدید محیط زیست رسید تا بلکه گشایشی در کار این حیوان مظلوم صورت گیرد و چنین هم شد: سازمان حفاظت محیط زیست ، شکایتی علیه صاحب باغ وحش تنظیم کرد تا خرس را از این وضعیت اسفناک که آه از نهاد هر انسان با وجدانی بلند می کند ، نجات دهند.

در دل این ماجرا نکات قابل تأملی وجود دارد:

1 - از منظر نماد شناسی ، این ماجرا نشانه ای از نوع نگاه دولت دهم به مقوله محیط زیست است. اگر صاحب باغ پرندگان ، این خرس را از قاچاقچیان خریده بود ، باز می شد محیط زیست را بی گناه دانست که خبر نداشته، اما طنز تلخ داستان این است که با امضای مسوولان وقت محیط زیست ، یک حیوان زبان بسته به محیطی اسفناک منتقل و متحمل رنج های بی شمار شده است.

با تأسف فراوان باید گفت که این رفتارهای نابخردانه ، در موضوعات دیگری جز محیط زیست هم رواج داشته و 8 سال از عمر کشور را تحت الشعاع خود قرار داده است.
کارنامه دولت قبل، باید درس عبرتی برای دولت جدید باشد و به گونه ای عمل نکند که در پایان عمرش ، مردم و تاریخ درباره اش قضاوت منفی داشته باشند.

2 - نکته مهم و امیدوار کننده این است که مردم نسبت به محیط زیست حساس شده اند. این مردم بودند که از خرس بینوا عکس گرفتند، درباره اش مطلب نوشتند، در سایت ها و شبکه های اجتماعی آن را به اشتراک گذاشتند و خواستار نجات خرس ستمدیده شدند.

امیدواریم این حساسیت ، همچنان رو به رشد باشد و در رفتارهای فردی ما در تعامل با محیط زیست ، مانند زباله نریختن در طبیعت، مدیریت مصرف سوخت برای جلوگیری از آلودگی هوا ، مصرف کمتر کاغذ ، حفظ درختان ، مهربانی با حیوانات و ... بیش از پیش جلوه گر شود.

3 - موضوع دیگر -که این هم خوشایند است- این که فضای مجازی در ایران ، کارکرد واقعی اش را یافته است و در کنار برخی استفاده های نادرستی که از شبکه اینترنت می شود - مثل همه جای دنیا - شهروندان ایرانی دریافته اند که می توانند بهره برداری های بسیار مثبتی از این فضا داشته باشند و نتیجه هم بگیرند. فرهنگ استفاده از اینترنت در ایران ، روند متعالی و رو به رشدی را طی می کند.

4 - توجه مسوولان محیط زیست به آنچه در فضای مجازی می گذرد نیز رویکرد خجسته ای است. در سال های گذشته ، برای آن که مسوولی به واکنش در آید باید روندهای طولانی بروکراتیک طی می شد ولی اکنون اینترنت ، سدهای اداری را در می نوردد ، از مقابل رئیس دفتر مسوولان رد می شود و درهای بسته را می گشاید. مسوولان نیز عمدتاً واکنش نشان می دهند و این باور در جامعه به یک فرهنگ تبدیل شده که اگر مسوولی به آنچه در فضای مجازی درباره حوزه کاری اش می گذرد پاسخگو نباشد، مسوولیت گریز است و شایسته نکوهش.

کانال عصر ایران در تلگرام