دانشمندان و چالش حل معمای تغییرات آب و هوایی

به گزارش گروه بین الملل زیست نیوز، دانشمندان در تلاش هستند تا کاهش تغییرات آب و هوایی که درک آنها از این روند و نقش افزایش انتشار گازهای گلخانه ای را به چالش می کشد، تشریح کنند. با در نظر گرفتن تمرکز بر­ جریان­ ها و دوره های زمانی بلند مدت از سال 2000 تاکنون، مدل های آب و هوایی در اکثر موارد پیش بینی ناموفقی در زمینه کاهش روند افزایشی دما داشته اند. این در شرایطی است دانشمندان قصد دارند دلایل آن را شناسایی کرده و دریابند از نظر زمانی با پدیده ای بلند یا کوتاه مدت مواجه هستند.

بر همین اساس، دستیابی به نتایجی منطقی و درست برای برنامه ریزی های کوتاه و بلند مدت دولت ها و کسب و کارهای مختلف از بخش انرژی تا ساخت و ساز و از کشاورزی تا بیمه ضروری است. برخی دانشمندان احیا و تقویت گرمایش کره زمین طی سال های آینده را پیش بینی کرده اند.

در مقابل، نظریه هایی که به توقف این روند اشاره دارند دلایلی مانند جذب هرچه بیشتر گرما توسط اقیانوس های عمیق و در نتیجه خنک تر شدن دمای سطحی نسبت به آنچه که انتظار می رود، کاهش در میزان نور خورشید دریافتی زمین به واسطه آلودگی های صنعتی و ابرها و یا به دام افتادن گرمای کمتر در اتمسفر به واسطه انتشار گازهای گلخانه نسبت به آنچه که تصور می شد را مد نظر قرار داده اند.

رشد اقتصادی ضعیف و توقف در گرمایش جهانی می تواند تمایل دولت ها به گذار چند میلیارد دلاری از سوخت های فسیلی به منابع انرژی پاک تر را نیز تحت تاثیر قرار دهد. این در شرایطی است که تقریبا 200 کشور جهان برای ارائه طرحی در راستای مقابله با گرمایش جهانی تا پایان سال 2015 توافق کرده اند. اما به گفته کارشناسان، شرایط سیستم آب و هوایی به سادگی آنچه که مردم تصور می کنند، نیست.

برخی دانشمندان کاهش اعتماد خود به علم هواشناسی به دلیل عدم قطعیت ها و پیش بینی های نادرست طی چند سال گذشته را اعلام کرده اند. به عنوان مثال، "هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی سازمان ملل" (IPCC) مجبور شد تا گزارش سال 2007 خود درباره آهنگ ذوب شدن یخچال های طبیعی هیمالیا و ناپدید شدن آنها تا سال 2035 را اصلاح کند.

"سوانت ارنیوس"، شیمیدان سوئدی، در دهه 1890 میلادی نشان داد که چگونه دی اکسید کربن منتشر شده به واسطه فعالیت های انسان، گرما را در اتمسفر به دام می اندازد. این در شرایطی است که بسیاری از اثرات دقیق آن همچنان نامعلوم است. انتشار گازهای گلخانه ای با نرخ رشد 3 درصدی سالانه در دهه منتهی به سال 2010 بارها رکوردهای جدید را به ثبت رساند که بخشی از این روند افزایشی به رشد فعالیت های اقتصادی در آسیا به ویژه چین و هند باز می گشت.

بنابر آمار و ارقام سازمان ملل، انتشار گازهای گلخانه ای جهان در سال 2010 نسبت به سال 1970 رشد 75 درصدی را تجربه کرده است. افزایش سریع دمای جهانی طی دهه های 1980 و 1990 با این استدلال قانع کننده همراه بوده که انتشار گازهای گلخانه ای حاصل از فعالیت های انسان مهمترین نقش را در این زمینه ایفا کرده است. اگرچه رکوردهایی دمایی از سال 1850 دارای نوسان بوده و در دوره های 10 تا 15 ساله رخ داده اند، اما جریان کلی حاکم بر این روند چیزی نیست که بتوان آن را نادیده گرفت.

هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی سازمان ملل همواره به این نکته اشاره داشته که نوسانات آب و هوایی می توانند هر جریان گرمایشی را تحت تاثیر قرار دهند. از این رو، این سازمان هرگز افزایش دما در مقیاس سال به سال را پیش بینی نکرده است. با این وجود کارشناسان معتقدند پیش بینی های کوتاه مدت شرایط آب و هوایی برای کمک به دولت ها، بیمه ها و شرکت های انرژی ضروری هستند.

در بخشی از پیش نویس گزارش هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی سازمان ملل در زمینه بررسی جریان های کوتاه مدت خاطر نشان شده، دمای جهان احتمالا به میزان 0.4 تا یک درجه سانتیگراد در بازه زمانی 2016 تا 2035 گرمتر از دو دهه منتهی به 2005 خواهد بود. همچنین، بارش باران و برف در مناطقی که با بارش های زیاد مواجه هستند ممکن است افزایش یابد، در شرایطی که مناطق خشک و کم بارش با خشک تر شدن و کاهش هرچه بیشتر بارش ها مواجه خواهند شد. افزون بر این، تغییرات آب و هوایی می تواند اثرات ضد بصری مانند بارش هرچه بیشتر برف در زمستان را موجب شود که پذیرفتن آن به عنوان اثر جانبی گرمایش جهان برای بسیاری دشوار است. در حقیقت، هوای گرمتر می تواند رطوبت بیشتری را جذب کند که منجر به بارش برف های سنگین در برخی مناطق می شود.

نگرانی ها درباره تغییرات آب و هوایی در سطح جهانی رو به افزایش است. بروز مکرر رویدادهای شدید آب و هوایی مانند توفان های سهمگین، سیل های ویرانگر و امواج گرمایی کشنده می توانند از دلایل توجه هر چه بیشتر مردم به این مساله باشد.