عضو هیات مدیره فیفا:همبستگی مسلمانان جهان باعث تصویب حجاب شد

  از خداداد عزیزی خاطره خوشی ندارد و دوست ندارد درباره بازیکنی که ما را به جام جهانی فرانسه بُرد حرف بزند. می‌گوید اولین خاطره‌اش از ایران بازی ایران و استرالیا در مرحله مقدماتی جام جهانی 1998 است و هر ایرانی که حرفی در این مورد می‌شود لبخندی پهنای صورتش را می‌پوشاند. برای اولین بار به ایران آمد، اما کسی او را نمی‌شناخت، چرا که حتی فدراسیون فوتبال هم آمدنش را پوشش نداد و حضور بلاتر باعث شد تا آمدن مایا داد محسوس نباشد.

 مایا داد، نایب‌رئیس استرالیایی AFC و عضو هیئت‌رئیسه فیفا همزمان با ورد سپ بلاتر وارد ایران شد. وی در سال 1965 در آدلاید متولد شده و از سال 1985 تا 1996 فوتبال بازی کرده است. در سال 1986 به تیم ملی دعوت شد و در سال 1988 در اولین جام جهانی زنان شرکت کرد.

مایا داد در سال 2007 عضو کمیته اجرایی AFC شد و در سال 2013 به عضویت کمیته اجرایی فیفا درآمد. وی در سال 2012 جزو کسانی بود که استفاده از حجاب را در فوتبال تصویب کرد و جزو 27 نفری است که در فیفا تصمیم‌گیری می‌کند. اسمش در بین 100 زنی است که از نظر اقتصادی در مسائل مالی استرالیا در سال 2012 تاثیرگذار بوده است.

خبرنگار ورزشی فارس، درباره مسائل مختلفی با وی به گفت‌وگو نشسته که متن آن را در زیر می‌خوانید:

فارس: همایشی که در ایران برگزار شد را چطور دیدید؟

در ابتدای ورودم با مقامات بانوان ایرانی و فدراسیون فوتبال ایران دیدار داشتم. فهمیدم خانم‌ها در ایران مشتاق فوتبال هستند و دوست دارند پیشرفت کنند. در کنفرانس بلاتر هم حضور داشتم و پس از آن در کمپ تیم‌های ملی با بانوان فوتسالیست دیدار کردم.

فارس: حضور بلاتر در ایران چطور؟

بلاتر رئیس فدراسیون جهانی فوتبال است و خوشحال شدم همزمان با حضور من او هم به ایران آمده و احساس می‌کنم موضوع بزرگی در ایران بوده که رئیس فدراسیون جهانی به این کشور آمده است.

فارس: بانوان فوتسالیست ایران عنوان نایب‌قهرمانی آسیا را دارند و شما هم بازدیدی از تمرینات آنها داشتید، برنامه‌ای دارید که فوتسال را مانند فوتبال گسترش دهید؟

کمیته بانوان فوتبال بانوان آسیا همیشه روی استراتژی فوتبال کار می‌کند. فکر می‌کنم باید در قوانین بازبینی شود و مسابقات را بازبینی کنیم که آن را انجام می‌دهیم. برگزاری جام ملت‌های فوتسال مانند فوتبال از طریق کمیته فوتسال در آسیا و AFC مطرح شده و قانون آن در دست هیئت رئیسه است. باید منابع مالی و بودجه تصویب شود و ما هم از طرف کمیته بانوان AFC این پیشنهاد را داده‌ایم و مشکل این است که بودجه لازم وجود ندارد.

فارس: چقدر امیدوارید این بودجه تامین شود؟

خیلی امیدوارم. فکر می‌کنم برای غرب آسیا بیشتر از سایر کشورها مهم باشد. فوتسال برای این کشورها نسبت به فوتبال قابل دسترس‌تر است. یعنی امکانات فراهم‌تر است.

