عصر ایران - کارلوس کی روش به هر دلیل و علتی که با بازگشت مهدی رحمتی به تیم ملی مخالف باشد، این روزها در فوتبال ایران همان رُل خوزه مورینیو در رئال مادرید را بازی می کند: او با دروازه بان طراز اول تیمش، که ستون تیمش هم بود، چپ افتاده و به هیچ وجه قصد کوتاه آمدن در برابر هواداران او را ندارد.
اگر چه مورینیو از کنار گذاشتن کاسیاس لطمه مستقیمی نخورد، ولی تصمیم او برای نیمکتنشینکردن کاسیاس، چندان به سود رئال مادرید نبود؛ چرا که "کاسیاسِ نیمکتنشین" معنایی جز اختلاف مورینیو با بازیکنانش نداشت.
الان هم دورماندن رحمتی از تیم ملی، با وجود عذرخواهی اش از کی روش و مردم ایران، نشانه خوبی نیست. وقتی حضور دانیال داوری در تیم ملی، به دلایلی نامعلوم، منتفی شده است، عقل حکم می کند کی روش دروازه تیم ملی را به دروازهبانهای درجه دوم فوتبال ایران نسپارد. رحمان احمدی در تیم ملی ایران، گلریست همطراز آدان در رئال مادرید.
کی روش اگر در بازی برگشت با کره جنوبی، که در زمین کره برگزار می شود، دروازه تیم ملی را به رحمان احمدی بسپارد، ریسک بسیار بزرگی مرتکب شده است.
ولی انگار او قصد دارد خاصبازی دربیاورد و همان راهی را طی کند که آقای خاص در رئال در پیش گرفت. پروژه ناخواستهی "کاسیاسسازی" از مهدی رحمتی، نه به نفع تیم ملی ایران است نه به نفع شخص کارلوس کی روش.