گزارشی از مراسم یادبود حسین پناهی

 در مراسم یادبود حسین پناهی بازیگر از او به عنوان هنرمندی بی‌آلایش و زلال که در هیچ چارچوب و سبکی نمی‌گنجد، یاد شد.

به گزارش ایسنا مراسم نهمین سال‌روز درگذشت «حسین پناهی» شامگاه 27 مهرماه با حضور جمعی از علاقه‌مندان این هنرمند در مجموعه‌ی «تئاتر شهر» برگزار شد.

حسین پناهی روحی شفاف و بزرگ داشت

در ابتدای این مراسم رضا صفریان شاعر و از دوستان حسین پناهی در سخنانی گفت: واقعا «حسین» را تنها از یک جهت نمی‌توان دوست داشت چون او هزاران جهت داشت. یادم می‌آید روزهایی که «حسین» پیش من می‌آمد، همیشه احساس آرامش می‌کردم، احساسی که تا چند روز برایم باقی می‌ماند.

او افزود: حسین پناهی کسی بود که در نگاهش، رفتارش‌ بهتر شناخته می‌شد تا در آثار هنری‌اش. البته در آثارش هم همان حسین بود ولی در بند و اسیر. او در تمام وجودش از تاریکی خالی بود نه نسبت به کسی احساس منفی داشت و نه در دلش از کسی شکوه و شکایتی داشت. هرجا که می‌نشست حرف‌هایش آرامش دهنده بود، حسین دارای روحی شفاف و بزرگ بود که در این دنیا و روابط نمی‌گنجید، با این حال او در درون خودش در صلح بود.

حسین پناهی آرامش عجیبی داشت

در ادامه‌ی این مراسم، فردوس کاویانی بازیگر در سخنانی گفت: واقعا آدم درباره‌ی «حسین پناهی» چه می‌تواند بگوید؟! برای من که مشخص نشد که حسین دنبال چه چیزی در زندگی بود، همیشه گوشه گیر بود و تنها می‌نشست و فکر می‌کرد. شاید به دنبال ثابت کردن چیزی برای خودش و دیگران بود. او بسیار دوست داشتنی بود من وقتی یاد حسین می‌افتم انگار آرامش عجیب و غریبی می‌گیرم.

حسین پناهی گل وحشی قشنگی بود

همچنین مسعود جعفری جوزانی کارگردان که سابقه همکاری با حسین پناهی را دارد در صحبت‌هایی گفت: حسین مثل گل وحشی بود. اوشکل آکادمیک نداشت، نمی‌شود حسین را به فلسفه و کلام وصل کرد، حسین گل وحشی قشنگی بود که در کهکیلویه روییده بود.

او افزود: او در بازیگری هم در هیچ سبکی نمی‌گنجید، همیشه خودش بود. هر وقت می‌خواست نقشی را بازی کند آنقدر کلانجار می‌رفت تا بتواند نقش خودش را بازی کند، حسین صندوقچه‌ای پر از سوال بود .

این کارگردان ادامه داد: اگر حسین را بخواهیم در چارچوبی قرار بدهیم دیگر حسین نیست. او از مساله ذهنیت و آموختنی فاصله گرفته بود و به عالم معنی نزدیک شده بود، برای همین بود که یک مقدار بی خیال بود. حسین خیلی ساده از بین ما رفت. ما اگر ناراحت هستیم به خاطر خودمان ناراحتیم که دلمان برایش تنگ می‌شود.

زبان مرحوم پناهی بی آلایش وزلال بود

در مراسم یادبود حسین پناهی همچنین ولی‌الله شجاع‌پوریان معاون اجرایی شورای شهر تهران در سخنانی گفت: حوزه جغرافیایی کهکیلویه و بویراحمد آدم‌های بسیار بزرگی را پرورش داده است اما مرحوم حسین پناهی در آن منطقه جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص داده است. امروز حتی در فرهنگ شفاهی مردم کهکیلویه وبویراحمد جملات قصار مرحوم پناهی جاری و ساری است، مرحوم پناهی زبانش بی‌آلایش ،‌ پاک و زلال بود.

او ادامه داد: به رغم اینکه پناهی رشد فراوانی کرد اما هیچ گاه خاستگاه قومی خویش را فراموش نکرد. بدون اغراق در طرح فرهنگ این منطقه جایگاه فخیم و اصیلی دارد .

معاون اجرایی شورای شهر همچنین تصریح کرد: یکی از پدیده‌های شومی که بر جان فرهنگ مملکت ما دست درازی کرده است پدیده نفاق و چند رویی است، آدم‌ها نقشی را بازی می‌کنند که برای خود آنها نیست. این بیماری آنقدر در مناسبات جامعه سایه افکنده که افراد به راحتی خط و چهره عوض می‌کنند. در این شرایط است که یک رنگی کیمیا است. حسین پناهی حتی در جامعه هنری که ایفای نقش لازمه کار است، سعی می‌کرد جوهره واقعی خود را نشان دهد.

او در بخش پایانی صحبت‌هایش گفت: ما باید به او به عنوان نمادی در جامعه‌مان افتخار کنیم.

حسین پناهی در هیچ هندسه‌ای تعریف نمی شد

در بخشی از این مراسم با حضور فردوس کاویانی‌، مسعود جعفری جوزانی و آنا پناهی دختر حسین پناهی از فریدون داوری شاعر پیشکسوت استان کهکیلویه و بویراحمد تقدیر شد.

داوری در سخنانی گفت: پناهی عزیز ما از نسل آب و آینه بود. حسین نیما یوشیج دومی بود که در شعر ما قدم برافراشت. حسین از این آب و خاک است و تار و پود وجودش با شعر و موسیقی و هنر آمیخته شده بود، او در هیچ هندسه‌ای تعریف نمی‌شد. او هیچ بالی را نشکست و هیچ دلی را آزار نداد.

در این مراسم که یونس آبسالان شاعر و از دوستان حسین پناهی اجرای آن را بر عهده داشت، تصاویری از سخنرانی، دکلمه‌ها و همچنین مراسم تشییع پیکر او در استان کهکیلویه و بویر احمد به نمایش درآمد.

در بخش از این مراسم گروه موسیقی «دارینوش» به سرپرستی بهنام شهرکی قطعه موسیقی را به یاد حسین پناهی اجرا کرد.

همچنین در بخش دیگری نمایشنامه«چیزی شبیه زندگی» نوشته حسین پناهی نمایشنامه‌خوانی شد.