فارس: بلاتر درباره حجاب هم گفته است که 28 فوریه در این خصوص تصمیم قطعی گرفته می‌شود، چقدر می‌توانیم امیدوار باشیم این قانون تصویب شود؟

مطمئن هستم این قانون تصویب می‌شود و بعید می‌دانم این قانون که به مدت یک سال به طور آزمایشی انجام شده برداشته شده و ما به یک سال قبل بازگردیم و همان روال قبل باشد. تصویب این قانون مانند توپی است که وارد دروازه می‌شود. تا زمانی که شما ندیدید توپ وارد دروازه شده مطمئن نمی‌شوید که گل می‌شود. من این موضوع را حمایت می‌کنم و مطمئنم تصویب می‌شود.

 فارس: شما چقدر در تصویب حجاب برای بانوان فوتبالیست نقش داشتید؟

در نهایت هیئت‌رئیسه فیفا باید در این خصوص تصمیم بگیرد و فکر می‌کنم تمام افراد در هیئت اجرایی و هیئت رئیسه فیفا دوست دارند این قانون تصویب شود. یکی از کسانی که طرفدار حجاب بانوان بود، پرنس علی بود که واقعا حمایت کرد و کمپن حمایتی درباره حجاب راه انداخت. فکر نکنید فقط منطقه آسیا و ایران درگیر این موضوع بودند. بسیاری از افراد در جهان درگیر بودند و همبستگی مسلمانان و مردم جهان باعث تصویب این قانون شد. فکر می‌کنم بیش از 500 میلیون مردم جهان مسلمان بوده و از این موضوع خوشحال هستند.

فارس: بسیاری از کشورها از جمله ایران دوست دارند که با استعدادیابی فوتبال را گسترش داده و مانند دیگر کشورهای جهان حرفی برای گفتن داشته باشند، فیفا چه برنامه‌ای برای این کشورها دارد؟

سنین پایه برای ما بسیار مهم است و زنان زیادی دوست دارند فوتبال بازی کنند، اما اساس کار مهم است و اینکه فوتبال را از کجا و چطور شروع کنند و AFC دوره‌های مربیگری را به همین دلیل برگزار می‌کند و امیدوارم این دوره‌ها برای تمامی کشورها باشد و اینکه کار AFC فقط برگزاری چند مسابقه در رده‌های مختلف نباشد و بتواند بخش نونهالان را حمایت کند و این امتیاز را به کشورها بدهد که از مدرسان آنها استفاده کنند. برای آنکه باعث پیشرفت فوتبال پایه این کشورها شود.

فارس: شما جزو 3 زنی هستید که اسمش در فیفا ثبت شده، دومین زنی هستید که در هیئت اجرایی فیفا هستید، از وقتی به فیفا و AFC آمدید مهمترین دغدغه و هدفتان چه بوده است؟

برای حضور در این سمت برنامه‌ای نداشتم و شانس در خانه من را زد و این موقعیت نصیب من شد و از اول برنامه‌ریزی نداشتم. وقتی هم آمدم خواسته واقعی من درگیر کردن زنان در فوتبال بود. به عنوان مربی، بازیکن و داور و حتی در موقعیت‌های اجرایی و دوست نداشتم آنها فقط سمت داشته باشند بلکه بهترین باشند و حضور پررنگی داشته باشند.

با توجه به اینکه وکیل هستم و در کمیته قانون‌گذاری فیفا هم عضو هستم دوست دارم قوانین برای زنان درست باشد. حضور زنان در بدنه فوتبال از اهدافم بوده است.

