محصولی با نیم رای وزیر شد اما نجفی...!

این پارلمان ایران چه روزها که به خودش ندیده. البته الان نه سالگرد آغاز به کار مجلس است و نه سالگرد مرحوم مدرس که بخواهیم برای لحظات تاریخی و به یاد ماندنی خانه ملت قلم فرسایی کنیم.

نسرین وزیری در ادامه یادداشت خود در «خبرآنلاین» می‌نویسد: فقط چهار روز بررسی رای اعتماد به وزرای کابینه یازدهم باعث مرور خاطراتی نه چندان دور شد. وقتی محمد علی نجفی با سابقه چهار دوره وزارت در دولت​های پیشین نتوانست بار دیگر بر کرسی وزارت تکیه بزند، آن هم با کسر تنها یک رای ناقابل و به قول رئیس مجلس ناپلئونی، یادم آمد که در همین صحن علنی، پنج سال پیش صادق محصولی با کسب تنها نیم رای بیش از حدنصاب توانست وزیر کشور شود و انتخابات جنجالی سال 88 را برگزار کند!

نه در پی تظلم‌خواهی برای نجفی هستم و نه در پی بی​اعتبار کردن رای ارائه شده به محصولی. اهمیت وزارت آموزش و پرورش در نگاه نمایندگان مجلس به سبب تربیت نسل بعد هم به نظر بیشتر از وزارت کشور به عنوان سیاسی​ترین وزارتخانه دولت آن هم در فاصله شش ماهه تا انتخابات ریاست جمهوری نیست. ترکیب نمایندگان مجلس هشتم و نهم هم تفاوت معناداری نکرده. پس نکته در کجاست که چنین اتفاقی در مجالس مختلف تکرار می​شود؟

به نظرم نکته در آرای ممتنع نهفته است. چه آن 20 نماینده​ای که رای ممتنع به محصولی دادند و چه 9 نماینده​ای که رای ممتنع به نجفی دادند، اگر به جهت نماینده بودنشان از جانب ملت احساس مسئولیت بیشتری کرده و تکلیف رای خود را مشخص می​کردند، چنین نمی​شد. بالاخره یا محصولی با آرای کمتری وزیر نمی​شد و یا نجفی....

مساله اینجاست که احساس تکلیف فقط در آستانه انتخابات به جهت اعلام نامزدی نباید گل کند. چرا وقتی برخی بر کرسی تصمیم‌گیری تکیه می​زنند، احساس مسئولیت‌شان خشک می​شود؟ مردمی که به این نمایندگان «ممتنع» و البته «همیشه در صحنه» رای داده​اند؟، نباید گلایه کنند؟ اصلا اگر رای همین مردم به نمایندگی این آقایان ممتنع بود، آنها می توانستند نماینده مردم شوند؟

تازه آنچه که اینجا نوشته شد، تنها حدیثی از مرثیه​ای مفصل است. تنها مستمعین همیشگی رادیو مجلس (رادیو فرهنگ موج 106) و برخی نمایندگان دغدغه‌مند می‌دانند که چه بسیار مصوباتی که با همین آرای لب مرزی تایید یا رد می​شوند. به فرموده خداوند در قرآن کریم «و ویل للمطففین...»، کم فروشی نکنید.

*صادق محصولی پس از استیضاح و برکناری علی کردان به مجلس معرفی شد. در ۲۸ آبان ۱۳۸۷ از مجموع ۲۷۳ نماینده حاضر در جلسه، ۱۳۸ نفر به انتصاب او رای موافق و ۱۱۲ نفر رای مخالف و ۲۰ نفر دیگر رای ممتنع دادند.

با نخوت و زبان تند جامعۀ دردمند را نرنجانیم!

بیشتر بخوانید:

آیا "نجفی" دوران طلایی آموزش وپرورش را تکرار می کند؟

تماشاخانه

شغلی برای زنان با ارزش اقتصادی ۱۰ تریلیون دلار (فیلم)

طراح اسکناس بیست‌ تومانی کیست؟ چگونه روستای زادگاهش را ماندگار کرد؟ (فیلم)

فیلم های دیگر