چرا دانش‌آموزان گروه گروه برای دیدن «معراجی‌ها» به سینما برده می‌شوند؟!

این روز‌ها بچه دبستانی‌ها هم به دیدن «معراجی‌ها»یی می‌روند که مخصوص بزرگسال است در حالی که ده‌ها فیلم کودک در کمد‌های بنیاد سینمایی فارابی خاک می‌خورند؛ آیا این‌گونه می‌خواهیم نسل آینده‌مان را «سینمارو» تربیت کنیم؟!

به گزارش ایسنا، این روز‌ها «معراجی‌ها»ی مسعود ده‌نمکی روی پرده رفته است و طبق اعلام پخش‌کننده‌ این فیلم «در 13 روز اکرانش به فروش 360 میلیون تومانی در کل کشور دست پیدا کرده که برای اسفندماه، فروشی فوق‌العاده‌ای است.»

این فیلم در یک هفته گذشته مخاطبان ویژه‌ای داشته است: بچه مدرسه‌ای‌هایی که گروه گروه به سینما برده می‌شوند و در فقدان اکران یک فیلم کودکِ خوب و مناسب، «معراجی‌ها» را می‌بینند.

به عنوان مثال، شنبه ظهر (10 اسفندماه) دانش‌آموزان دبستان پسرانه امیرکبیر تهران در سینما «شکوفه» به دیدن «معراجی‌ها» نشستند. ردیف‌های جلوتر برای دانش‌آموزان کلاس‌های پایین‌تر و ردیف‌های بالاتر برای سال‌بالایی‌ها بود.

قبل از اکران فیلم، تقریبا می‌شود گفت که بچه‌ها در سالن آرام نمی‌گرفتند و بعد از شروع فیلم هم چند نفری با هم صحبت می‌کردند. هر از گاهی صدای خنده بچه‌ها با دیدن چهره اکبر عبدی و دیگر بازیگران و حرکات‌شان بلند می‌شد، البته بعید به نظر می‌رسید که بچه‌های دوم و سوم ابتدایی خیلی متوجه مقصود فیلم و دیالوگ‌های «معراجی‌ها» بشوند اما در هر صورت «معراجی‌ها» اگر هیچ چیز هم برای‌شان نداشت، می‌توانستند یک ساعتی از فیلم را با حرکات بازیگران بخندند و شاد باشند.

وقتی از چند نفر از این بچه‌ها پرسیدیم که تا حالا به سینما آمده‌اند، همه‌شان در یک جمله متفق‌القول بودند. همه آن‌ها سال قبل برای دیدن «کلاه قرمزی» به سینما رفته بودند و به قول یکی از آن‌ها «آقا اجازه؟! آنقدر قشنگ بود که ما دو بار رفتیم سینما».

در اینکه فیلمی مانند «معراجی‌ها» برای بچه دبستانی‌ها به عنوان یک برنامه تفریحی از سوی مدرسه مناسب است یا نه، می‌شود بحث کرد، گفت و شنید اما جای این پرسش باقی می‌ماند که وقتی فیلم‌های مناسبی برای کودکان ساخته نشده یا مانند حجم عظیم فیلم‌های کودک ساختِ بنیاد فارابی اکران نمی‌شود، چگونه انتظار داریم که مردان و زنان آینده جامعه، سینما رفتن را از کودکی بیاموزند و از آن به عنوان یک تفریح سالم لذت ببرند؟!

به گزارش ایسنا، با توجه به وضعیت اقتصادی نامناسب جامعه که طبیعتا بودجه‌های عمومی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، مدرسه‌هایی که شهریه‌های چند میلیون تومانی از دانش‌آموزان‌شان نمی‌گیرند، تلاش می‌کنند مانند ماه‌های گذشته از بلیت‌های نیم‌بهایی که سینماداران و دفاتر پخش برای‌شان فراهم می‌کنند، بیشتر استفاده کنند.

شاید وقت آن است که دفاتر پخش، سینماداران و در رأس آن‌ها، رییس سازمان سینمایی که در گفت‌وگو‌هایش از «دغدغه برای تربیت نسل سینما‌رو برای آینده» سخن می‌گوید، برای این موضوع فکری کند تا شاید مدرسه‌های بتوانند در سانس‌های اختصاصی، فیلم‌های کودکِ در کمد مانده‌ی بنیاد فارابی را روی پرده ببینند و لذت ببرند؛ نه فیلم‌هایی که شاید چندان تناسبی با سن کودکان مقطع ابتدایی و راهنمایی ندارند. دقیقا مانند بچه مدرسه‌ای‌هایی که در دوران راهنمایی به دیدن فیلم خارجی «هفت - Seven» (یکی از ده‌ها فیلم‌ ترسناک برتر دنیا در رنکینگ‌های بین‌المللی) برده شدند و خبرنگار ایسنا هم در آن سال‌ها یکی از این بچه مدرسه‌ای‌ها بود!

آمریکا: دور تازه گفت‌وگوها با ایران به زودی برگزار می‌شود

تماشاخانه

تد باندی ؛ قاتلی کاریزماتیک و خونسرد که آمریکا را به وحشت انداخت (فیلم)

فنچ های بال سفید تنها لانه سازان یخچالهای طبیعی / خانه‌ای ۵۵۰۰ متر بالاتر از سطح دریا (فیلم)

فیلم های دیگر