فارس: الان به مدت زمانی که در فوتبال بوده‌اید و سمت داشته‌اید فکر می‌کنید به همه اهدافی که داشته‌اید رسیده‌اید؟

نه هنوز و اصلا فکر نمی‌کنم به چیزهایی که می‌خواستم رسیده‌ام، چرا که چیزهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد. هر روز که از خواب بیدار می‌شوم به این فکر می‌کنم که چه کارهای جدیدی برای انجام دادن در بخش بانوان هست. امروز یکی از چیزهایی که من را خوشحال کرد صحبت‌های بلاتر درباره حضور بانوان در استادیوم بود که ورود زنان به استادیوم یکی از دغدغه‌های اصلی بود. این یکی از مسائلی بود که رسانه‌های مختلف در بسیاری از جاها از من سوال می‌کردند و خوشحالم که بلاتر به همه اعلام کرد و با رئیس مجلس هم صحبت کرد. خوشحالم این موضوع به مجلس هم کشیده شد و امیدوارم سریعا تصویب شود. کسانی بودند که مشتاق بودند وارد استادیوم شوند و از من سوال می‌کردند که چه کاری می‌توانم برایشان انجام دهم.

فارس: این درخواست‌ها از طریق زنان ایرانی بود؟

وقتی این مسئله را متوجه شدم که زنان ایرانی از طریق فیس‌بوک و تیوتر برای من پیام می‌گذاشتند و این درخواست را داشتند و متوجه شدم این دغدغه بانوان است.

فارس: تعدادی از کشورها و مناطق محروم هستند که فوتبال و فوتسالی ندارند، آیا AFC و یا فیفا برنامه‌ای دارد تا این کشورها را هم درگیر کند؟

پروژه‌های گل فیفا مختص این کار هاست و علاوه بر آن برنامه‌های کمکی دارد که به آنها بودجه اختصاص می‌دهد و برای اینکه فوتبال آنها پیشرفت کند. در هر کشور 15 درصد بودجه فدراسیون‌ها مختص بانوان است.

فارس: اگر به گذشته برگردید دوباره فوتبال را انتخاب می‌کنید؟

حتما. بهترین بازی جهان فوتبال است.

فارس: چه شد فوتبال را انتخاب کردید؟ خانواده فوتبالی داشتید؟

در استرالیا 4 نوع فوتبال داریم و این نوعی که من بازی کردم معروفترین نیست و از طریق تلویزیون با آن آشنا و بعد علاقمند شدم. اولین نوع آن فوتبال استرالیایی است و سپس راگبی. خانواده فوتبالی هم نداشتم. طرفداران فوتبال بیشتر مهاجرین بودند که وارد استرالیا شدند. زمانی که بچه بودم، انجمن فوتبال ایتالیایی‌ها، انجمن کروات‌ها و صربستانی‌ها بود و این سوال برایم پیش آمده بود که در کدام انجمن بازی کنم؟ اقلیت بومی که فوتبال بازی می‌کردند کم بودند.

  فارس: خانواده‌تان چقدر حمایت می‌کردند؟

اولین کسی که در خانواده دیوانه‌وار عاشق فوتبال بود من بودم. خانواده‌ام از همان ابتدا حمایتم کردند و تا الان هم این حمایت ادامه دارد. هنگامی که به تیم ملی دعوت شدم خانواده‌ام بسیار خوشحال شدند. پدرم شنبه 91 ساله می‌شود و به همین دلیل به استرالیا باز می‌گردم و هنوز هم از اینکه به فوتبال رفتم خوشحال است. خوشحالم که دختر و پسرم هم عاشق فوتبال هستند.

فارس: شما در رشته حقوق تحصیل کردید، تضادی با فوتبال ندارد؟

فوتبال هم قانون دارد. در فوتبال نتیجه مهم است، همان طور که در قضاوت. هر تحصیلاتی که داشته باشید می‌توانید فوتبال را در کنار آن داشته باشید. اگر تحصیل‌کرده باشید و نظم و قانو را اجرا کنید می توانید آن را در فوتبال هم اجرا کنید.

فارس: بسیاری از بازیکنان وقتی فوتبال را کنار می‌گذارند به سراغ مربیگری می‌روند، دوست نداشتید آن را تجربه کنید؟

وقتی بازی کردن را کنار گذاشتم آنقدر فوتبال پیشرفت نکرده بود که شغل مربیگری را به عنوان شغل اول انتخاب کنم، به همین دلیل سراغ وکالت رفتم و حالا شغلم وکالت در فوتبال است.

فارس: بهترین و تلخ‌ترین خاطره زندگی فوتبالی‌تان چیست؟

زمانی که به عنوان بازیکن در اولین جام جهانی زنان در سال 1988 شرکت کردم، من مجبور بودم در هافبک دفاعی بازی کنم، پستی که هیچ وقت در آن بازی نکرده بودم و می‌ترسیدم گل بخوریم، وقتی بازی را بردیم خیلی خوشحال شدم که توانستیم یک بر صفر برزیل را شکست دهیم.

تلخ‌ترین خاطره‌ام، مربوط به آسیب‌دیدگی‌ام از ناحیه زانو در سال 1995 بود.

فارس: اولین بار است به ایران آمدید، مردم ایران را چطور دیدید؟

چیزی که درباره ایران شنیده بودم این بود که مردم خوبی دارند. در استرالیا ایرانیان زیادی زندگی می‌کنند و همه می‌گویند مردمان خوبی هستند و وقتی به ایران آمدم تحت تاثیر این حرف قرار گرفته بودم. متاسفانه نتوانستم خیلی مکان‌ها را ببینم چرا که درگیر فوتبال بودم. امیدوارم به زودی برگردم و دفعه بعد که آمدم یک فوتبال خوب را با زنان ایرانی در استادیوم ببینم.

فارس: اولین خاطره‌تان از ایران چیست؟

اولین خاطره‌ام مربوط به بازی ایران و استرالیا برای مقدماتی جام جهانی در سال 1998 است. هر وقت درباره این موضوع با ایرانی‌ها صحبت می‌کنم بسیار خوشحال می‌شوند و لبخند بزرگی روی صورتشان می‌نشیند. ایران و استرالیا هر دو به جام جهانی برزیل صعود کرده‌اند و باید ببینیم در قرعه‌کشی به هم می‌رسند یا نه، اما امیدوارم در فینال مقابل یکدیگر قرار بگیرند.

فارس: آینده ایران را چطور می‌بینید؟

ایران کشوری است که مردم آن دیوانه‌دار فوتبال را دوست دارند و فوتبال ایران روز به روز بهتر می‌شود و پیشرفت می‌کند. فوتبال در خون همه آنها است و با حضور زنان و با اضافه کردن آنها در سیستم‌شان فوتبال ایران بهتر می‌شود. امسال برای 2014 در فینال جام آسیا ما یک کشور از غرب آسیا داریم، دور نمی‌بینم که ایران جزو آنها باشد.

فارس: برنامه‌ای برای برگزاری دیدار دوستانه فوتبال بانوان ایران و استرالیا دارید؟

نظرم مثبت است، اما باید با سرمربی‌مان صحبت شود.

فارس: سرمربی شما قبلا هدایت اردن را برعهده داشت؟ این مربی قرار بود به ایران بیاید، اما اردنی‌ها ما را پشیمان کردند؟

اولین مربی زن است که به استرالیا آمده است. من شکایتی ندارم و مربی خوبی است. یکی از مربیانی است که دوره حرفه‌ای مربیگری یوفا را دارد و گرفتن این مدرک بسیار سخت است.

تاریخ‌سازی در استقلال؛ ساعده سیما نخستین سخنگوی زن باشگاه شد

تماشاخانه

چرا ژاپن در جنگ جهانی دوم به شوروی حمله نکرد؟ (فیلم)

انفجار مرگبار بندرعباس: فاجعه‌ای با تبعات گسترده زیست‌محیطی و انسانی / زباله‌های خطرناک و فلزات سنگین (فیلم)

فیلم های دیگر